Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 467/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Śliwiński

Protokolant prot. sąd. M. S.

po rozpoznaniu w dniu 08 czerwca 2015 r.

sprawy J. R.

obwinionego z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Trzciance

z dnia 10 marca 2015 roku sygn. akt II W 690/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Trzciance do ponownego rozpoznania.

SSO Dariusz Śliwiński

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r. Sąd Rejonowy w Trzciance w sprawie sygn. akt II W 690/14 uznał obwinionego J. R. za winnego tego, że w dniu 16 sierpnia 2014 r. około godziny 16.30 na ul. (...) w T., woj. (...), kierując samochodem osobowym marki F. o nr rej. (...) nie stosował się do znaku drogowego B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach” w ten sposób, że wjechał na drogę oznaczona opisanym znakiem drogowym,

tj. wykroczenia z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i za to wykroczenie na podstawie art. 92 § 1 kw wymierzył mu karę 300 zł grzywny.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 118, poz. 1269) oraz art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. t. jedn. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) obciążając obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 zł oraz wymierzając mu opłatę w kwocie 300 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony zaskarżając go w całości zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na wysnuciu z zebranego w sprawie materiału dowodowego błędnego wniosku, iż popełnił on zarzucony mu czyn.

W konkluzji obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od przypisanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się częściowo zasadna i zaskarżony wyrok nie mógł się ostać.

W uzasadnieniu wywiedzionej apelacji obwiniony oprócz zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych zarzucił również uchybienie formalne polegające na sporządzeniu uzasadnienia niezgodnie ze standardami określonymi w art. 424 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpw. Co więcej w ocenie skarżącego sposób redakcji części uzasadnienia Sądu I instancji rodzi wątpliwości w przedmiocie tego, czy odnosi się ono do niniejszej sprawy. Zarzut ten okazał się w ocenie Sądu Okręgowego zasadny a jego waga uzasadniała ograniczenie rozpoznanie apelacji obwinionego tylko do tej kwestii w oparciu o art. 436 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw.

Na stronie 4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku znalazły się rozważania Sądu I instancji w przedmiocie wymiaru kary wymierzonej obwinionemu oraz kosztów postępowanie pierwszo-instancyjnego. Jak trafnie podniósł skarżący w tej części uzasadnienia naprzemiennie określa stronę postępowania jako „obwiniony” i „obwiniona”, nadto odmienia czasowniki odnoszące się do zachowania sprawcy w formie wskazującej, iż jest to osoba płci żeńskiej. Dodatkowo omawiając rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd Rejonowy wprost stwierdził, iż obciążył nimi „obwinioną D. M.”.

Sąd Okręgowy może się jedynie domyślać, iż powyższe niejednoznaczności w określaniu strony postępowania były wynikiem braku rzetelności przy wykorzystywaniu fragmentów uzasadnień sporządzonych przez Sąd I instancji w innych sprawach a Sąd I instancji uzasadniał orzeczenie dotyczące obwinionego J. R.. Nie mniej jednak wyżej wskazane błędy winny być oceniane przede wszystkim z perspektywy interesów procesowych strony postępowania, czyli obwinionego, który po lekturze tak sporządzonego uzasadnienia mógł mieć uzasadnione wątpliwości w przedmiocie tego, czy w całości dotyczy ono rozstrzygnięcia zapadłego w niniejszej sprawie. Jego treść była bowiem we wskazanej części sprzeczna z treścią wyroku.

Nadto zauważyć należy, iż nie jest również rolą Sądu Odwoławczego domyślać się, czy wywód Sądu I instancji na s. 4 na pewno dotyczy sprawy obwinionego J. R.. Lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie powinna prowadzić do powzięcia choćby cienia wątpliwości w tym zakresie. Tylko wtedy można zasadnie mówić, iż orzeczenie Sądu I instancji poddaje się w całości merytorycznej kontroli instancyjnej.

Wobec powyższego Sądu Okręgowy działając na podstawie 437 § 1 kpk zobowiązany był uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Trzciance.

Przy ponownym rozpoznaniu niniejszej sprawy Sąd Rejonowy będzie władny ujawnić dotychczas zgromadzony materiał dowodowy na podstawie art. 442 § 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw.

Następnie Sąd I instancji ponownie rozważy zasadność zarzutu postawionego obwinionemu, przy czym będzie baczył na zachowanie wszystkich standardów, jakie spełniać winno uzasadnienie orzeczenia zgodnie z art. 424 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpw, bacząc w szczególny sposób na spójność tegoż uzasadnienia z treścią wydanego orzeczenia.

SSO Dariusz Śliwiński

IV Ka 467/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE