Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa T. J.

przeciwko (...) Spółce z o.o. w G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie

z dnia 29 września 2014 r. sygn. akt V GC 126/14

I. oddala apelację;

II. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

UZASADNIENIE

Powód T. J. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) sp. z o.o. w G. o zapłatę kwoty 137.460,54 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego ustalonymi według norm przepisanych.

W dniu 20 czerwca 2014 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający żądanie pozwu w całości.

Pozwany w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego.

Sąd Okręgowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy w wyroku z dnia 29 września 2014 r. wydanym w sprawie o sygn.. akt: V GC 126/14 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 137.460,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty (pkt I) a ponadto obciążył tego pierwszego poniesionymi przez powoda kosztami procesu w kwocie 10.491 zł (pkt II).

Wyrok powyższy wydany został w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

W świetle zamówienia nr (...) z dnia 20 sierpnia 2013 r. pozwany zamówił u powoda wykonanie i dostarczenie konstrukcji wsporczych w ocynku ogniowym pod aparaturę WN w/g projektu (odłączniki WN-8 sztuk, wyłączniki WN—5 sztuk, ograniczniki przepięć – 12 sztuk, przekładniki WN-5 sztuk, stanowiska (...) 2 komplety) oraz śruby w ocynku ogniowym i w dokumencie tym określono także termin dostawy oraz jej miejsce – budowę (...) G. – miejsce w uzgodnieniu z M. S., którego wskazano również jako osobę do kontaktu z dostawcą.

W punktach 2 i 6 zamówienia podano, że zapłata przez pozwanego nastąpi w terminie 30 dni od daty otrzymania przez niego faktury VAT, z dołączonym dowodem potwierdzającym odbiór materiałów przez osobę wymienioną w pkt. 5 – tj. M. S..

Zamówienie na powyższych warunkach zostało przyjęte do realizacji przez powoda w dniu 22 sierpnia 2013 r., który zamówioną konstrukcję wykonał i zlecił jej przewóz M. G. (1) do miejsca wskazanego przez pozwaną Spółkę w zamówieniu – tj. na budowę (...) w (...).

M. G. (1), prowadzący działalność w zakresie transportu usługowego, wykonał przewóz przedmiotowej konstrukcji stalowej na trasie W. (siedziba firmy powoda) – G. i za wykonaną usługę obciążył powoda fakturą nr (...) z dnia 5.10.2013 r

Odbiór przedmiotowej konstrukcji na budowie w (...)podpisał na dokumencie „wz” wystawionym przez powoda – M. S. w dniu 2 października 2013 r., nie zgłaszając kierowcy żadnych zastrzeżeń.

Za wykonaną i dostarczoną pozwanej konstrukcję powód obciążył pozwanego fakturą nr (...) z dnia 9.10.2013 r. na kwotę 111 756,54 zł. Ponieważ ten ostatni faktury nie opłacił, powód wezwał go do zapłaty w grudniu 2013 r.

Pozwany na to wezwanie nie odpowiedział; nie zgłaszał też powodowi żadnych zastrzeżeń do realizacji zamówienia.

Powód kontaktował się telefonicznie z M. S. i był zapewniany, że pozwana zapłaci powyższą należność z końcem roku 2013.; po upływie tego terminu kolejne wezwania powoda pozostały bez echa.

Wcześniej realizowane przez powoda na rzecz pozwanej zamówienie też były opłacone z problemami.

Wykonanie przez powoda, zgodnie z pisemnym zamówieniem pozwanej, opisanej w nim konstrukcji oraz jej dostarczenie na wskazaną przez Spółkę budowę znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym sprawy. Sąd dał wiarę zeznaniom: powoda słuchanego na powyższe okoliczności oraz świadka M. G., ponieważ są one logiczne, spójne, znajdują potwierdzenie w złożonych przez powoda dokumentach oraz nie zostały podważone przez pozwaną Spółkę żadnym dowodem przeciwnym.

Pozwana w złożonym sprzeciwie nie kwestionowała wykonanie zamówienia zgodnie z jego pisemną treścią ani też wysokości żądanego przez powoda wynagrodzenia, zaś jej zarzuty dotyczące zasadności wystawienia przez powoda faktury VAT, wobec nieprzedstawienia jakichkolwiek dowodów potwierdzających wykonanie zamówienia są bezzasadne.

Powód przedłożył dowód „wz”, na którym odbiór konstrukcji potwierdził M. S. jako osoba upoważniona przez pozwaną i wskazana w pisemnym zamówieniu.

W świetle powyższych ustaleń powodowi przysługuje roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za wykonane na zlecenie pozwanej dzieło – tj. konstrukcję stalową – na zasadzie art. 627 k.c.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej spółki o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Gdańsku jej wniosku o ogłoszenie upadłości, jako bezpodstawnego. Art.177 § 1 pkt.1 k.p.c. nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, gdyż jej rozstrzygnięcie nie zależało od wyniku tamtego postępowania.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do wyniku sporu na mocy art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany, który zaskarżył orzeczenie w całości i zarzucił Sądowi Okręgowemu naruszenie przepisów postępowania, polegające na bezzasadnym pominięciu okoliczności i twierdzeń pozwanego, które jednoznacznie potwierdzały, że roszczenie powoda jest nienależne, a uznanie za prawdziwe twierdzeń i dowodów powoda.

Powód w odpowiedzi na apelację pozwanego wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od strony skarżącej kosztów procesu odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 503 § 1 k.p.c. w piśmie zawierającym sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości, czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty spraw sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Treść środka zaskarżenia zestawiona z twierdzeniami pozwu zakreśla bowiem granice sporu procesowego i analizy sądu (art. 233 § 1 k.p.c.). Okoliczności niezaprzeczone mogą być przy tym ocenione jako przyznane, jeżeli ich wymowa jest niesprzeczna z wynikami całej rozprawy (art. 230 k.p.c.).

Obowiązek dowodowy i zakres prowadzonego w tej materii postępowania wyznacza potrzeba procesowa (por. S.N. w orzeczeniach z dnia 20 października i 4 listopada 1936 r., CI. 2340/35 Zb. U. 1937 r., poz. 431 i wyroku z dnia 4 marca 1965 r., III CR 795/64, P. i P. 1966, nr 4-5, s. 831 z glosą E. Wengerka oraz S.A. w Białymstoku w wyroku z dnia 12 marca 2014 r., I A Ca 817/13, Lex nr 1444719). Fakty przyznane (również milcząco), notoryjne lub znajdujące oparcie w domniemaniach nieusuwalnych bądź nieobalonych przez stronę domniemaniach usuwalnych nie wymagają dowodu i przyjmowane są jako element konstrukcji stanu faktycznego (art. 228-230 k.p.c. i art. 234 k.p.c.).

Powód przedstawił w uzasadnieniu pozwu określonej treści twierdzenia faktyczne oparte o zawnioskowane dowody oraz materiały, które należy ocenić jako nośniki uprawdopodobnienia; do tej ostatniej kategorii zaliczyć trzeba niepoświadczone za zgodność z oryginałami kserokopie: zamówienia (k. 11), dokumentu „wz” (k. 12) i faktury VAT (k.13)(por. K. Padrak –„ Istota dokumentu urzędowego”, teza 5, artykuł w Zam. Pub. Dor. 2010/5/53-57 oraz S.A. w Lublinie w wyroku z dnia 19 czerwca 2013 r., I A Ca 166/13, Lex nr 1342291 i S.A. we Wrocławiu w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r., I A Ca 323/12, Lex nr 1238480).

Strona może powoływać się na dokument w pozwie, bez przedstawienia jego oryginału lub odpisu. Obowiązek przedłożenia oryginału na żądanie przeciwnika procesowego dotyczy bowiem w równym stopniu sytuacji braku załącznika jak i złożenia załącznika, ale w postaci odpisu poświadczonego za zgodność (tak S.N. w wyroku z dnia 8 marca 2012 r., V CSK 90/11, Lex nr 1213426).

Pozwany w swoim sprzeciwie wniósł przede wszystkim o zawieszenie postępowania na zasadzie art. 177 § 1 k.p.c., który to wniosek został słusznie uznany przez Sąd Okręgowy za bezpodstawny, a następnie zaprzeczył zasadności roszczenia powoda twierdząc jedynie, że nie istnieją dowody na wykonanie, odbiór i akceptację przez pozwanego przedmiotu umowy (k.30). Z treści sprzeciwu wynikało więc, że pozwany kwestionuje zgodność z prawdą zdarzeń opisanych w dokumentach znajdujących się w posiadaniu powoda, których treść została ujawniona za pomocą ich kserokopii, ale nie prawdziwość oryginałów tych dokumentów, czyli ich autentyczność i pochodzenie od osoby, która je podpisała (art. 253 k.p.c.).

W tych warunkach nie sposób zakwestionować faktu, że powód otrzymał dnia 22 sierpnia 2013 r. zamówienie nr (...) określające: parametry konstrukcyjne i liczbowe zamawianego dzieła oraz inne esencjalia takiej umowy (art. 627 k.c.) i zamówienie przyjął, ze skutkiem w postaci zawarcia umowy (art. 70 § 1 k.c.).

Apelujący nie zaprzeczył pochodzeniu powyższego zamówienia i jego autentyczności a także nie zakwestionował prowadzenia przez siebie budowy w miejscu wskazanym w zamówieniu oraz zatrudnienia osób, które uczestniczyły w wystawieniu tego dokumentu lub zostały w nim wskazane. Gołosłowne pozostały też twierdzenia o niedostarczeniu przedmiotu umowy na miejsce określone w zamówieniu i związane z działalnością pozwanej firmy – złożone w tej materii zeznania przewoźnika, których treść została prawidłowo skonfrontowana przez Sąd I instancji z dokumentacją procesową zaoferowaną przez powoda, nie budzą wątpliwości Sądu Apelacyjnego.

Zarzut wystawienia zamówienia i przyjęcia jego przedmiotu przez osobę nieupoważnioną nie może być uznany za istotny w kontekście skutecznego zawarcia przez strony umowy o dzieło. Zgodnie z art. 60 k.c. wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny. Zachowania w postaci: przyjęcia zamówionego dzieła, jego użycia do własnych celów gospodarczych i przedprocesowego milczenia w odpowiedzi na fakturę powoda, jego wezwanie do zapłaty i inne działania poprzedzające wytoczenie powództwa (k. 13-19) stanowią dostateczny dowód konkludentnego zawarcia przedmiotowej umowy, szczególnie jeżeli się zważy na profesjonalny charakter działalności prowadzonej przez obie strony (art. 355 § 2 k.c.).

Wymowa powyższych ustaleń nie została przez pozwanego podważona, ponieważ nie zaoferował on jakichkolwiek dowodów na poparcie swoich twierdzeń (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.), a ranga zgłaszanego przez niego zaprzeczenia faktu zawarcia umowy i przyjęcia jej przedmiotu nie była wystarczająca dla odparcia żądań zgłoszonych i umocowanych w pozwie oraz powołanych w nim dowodach.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt I sentencji, na zasadzie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu odwoławczego postanowiono zgodnie z art. 98 i 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 6 oraz § 13 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).