Sygn. akt I ACz 1079/15
Dnia 18 czerwca 2015 roku
Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSA Krzysztof Sobierajski (spr.)
Sędziowie SSA Paweł Rygiel
SSA Jerzy Bess
po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 roku w Krakowie na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa H. S.
przeciwkoP. H.
o zapłatę
na skutek zażalenia powódki na zarządzenie Przewodniczącego składu Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2015 roku, sygn. akt IX GNc 29/15
postanawia
uchylić zaskarżone zarządzenie.
Sygn. akt I ACz 1079/15
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący składu Sądu Okręgowego w Krakowie dokonał zwrotu pozwu. W uzasadnieniu wskazał, że po porównaniu podpisu powódki na oświadczeniu o stanie majątkowym (k. 18) z jej podpisem na pełnomocnictwie (k. 38) wzbudziła wątpliwość okoliczność, czy jest to ten sam podpis, w związku z czym Sąd działając na podstawie art. 89 § 1 zd. 3 k.p.c. wezwał powódkę o przedłożenie urzędowego poświadczenia podpisu strony na pełnomocnictwie. Zaznaczył, że strona odpowiadając na wezwanie nie może przedłożyć pełnomocnictwa poświadczonego przez radcę prawnego lub adwokata, gdyż urzędowe poświadczenie ma służyć właśnie sprawdzeniu istnienia pełnomocnictwa poświadczonego przez pełnomocnika. Przewodniczący składu Sądu I instancji zwrócił uwagę, że pełnomocnik powódki został wezwany do wykazania swojego umocowania pełnomocnictwem z podpisem urzędowo poświadczonym ze wskazaniem podstawy prawnej w postaci art. 89 § 1 zd.3 k.p.c., tymczasem w odpowiedzi złożył kserokopię pełnomocnictwa poświadczoną przez siebie.
Powódka działając przez profesjonalnego pełnomocnika zaskarżyła powyższe zarządzenie wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 20 marca 2015 roku pełnomocnik powódki został wezwany do uzupełnienia pozwu w postaci wykazania umocowania pełnomocnictwem podpisem urzędowo poświadczonym podkreślając, że w odpowiedzi została złożona kserokopia pełnomocnictwa potwierdzona za zgodność z oryginałem, co oznacza, że pozew nie zawiera braków formalnych i brak jest podstaw do jego zwrotu.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
W pkt 2 postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 20 marca 2015 roku (k. 46) działając na podstawie art. 89 § 1 zd. 3 k.p.c. z uwagi na wątpliwości dotyczące podpisu powódki na pełnomocnictwie (k. 38) zobowiązano powódkę, aby w terminie tygodniowym złożyła pełnomocnictwo z urzędowo poświadczonym podpisem pod rygorem zwrotu pozwu. Wezwanie to zostało doręczone pełnomocnikowi powódki (k. 48). W odpowiedzi powódka przedłożyła kserokopię pełnomocnictwa potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez jej pełnomocnika radcę prawnego D. D. (k. 50).
Należy zwrócić uwagę, że art. 187 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. wskazuje, jakie wymogi formalne winien spełniać pozew. Po pierwsze winien czynić zadość warunkom pisma procesowego (art. 126 – 128 k.p.c.), a nadto powinien zawierać dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna; jak również przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu. W art. 126 § 3 k.p.c. wskazano, że do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem nie złożył pełnomocnictwa.
Powódka wraz z przedłożeniem do akt sprawy dokumentu pełnomocnictwa zalegającego na k. 38 wypełniła obowiązek przywołany w powyższym przepisie. Tylko zatem niedołączenie do pozwu dokumentu pełnomocnictwa może skutkować wezwaniem skierowanym do powoda o uzupełnieniem braków formalnych pozwu na podstawie art. 130 § 1 k.p.c. pod rygorem zwrotu pozwu. Oznacza to, że wątpliwości dotyczące podpisu powódki na pełnomocnictwie, na które zwraca uwagę art. 89 § 1 zd. 3 k.p.c., nie mogą być rozpatrywane jako braki formalne pozwu i w rezultacie nie mogą skutkować zwrotem pozwu w wypadku braku ich wyjaśnienia przez powoda zgodnie ze skierowanym wezwaniem o uzupełnienie braków formalnych pod rygorem zwrotu pozwu.
W świetle powyższego Sąd Apelacyjny w Krakowie działając na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone zarządzenie.