Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V .2 Ka 145/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Sędziowie: SR (del.) Katarzyna Gozdawa-Grajewska

SO Aleksandra Odoj-Jarek (spr.)

Protokolant: Agnieszka Szafoni

w obecności Wandy Ostrowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2015 r.

sprawy: E. K. /K./

syna J. i Ł.

ur. (...) w Z.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w W.

z dnia 13 stycznia 2015r. sygn. akt II K 792/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 4 w ten sposób, iż określa czas trwania środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat z zaliczeniem na jego poczet okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 9 czerwca 2014 roku do dnia 25 maja 2015 roku;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  odstępuje od obciążenia oskarżonego kosztami postępowania odwoławczego.

Sygn. akt V.2 Ka 145/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy w W. sygn. akt II K 792/14 uznał oskarżonego E. K. za winnego tego, że w dniu 9 czerwca 2014 roku w W. na ulicy (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (co najmniej 1,4 promila zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...), czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat.

Na podstawie art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku i 6 miesięcy i na podstawie art. 63 § 2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 9 czerwca 2014 roku do dnia 13 stycznia 2015 roku.

Ponadto na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 220 złotych oraz wydatki w wysokości 470 złotych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator, który na podstawie art. 425 kpk i art. 444 kpk zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Powołując się na przepisy art. 438 pkt 1 kpk wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a to przepisu art. 43 § 1 kk poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji wymierzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku i 6 miesięcy, podczas gdy zakaz określony w art. 39 pkt 3 kk orzeka się w latach.

Podnosząc powyższy zarzut w oparciu o art. 437 § 2 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora co do zasady zasługiwała na uwzględnienie. Niewątpliwie bowiem orzeczenie przez Sąd meriti środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku i 6 miesięcy stanowiło obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 43 § 1 kk, który stanowi, iż zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w latach. Trafnie także prokurator wskazuje, że zakaz orzeczony w wyroku nie jest tożsamy z tym, na który zgodził się oskarżony składając wniosek w trybie art. 387 kpk. Oskarżony w toku rozprawy wnosił o orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, natomiast Sąd meriti orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W toku rozprawy odwoławczej obrońca oskarżonego złożył wniosek o orzeczenie względem E. K. środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, z czym oskarżony zgodził się. Prokurator zaproponował zatem zmianę zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie wymiaru środka karnego do 2 lat i wskazanie, że dotyczy on wszelkich pojazdów mechanicznych.

W ocenie Sądu tak orzeczony środek karny sprawi, iż wymierzona kara będzie karą adekwatną do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości czynu, uwzględni wagę naruszonych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a nade wszystko spełni swoje cele prewencyjne. Środek karny orzeczony w mniejszym rozmiarze byłby rażąco niewspółmierny poprzez swoją łagodność i nie czyniłby zadość wymogom prewencji ogólnej oraz szczególnej. Fakt, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu jest okolicznością ważką, acz nie jedyną wpływającą na wymiar kary czy też środka karnego. W tej sprawie decydujące znaczenie ma waga i doniosłość naruszonych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co łączy się z koniecznością pozbawienia sprawcy możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych. W przedmiotowej sprawie bez wątpienia jest to wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego kierującego pojazdem (co najmniej 1,4 promila alkoholu w wydychanym powietrzu), który świadczy o wysokim stopniu społecznej szkodliwości oraz wadze naruszonych zasad bezpieczeństwa. W tym kontekście wymiar środka karnego poniżej 2 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (co sprowadzałoby się do najniższego ustawowego progu 1 roku zakazu) jawi się jako niewystarczający. Kolejnym elementem, który wpłynął na konieczność orzeczenia tego środka karnego w większym rozmiarze, jest ucieczka z miejsca kolizji, a zatem kolejne naruszenie reguł bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Takie postępowanie oskarżonego znacząco utrudniło ustalenie stanu nietrzeźwości oskarżonego w chwili czynu, który po zdarzeniu dalej spożywał alkohol. Koniecznym stało się zatem zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu rachunku retrospektywnego na zawartość alkoholu etylowego we krwi.

Z tych powodów Sąd Odwoławczy zachowując tryb konsensualny zmienił zaskarżony wyrok i orzekł jak w części dyspozytywnej.