Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko K. S.

o zapłatę 2 731,09 zł

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 2 stycznia 2014 r. sygn. akt V GNc upr 3779/13, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 731,09 zł (dwa tysiące siedemset trzydzieści jeden złotych dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07.11.2013 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala w zakresie odsetek ustawowych od dnia 27.10.2013 r. do dnia 06.11.2013 r. ,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC upr 216/14

UZASADNIENIE

K. M. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) reprezentowany przez radcę prawnego w pozwie skierowanym przeciwko K. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) wniósł o zasądzenie kwoty 2.731,09 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.10.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wg norm przepisanych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwana zleciła powodowi wykonanie usługi transportowej, którą powód wykonał w umówionym terminie za co wystawił fakturę VAT. Pozwana nie zapłaciła kwoty z tej faktury. Nie uczyniła tego również po wystosowaniu do niej wezwania do zapłaty.

Sąd Rejonowy w Koszalinie Wydział V Gospodarczy w sprawie V GNc upr 3779/13 dnia 02.01.2014 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k.17) zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana w sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty reprezentowana przez adwokata zaskarżyła go w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zarzuciła brak właściwości miejscowej Sądu oraz niedostarczenia przez powoda kompletnej dokumentacji tj. L. co uniemożliwiło pozwanej ustalenie czy umowa została wykonana właściwie. Podniosła, że to zaniedbanie powoda skutkowało wydłużeniem terminu płatności do 120 dni od daty dostarczenia kompletnych dokumentów.

Postanowieniem z dnia 04.03.2014 r. (k.31) Sąd Rejonowy w Koszalinie Wydział V Gospodarczy przekazał do rozpoznania sprawę tut. Sądowi.

W odpowiedzi na sprzeciw (k.43) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Strony są przedsiębiorcami.

(bezsporne)

Pozwana dnia 09.09.2013 r. zleciła powodowi transport na trasie S. (Niemcy) - B. (Polska) za wynagrodzeniem w wysokości kwoty 520 euro (...). Termin zapłaty ustalono na 45 dni od otrzymania przez pozwaną prawidłowo wystawionej faktury wraz z kompletem wymaganych dokumentów, m.in. listu przewozowego CMR + liferschein, wz lub inne dokumenty towarzyszące.

Umowa została wykonana przez powoda. Dnia 11.09.2013 r. powód wystawił fakturę nr VAT nr (...) na kwotę 520 euro tytułem wynagrodzenia za wykonaną usługę transportową. W fakturze termin zapłaty oznaczono na dzień 26.10.2013 r. oraz wskazano średni kurs euro – 4, 2700 zł wg którego przeliczono wysokość frachtu na złotówki co dawało kwotę 2 731,09 zł. Fakturę wraz z CMR powód przesłał do pozwanej, która dokumenty te odebrała w dniu 23.09.2013 r.

Po otrzymaniu w/w dokumentów pozwana nie uiściła zapłaty kwoty z faktury. Pismem z dnia 24.09.2013 r. poinformowała powoda, że otrzymała od powoda CMR wraz z fakturą oraz prosiła o dostarczenie dokumentu liferschein.

(zlecenie spedycyjne k.26-27, list CMR k.12, dowód dostawy k.13-14, faktura VAT k. 11, wezwania do zapłaty k. 9-10, pismo pozwanej k.25)

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód dowiódł w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów zasadność swojego roszczenia co do samej zasady i żądanej kwoty. Wypełnił zatem w tym zakresie nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Dowody z dokumentów zaoferowane przez strony były spójne, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Ich treść odpowiadała zatem prawdzie.

Strony łączyła umowa międzynarodowego przewozu towarów do której zastosowanie znajdowały przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. Umowę strony zawarły w formie pisemnej i wystawiono list przewozowy CMR. W ocenie Sądu w sposób kompleksowy uregulowała ona stosunek prawny łączący strony. Istotne jest, że dokument zlecenia spedycyjnego wskazywał m.in. datę i miejsce załadunku (10.09.2013 r. S.), datę i miejsce rozładunku (11.09.2013 r. B.), wagę towaru (ok.20 ton) oraz fracht (520 euro netto all in). Szczegółowe warunki zlecenia transportowego strony zawarły w warunkach zlecenia.

Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody wskazywały jednoznacznie, że powód umowę stron wykonał w sposób należyty. Zasadnie również wystawił fakturę nr VAT nr (...) na kwotę 520 euro tytułem wynagrodzenia za wykonaną usługę transportową i przesłał ją pozwanej wraz z dokumentem CMR. Pozwana nie przeczyła tym okolicznościom twierdziła jednak, że powód winien był przesłać jej dodatkowy dokument liferschein i od tego uzależniała zapłatę tytułem spornej faktury oraz podawała, iż bez lieferschein nie mogła ustalić czy umowa została wykonana właściwie. W ocenie Sądu brak było podstaw do stawiania takich warunków powodowi. Zgodnie bowiem z art. 9 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. w braku przeciwnego dowodu list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika. CMR to bowiem podstawowy dokument w transporcie międzynarodowym. Jest obowiązkowy i niezbędny. Natomiast dokumenty typu L., D. N. czy też tzw. Wz-ki są tylko dokumentami dodatkowymi. List przewozowy jest więc dowodem zawarcia umowy przewozu. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom tej Konwencji. Jego moc dowodowa jest zatem znacząca dzięki zastosowanemu w konwencji domniemaniu ( vide : wyrok S.A. w Warszawie z 2008.05.13 VI SA/Wa 263/08). Podkreślić przy tym trzeba, że pozwana nie przedstawiła dowodu przeciwnego. Nie sposób też nie dostrzec, że żądany przez pozwaną od powoda dokument lieferschein to w istocie dowód dostawy towaru, a powód niewątpliwie dowodami na dostawę towaru wylegitymował się w sposób wyczerpujący (k.13-14). Zatem nie uzasadnione były wątpliwości pozwanej co do należytego wykonania umowy przez powoda.

Sąd miał również na uwadze, że w warunkach zlecenia (dokument zlecenia spedycyjnego i pkt B warunków zlecenia k.26,27) strony nie ustaliły zastrzeżenia, że brak dostarczenia dokumentu liferschein będzie skutkował zwolnieniem pozwanej z obowiązku zapłaty frachtu. W umowie nie wymieniono również enumeratywnie jakie dokumenty ma przesłać pozwanej powód. Strony ustaliły bowiem, że ma to być komplet wymaganych do danego transportu dokumentów wymieniając niektóre z nich i posługując się określeniem „m.in.” oraz „n p.”. Zatem nie wskazały wszystkich dokumentów składających się na ów komplet (katalog otwarty). Użyte niedookreślone sformułowania pozostawiają więc dużą dowolność co do zakresu żądanych dokumentów, a strony w żaden sposób jej nie zawęziły. Zważywszy jednak na brak postanowienia umownego, że nie dostarczenie dokumentu liferschein będzie skutkowało zwolnieniem pozwanej z obowiązku zapłaty frachtu, stwierdzić należy iż pozwana niesłusznie za niedostarczenie rzeczonego dokumentu zastosowała sankcję braku zapłaty przewoźnego. W niniejszej sprawie powód umowę wykonał, co wykazał za pomocą dowodów z dokumentów w postaci CMR i dowodów dostawy, a zatem pozwana winna jest wypłacić mu należne z tego tytuły wynagrodzenie.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Sąd zasądził odsetki ustawowe z uwzględnieniem 45 dniowego terminy zapłaty uzgodnionego przez strony. Jak bowiem stanowi art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż przepisu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (…). Sąd miał na uwadze, że pozwana sporną fakturę VAT wraz z dokumentem CMR otrzymała od powoda dnia 23.09.2013 r. zatem zgodnie z zapisami umowy stron z tym dniem winien rozpocząć bieg 45 dniowy terminu płatności. Uwzględniając tę okoliczność Sąd doszedł do wniosku, iż terminem płatności był dzień 06.11.2013 r. a tym samym termin wymagalności przypadał na dzień 07.11.2013 r. i od tej daty powodowi przysługiwało roszczenie w zakresie odsetek ustawowych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II wyroku w oparciu o treść art. 100 k.p.c. albowiem powód tylko nieznacznym zakresie przegrał spór. Wysokość zasądzonych w punkcie II wyroku kosztów opiewała na łączną kwotę 717,00 zł albowiem powód uiścił inicjując niniejsze postępowanie opłatę od pozwu w kwocie 100 zł, natomiast na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) koszty te wynosiły 600,00 zł, zaś opłata skarbowa od pełnomocnictwa opiewała na 17 zł.

Sąd podczas rozprawy dnia 14.05.2015 r. postanowił :

- oddalić wnioski dowodowe powoda o przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków M. M., A. O., D. D. ponieważ pełnomocnik powoda na wezwanie Sądu wezwanego oraz Sądu tutejszego nie wskazał adresów zamieszkania w/w świadków (k.45,49,74,74a,77-80,84-86), zatem dowody te były niemożliwe do przeprowadzenia zarówno przez Sąd wezwany jak i tutejszy,

- oddalić wnioski dowodowe stron o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron albowiem zgodnie z art. 299 k.p.c. jest to dowód subsydiarny przeprowadzany w sytuacji gdy pozostały niewyjaśnione okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca,

- oddalić wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ponieważ jego przeprowadzenie w świetle art. 229 i 230 k.p.c. oraz zgromadzonych dowodów z dokumentów w sprawie, w tym przy uwzględnieniu przyznania przez pozwaną faktu zawarcia umowy i otrzymania spornej faktury VAT wraz z dokumentem CMR, byłoby zbędne i bezcelowo przedłużyłoby postępowanie.