Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę socjalną

na skutek odwołania B. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 maja 2014 r. sygn. (...)

1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy B. B. prawo do renty socjalnej na stałe poczynając od dnia 28 lutego 2014 roku;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy B. B. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 5189/14

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 maja 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił B. B. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

W dniu 13 czerwca 2014 roku B. B. złożył odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznanie jej prawa do renty socjalnej .

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. B. urodził się w dniu (...) 1996 roku. Wnioskodawca jest uczniem III klasy Zespołu (...) w Specjalnym Ośrodku Szkolno (...) w R.. Po ukończeniu szkoły podstawowej systemem indywidualnym B. B. ( przy dwukrotnym powtarzaniu klasy 0 ) skierowany został do gimnazjum specjalnego, gdzie kontynuuje naukę (obecnie powtarza III klasę). Wnioskodawca w związku z nauką przez pięć dni w tygodniu przebywa w internacie, w weekendy w rodzinnym domu.

(dowód: zaświadczenie –k.23 akt , zaświadczenie z dnia 10 stycznia 2014r. – k. 3 akt rentowych )

Orzeczeniem z dnia 10 marca 2014 roku (...) ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w R. zaliczył wnioskodawcę do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do 31 marca 2017r., stwierdzając że niepełnosprawność istnieje od urodzenia. W orzeczeniu wskazano, że wnioskodawca może pracować jedynie w warunkach pracy chronionej.

( dowód: orzeczenie (...) d.s Orzekania o Niepełnosprawności w R. z dnia 10 marca 2014 roku k. 14 akt sprawy)

W dniu 28 lutego 2014 roku B. B. wystąpił z wnioskiem o prawo do renty socjalnej.

( dowód: wniosek o prawo do renty socjalnej k.1- 2 verte - akt ZUS)

Orzeczeniem z dnia 7 kwietnia 2014 roku Lekarz Orzecznik ZUS po zapoznaniu się z opinią specjalistyczną lekarza konsultanta – psychologa oraz w oparciu o rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia w postaci encefalopatii wczesnodziecięcej z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, stanu po inplantacji zastawki komorowo-otrzewnowej z powodu wodogłowia pokrwotocznego, nie uznał B. B. za całkowicie niezdolnego do pracy.

( dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 7 kwietnia 2014 r. k. 6 , opinia Lekarza Orzecznika ZUS k.34, opinia biegłego konsultanta psychologa ZUS k.32, dokumentacja lekarska k.1-30 akt ZUS)

W wyniku sprzeciwu wniesionego przez wnioskodawcę od powyższego orzeczenia sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 13 maja 2014 roku po rozpoznaniu u wnioskodawcy tożsamych schorzeń wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS.

(dowód: orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 maja 2014 roku k. 12 wraz z opinia k.42-43 oraz dokumentacja orzeczniczą k.39-41 oraz sprzeciwem wnioskodawcy z dnia 15 kwietnia 2014 roku k.36 akt ZUS)

Aktualnie u wnioskodawcy występuje upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, stan po inplantacji zastawki komorowo-otrzewnowej z powodu wodogłowia pokrwotocznego, encefalopatia wczesnodziecięca z upośledzeniem umysłowym.

(dowód: opinia łączna biegłej psycholog J. Ś. i biegłej psychiatry A. R. (1) k. 34-35verte, opinia biegłej neurolog A. P. (1) k.40-42, opinia biegłego psychiatry K. O. k.61-65 akt)

Z powodu schorzeń psychiatrycznych wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy na trwałe. Całkowita niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 18 roku życia.

(dowód: opinia łączna biegłej psycholog J. Ś. i biegłej psychiatry A. R. (1) k. 34-35verte, opinia biegłej psychiatry K. O. k.61-65 akt)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył, co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2003 r., nr 135, poz. 1268) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

- przed ukończeniem 18 roku życia;

- w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku
życia;

- w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Osobie, która spełnia warunki określone w art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy, przysługuje renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała lub renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Przepis art. 5 powołanej ustawy nakazuje przy tym, aby ustalenie całkowitej niezdolności do pracy następowało na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1). Całkowita niezdolność do pracy występuje, gdy osoba utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 1 i 2), z tym iż zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody w orzeczeniu całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust. 4).

W świetle wskazanych przepisów całkowicie niezdolną do pracy jest zatem osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy na normalnym rynku pracy, przyczyną tej utraty jest naruszenie sprawności organizmu i nie rokuje, że po przekwalifikowaniu odzyska zdolność do pracy.

W przedmiotowej sprawie w celu ustalenia, czy pełnoletni wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy, a jeśli tak, to kiedy powstało naruszenie sprawności organizmu powodujące tą niezdolność, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych psychiatrów: A. R. (1) oraz K. O., psychologa J. Ś. (2) oraz neurologa A. P. (1)- biegłych właściwych ze względu na występujące u niego schorzenia.

Biegli po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania zgodnie rozpoznali u niego upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, stan po inplantacji zastawki komorowo-otrzewnowej z powodu wodogłowia pokrwotocznego, encefalopatia wczesnodziecięca z upośledzeniem umysłowym.

Z punktu widzenia neurologicznego – jak stwierdza biegła A. P. (1) - wnioskodawca nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy zarobkowej, ruchowo funkcjonuje bez większych problemów.

Stan zdrowia wnioskodawcy – jak wynika ze zgodnych opinii sporządzonych przez dwóch biegłych psychiatrów- determinuje upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, które czyni go całkowicie niezdolnym do jakiejkolwiek pracy na trwałe od daty złożenia wniosku o rentę socjalną tj. od dnia 28 lutego 2014r. r.

Biegli nie mieli jakichkolwiek wątpliwości, że upośledzenie umysłowe istnieje u wnioskodawcy od urodzenia. Przyczyną upośledzenia umysłowego wnioskodawcy jest bowiem wodogłowie pokrwotoczne z okresu okołoporodowego. Wnioskodawca urodził się przedwcześnie w VII miesiącu ciąży w zamartwicy, przebył zapalenie opon mózgowych, wystąpiło u niego wodogłowie pokrwotoczne. Z powodu wodogłowia pokrwotocznego założono zastawkę komorowo-otrzewnową. Rozwój psychomotoryczny przebiegał z opóźnieniem. Także edukacja szkolna przebiega ze znacznymi utrudnieniami ( powtarzał klasę zerową, w szkole podstawowej nauczanie indywidualne, po szkole podstawowej został skierowany do gimnazjum specjalnego, gdzie powtarzał klasę pierwszą, a obecnie powtarza klasę trzecią).

W opinii łącznej psycholog J. Ś. i psychiatra A. R. po przeprowadzeniu badania klinicznego: psychiatryczno- psychologicznego oraz badania testowo -psychologicznego stwierdziły, że wnioskodawca funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego umiarkowanego, wykazuje deficyty w zakresie tzw. inteligencji społecznej, słabo rozumie sytuacje społeczne, ma zaburzone myślenie przyczynowo-skutkowe, wykazuje skłonność do podejmowania nieprzemyślanych, niebezpiecznych dla życia i zdrowia decyzji. Wnioskodawca ma problemy z uczeniem się (obecnie powtarza III klasę gimnazjum specjalnego), a z powodu znikomej zaradności życiowej jest zależny od innych osób, co w ocenie biegłych pozwala stwierdzić, że jest on całkowicie niezdolny do pracy, gdyż nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować w roli pracownika na otwartym rynku pracy.

Biegli podnieśli, iż wyznacznikiem w określaniu poziomu upośledzenia umysłowego nie może być – jak chce organ rentowy – wyłącznie kryterium testowe ( II w skali pełnej 61 w badaniu konsultanta ZUS).

Testowe wyliczenie ilorazu inteligencji jest dopiero połową danych potrzebnych do oceny stopnia upośledzenia, drugą połowę stanowi poziom funkcjonowania społecznego. A analiza obszernej dokumentacji szkolnej, poradnianej, której nie można zdaniem biegłych zignorować, dowodzi że wnioskodawca funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym.

Potwierdziła to opinia kolejnej biegłej psychiatry K. O., oparta na wnikliwej analizie okoliczności przedmiotowej sprawy tj. wcześniactwo, zamartwica, operacje neurochirurgiczne – wszczepienie zastawki odbarczającej wodogłowie pokrwotoczne, opóźniony rozwój psychoruchowy, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,

przebiegająca ze znacznym utrudnieniem edukacja szkolna. Biegła wskazała, że wyniki badań psychologicznych jak i opinie pedagogiczne ( (...), Ośrodek Szkolno- (...)), korelują ze sobą i wskazują na sprawność poznawczą wnioskodawcy na poziomie upośledzenia umysłowego umiarkowanego. Podniosła, że badający wnioskodawcę psychologowie wskazują na występującą u niego dysharmonię w zakresie deficytów poznawczych: „ istotna dysharmonia rozwoju- u chłopca występuje znacząca przewaga zdolności werbalno- pojęciowych nad wykonawczymi ( praktycznymi, opartymi na operowaniu materiałem konkretno- obrazowym)". Biegła zauważyła, że także psycholog konsultujący B. B. dla ZUS wskazywał na „wyraźną dysharmonię w rozwoju procesów poznawczych wskutek organicznego uszkodzenia (...)", podkreślając w opinii, że chłopiec w skali bezsłownej uzyskał II =50”.

Odnosząc się do wyniku testów wykonanych przez psychologa ZUS biegła K. O. stwierdziła, że w żadnej mierze nie przeczy on diagnozie klinicznej: upośledzenia umysłowego umiarkowanego. Podstawą rozpoznania upośledzenia jest ocena kliniczna. Całościowa ocena stopnia upośledzenia oparta jest na ocenie funkcjonowania psychospołecznego. Skale dojrzałości społecznej i adaptacji powinny być wypełniane tam, gdzie jest możliwe, na podstawie wywiadu z rodzicem lub opiekunem, który zna umiejętności dziecka w codziennym życiu. Przeprowadzone przez biegłą K. O. badanie skarżącego wskazuje na znacznie obniżone zdolności adaptacyjne ( w sytuacji stresu nie potrafi wykorzystać posiadanych umiejętności). W jego myśleniu dominuje myślenie konkretne, nie potrafi posługiwać się myśleniem abstrakcyjnym. W sferze społecznej cechuje go zależność od opieki innych osób. Obserwacje poczynione przez biegłą korelują zatem z dokumentacją z ośrodka szkolno- wychowawczego, gdzie wskazano, że wnioskodawca: „nie przejawia dyssocjalnych zaburzeń zachowania, wymaga sprawowania nadzoru nad dbaniem o higienę, porządek w otoczeniu. Wskutek deficytów intelektualnych nie potrafi poruszać się w nieznanym mu otoczeniu, nie potrafi krytycznie ocenić aktualnej pogody i dobrać do niej stosownej odzieży itp…).”

Biegła podniosła, że prace, których wykonywania podejmuje się wnioskodawca to jedynie te wykonywane pod nadzorem matki (np. odkurzanie, pomoc przy sprzątaniu) mają charakter ukierunkowanych, nadzorowanych przez bliską
emocjonalnie osobę działań rehabilitacyjnych

Ocena kliniczna wnioskodawcy - jak podkreśla biegła K. O. - wskazuje na niskie praktyczne kompetencje społeczne, przy upośledzeniu umiarkowanym odpowiadające obrazowo rozwoju psychospołecznemu na poziomie od 6 do poniżej 9 lat. Oceniając zatem całościowo stan kliniczny wnioskodawcy biegła doszła do przekonania, że B. B. funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego umiarkowanego. Podłoże upośledzenia u B. B. jest jednoznacznie organiczne, co potwierdza obszerna dokumentacja, głównie z okresu niemowlęctwa, wskazująca na choroby (...) (wodogłowie, neuroinfekcja), przez co B. B. nie rokuje poprawy w zakresie upośledzenia umysłowego, można jedynie spodziewać się dalszego pogłębiania się deficytu poznawczego wskutek naturalnego starzenia się (...).

Reasumując biegła K. O. w oparciu o przeprowadzone badanie wnioskodawcy, analizę akt orzeczniczych oraz dokumentacji lekarskiej stwierdziła, że B. B. jest upośledzony umysłowo w stopniu umiarkowanym, co czyni go całkowicie niezdolnym do pracy na stałe, z powodu naruszenia czynności organizmu, powstałego przed ukończeniem 18 roku życia ( przyczyna upośledzenia tkwi w okresie okołoporodowym).

Organ rentowy zakwestionował, aby wnioskodawca był upośledzony w stopniu umiarkowanym powołując się w tym zakresie konsekwentnie na wynik badania psychologicznego z dnia 2 kwietnia 2014r. przeprowadzony testem W. przez psychologa konsultanta ZUS wynoszący II w skali pełnej-61, który świadczy li tylko o upośledzeniu lekkim, co nie daje podstaw do stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy. Organ rentowy podniósł, że także funkcjonowanie społeczne wnioskodawcy jest lepsze niż to wynika z opinii biegłych psychiatrów, gdyż zarówno lekarze orzecznicy ZUS jak i biegła neurolog A. P. nie mieli problemu, aby nawiązać z nim kontakt logiczno-słowny. Zakwestionował także moc dowodową przedłożonych przez skarżącego opinii psychologicznych wydanych przez (...) Ośrodek Szkolno- (...) w R., na które w opinii powoływała się biegła psychiatra A. R. (1).

Podnoszone przez organ rentowy zarzuty są li tylko gołosłowną polemiką z prawidłowymi i podzielonymi przez Sąd opiniami biegłych psychiatrów i biegłego psychologa i jako takie nie mogą odnieść zamierzonego skutku. Biegli szczegółowo wyjaśnili, że wynik testu, na który z uporem powołuje się organ rentowy, sam w sobie nie może decydować o stopniu upośledzenia umysłowego. Testy psychologiczne – jak zaznacza w opinii biegła K. O.- umożliwiają ocenę sprawności poznawczej jedynie w obszarze badanym przez testy, w tym znaczeniu testy są rodzajem „badania dodatkowego" i nie determinują w jednoznaczny sposób diagnozy. W związku z powyższym podane poziomy ilorazu inteligencji należy traktować jedynie jako wskazówkę i nie należy ich stosować w sposób sztywny. Oznacza to, że uzyskany przez biegłego konsultanta psychologa ZUS wynik testu II - 61, nie świadczy jeszcze o lekkim stopniu upośledzenia umysłowego skarżącego. Aby określić prawidłowo stopień upośledzenia umysłowego, należy ocenić funkcjonowanie psychospołeczne skarżącego. Z kolei ocenę funkcjonowania psychospołecznego ( skale dojrzałości społecznej i adaptacji) należy opierać, gdzie jest to możliwe, na podstawie wywiadu z rodzicem lub opiekunem, który wszak najlepiej zna umiejętności badanego w codziennym życiu. Słusznie zatem biegli przy ocenie funkcjonowania społecznego skarżącego oparli się na opiniach psychologicznych z ośrodka szkolno-wychowawczego, w którym skarżący przebywa od kilku lat oraz wywiadzie od matki. To bowiem placówka, w której skarżący przebywa od kilku lat (mieszka w internacie) oraz matka, mają najpełniejszą wiedzę na temat codziennego funkcjonowania społecznego skarżącego. Opinie szkolno- psychologiczne - wbrew stanowisku organu rentowego – mogą być dowodem w sprawie. Są to dokumenty prywatne. Wprawdzie organ rentowy zaprzeczał prawdziwości tego dokumentu, ale skarżący, na którym spoczywał ciężar udowodnienia ich prawdziwości, wykazał przeprowadzonymi w sprawie opiniami biegłych sądowych z zakresu psychiatrii i psychologii, że opinie te są prawdziwe. Biegli nie mieli wątpliwości, po przeprowadzeniu osobistego badania wnioskodawcy oraz zapoznaniu się z jego dokumentacją medyczną, że opinie te odzwierciedlają w sposób prawidłowy rzeczywiste funkcjonowanie skarżącego w społeczeństwie. Organ rentowy nie zwalczył zaś w toku niniejszego postępowania sporządzonych przez biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii opinii. Do podważenia bowiem podzielonych przez Sąd opinii psychiatryczno-psychologicznych nie mogą prowadzić przeciwstawne im w treści opinie lekarzy orzeczników ZUS. Opinie te jako sporządzone na etapie postępowania przed organem rentowym mają li tylko walor opinii prywatnych, a zatem stanowią dowód, że osoba, która je sporządziła złożyła oświadczenia w nich zawarte. Takie opinie nie korzystają natomiast z domniemania prawdziwości. Ponieważ wnioskodawca zaprzeczał prawdziwości opinii sporządzonych przez lekarza orzecznika ZUS jak i przez komisję lekarską, to na organie rentowym, jako na stronie, która wywodziła korzystne dla siebie skutki z tych opinii, spoczywał ciężar wykazania ich prawdziwości. Organ rentowy nie sprostał temu obowiązkowi. Przeprowadzone bowiem postępowanie dowodowe w postaci dwóch opinii biegłych psychiatrów i psychologa wykazało, że wydana przez organ rentowy decyzja w oparciu o opinie lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS, była nieprawidłowa, gdyż wnioskodawca jest niezdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

O zdolności opiniowanego do pracy zarobkowej nie świadczy wykonywanie przez niego prostych porządkowych prac domowych pod nadzorem najbliższych. Praca ta ma dla niego znaczenie rehabilitacyjne, terapeutyczne, ale w żadnym wypadku nie jest przejawem zdolności do pracy. Zdolną do pracy jest osoba, która może pracować na otwartym rynku pracy. Tymczasem wnioskodawca jak wynika z opinii biegłych psychiatrów, nie może takiej pracy wykonywać. Powyższe koreluje z orzeczeniem o zaliczeniu skarżącego do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, z którego wynika że może on pracować tylko w warunkach pracy chronionej. Należy przypomnieć, że wnioskodawca wprawdzie czyta, ale nie rozumie czytanego tekstu, nie potrafi liczyć, nie zna wartości pieniądza, nie zna się na zegarze, ma znaczne trudności w orientacji topograficznej oraz w utrzymaniu koncentracji przez dłuższy czas, cechuje go zależność od innych osób, od których oczekuje pomocy i nadzoru.

Również wskazywana przez organ rentowy zdolność wnioskodawcy do samoobsługi w podstawowym zakresie nie jest równoważna ze zdolnością do pracy. Organ rentowy zapomina, że przedmiotem niniejszego postępowania jest prawo do renty socjalnej, a przesłanką przyznania tego świadczenia jest całkowita niezdolność do pracy, a nie niezdolność do samodzielnej egzystencji. Zdolność do samoobsługi świadczy o zdolności do samodzielnej egzystencji, co nie wyklucza całkowitej niezdolności do pracy. Nie każda bowiem osoba całkowicie niezdolna do pracy musi być jednocześnie niezdolna do samodzielnej egzystencji. Pojęcie niezdolności do samodzielnej egzystencji jest węższe od pojęcia całkowitej niezdolności do pracy. Choć należy dodać, że nawet w zakresie wykonywania podstawowych czynności życia codziennego skarżący doznaje ograniczeń, gdyż jak wynika z wywiadu środowiskowego od matki oraz z opinii ośrodka szkolno-wychowawczego, wymaga on nadzoru i pomocy np. przy kąpieli, zawiązywaniu sznurowadeł, posiłku (nie umie jeść nożem i widelcem), przy wyborze ubioru stosownego do warunków pogodowych ( nie umie ocenić jaką odzież powinien włożyć).

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy opierając się na zgodnych opiniach wszystkich biegłych psychiatrów i psychologa stwierdził, że stopień zaawansowania występujących u wnioskodawcy schorzeń natury psychiatrycznej, skutkuje jego całkowitą niezdolnością do pracy, albowiem aktualny stan zdrowia uniemożliwia B. B. wykonywanie jakiejkolwiek pracy, a samo schorzenie wystąpiło u niego przed ukończeniem przez niego 18 roku życia.

Wobec faktu, że z opinii biegłych psychiatrów wynika, że całkowita niezdolność do pracy B. B. jest trwała, gdyż stan jego zdrowia nie rokuje poprawy w zakresie upośledzenia umysłowego (podłoże upośledzenia jest jednoznacznie organiczne, co potwierdza dokumentacja medyczna), a jedynie można spodziewać się dalszego pogłębiania się deficytu poznawczego wskutek naturalnego starzenia się (...), Sąd podzielając opinie biegłych psychiatrów, na podstawie art. 4 ust. l powołanej wyżej ustawy i art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do renty socjalnej na stałe.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik tj. art. 98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 złotych, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 490).