Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Teresa Kołeczko - Wacławik (spr.)

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

SR del. Roman Troll

Protokolant Aleksandra Sado-Stach

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy G.

przeciwko S. H.

o wydanie lokalu

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I C 610/14

1.  oddala apelację;

2.  oddala wniosek powódki o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

SSR del. Roman Troll S SO Teresa Kołeczko - Wacławik SSO Lucyna Morys – Magiera

Sygn. akt III Ca 1488/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Gliwicach nakazał pozwanej S. H. opuszczenie i opróżnienie z rzeczy, zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego i wydanie go powódce Gminie G. w stanie wolnym od osób i rzeczy, ustalił uprawnienie pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymał jednocześnie wykonanie orzeczenia do czasu złożenia pozwanej przez powódkę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego oraz odstąpił od obciążenia pozwanej kosztami procesu.

Sąd I instancji ustalił, że pozwana wynajmowała przedmiotowy lokal na podstawie umowy najmu z 1 lutego 1995r. Ponieważ zalegała z regulowaniem opłat czynszowych i nie uregulowała ich mimo wezwania i pouczenia o możliwości wypowiedzenia umowy, powódka pismem z 8 września 2009r. wypowiedziała najem i wezwała pozwaną do przekazania jej lokalu. Do dnia zamknięcia rozprawy pozwana dysponowała lokalem. Ustalił też sąd, że pozwana ma 78 lat, od 2011r. jest wdową, od 1986r. otrzymuje emeryturę w wysokości 962 zł. objętą zajęciem komorniczym na kwotę 319zł. Leczy się u kardiologa i ortopedy z uwagi na nadciśnienie tętnicze i schorzenia kręgosłupa.

Ustalając powyższe uznał Sąd Rejonowy w oparciu o regulację art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z 21.6.2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz. U. 2005.31.266), iż powódka zasadnie skorzystała z przysługującego jej uprawnienia do wypowiedzenia najmu i zażądania wydania lokalu mieszkalnego na podstawie art. 675 § 1 k.c. lub art. 222 § 1 k.c., nie czyniąc ze swego uprawnienia użytku sprzecznego ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem prawa lub z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 k.c. Podniósł, że powódka ze zrozumieniem odniosła się do sytuacji pozwanej. W 2008r. zawarła z pozwaną ugodę w przedmiocie spłaty zadłużenia, ale pozwana zaległości nie spłaciła. Z żądaniem eksmisji wystąpiła, gdy pozwana nie była w stanie regulować bieżących opłat za mieszkanie doprowadzając do powiększenia zadłużenia. Wskazał, że swoje potrzeby mieszkaniowe pozwana będzie miała zaspokojone poprzez przyznanie jej, na podstawie art. 14 ustawy z 21.6.2001r. uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnił przepisem art. 102 k.p.c. wskazując na trudną sytuację materialną pozwanej.

W apelacji pozwana zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego - art. 5 k.c. polegające na jego niezastosowaniu i uznaniu roszczenia powódki w sytuacji, gdy stanowisko takie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa z uwagi na sytuację osobistą pozwanej oraz przyczyny, które spowodowały powstanie zadłużenia względem powódki, a także z uwagi na okoliczność, że wskutek uwzględnienia roszczenia, pozwana 78 letnia, samotna osoba jest zmuszona do podjęcia czynności zmierzających do opróżnienia mieszkania, pomimo braku realnych możliwości jego opróżnienia,

- naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. polegające na niedostrzeżeniu, że prawo podmiotowe powódki powinno doznać ograniczenia, gdyż stanowi nadużycie prawa jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem.

Przedstawiając powyższe zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa, a z ostrożności procesowej wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz odstąpienie od obciążenia pozwanej kosztami procesu i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie jest uzasadniona.

W ustalonych okolicznościach faktycznych sprawy, które były bezsporne i które sąd odwoławczy przyjmuje za własne, trafnie Sąd Rejonowy – uwzględniając powództwo - nie dopatrzył się w działaniach powódki nadużycia prawa podmiotowego i sprzeczności jej zachowań względem pozwanej, zajmującej lokal mieszkalny bez tytułu prawnego - z zasadami współżycia społecznego.

Lokale mieszkalne wchodzące w skład zasobów gmin są dobrem wspólnym społeczności lokalnych, a gmina w celu efektywnego realizowania zarządu tymi zasobami powinna mieć zapewnioną maksymalną swobodę w ich dysponowaniu.

W niniejszej sprawie, od dnia doręczenia pozwanej wezwania do zapłaty zadłużenia i pouczenia o możliwości wypowiedzenia umowy najmu tj. od 5 listopada 2007r.(dowód doręczenia wezwania k.9) do dnia wypowiedzenia najmu pismem z 8 września 2008r. doręczonego pozwanej 16 września 2008r. (dowód doręczenia k. 11), pozwana mimo zobowiązania się w ugodzie zawartej z powódką, do regulowania zadłużenia, nie wywiązała się z tego obowiązku. Po wypowiedzeniu najmu zajmuje w dalszym ciągu lokal mieszkalny i nie tylko nie spłaciła zadłużenia, ale nie reguluje też czynszu na bieżąco. Powódka wystąpiła z żądaniem opuszczenia i opróżnienia mieszkania po ponad 5 latach od wypowiedzenia najmu. W tych okolicznościach, zachowanie pozwanej, która nie wykonuje umowy i uniemożliwia powódce swobodne dysponowanie lokalem nie zasługuje na aprobatę, a tym samym wykonywanie przez powódkę uprawnień wynikających z umowy i obowiązujących przepisów prawa nie może być poczytane jako nadużycie prawa podmiotowego w stosunku do pozwanej, w rozumieniu art. 5 k.c.

Pozwana nie zawiniła oczywiście swojej złej sytuacji materialnej, ale dla takich sytuacji, w jakiej między innymi znalazła się pozwana, ustawodawca przewidział możliwość przyznania uprawnienia do lokalu socjalnego. Sąd Rejonowy uwzględniając właśnie sytuację życiową i materialną pozwanej, takie uprawnienie jej przyznał. W ten sposób zaspokojone zostaną jej potrzeby mieszkaniowe. Nie wykazała przy tym pozwana, by z uwagi na trudną sytuację materialną starała się o uzyskanie świadczeń z pomocy społecznej na pokrycie kosztów utrzymania mieszkania.

Nie może też odnieść żadnego skutku powoływanie się przez skarżącą na brak realnych możliwości opróżnienia lokalu mieszkalnego z uwagi na podeszły wiek i stan zdrowia. Pozwana żyje w zorganizowanej społeczności i może skorzystać z różnych form pomocy oferowanych w takich sytuacjach przez Gminę w miejscu swego zamieszkania.

Z tych względów, ponieważ orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe, apelacja jako bezzasadna została oddalona na podstawie art. 385 k.p.c.

W oparciu o przepis art. 102 k.p.c., uwzględniając trudną sytuację życiową i materialną pozwanej, oddalono wniosek powódki o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

SSO del. Roman Troll SSO Teresa Kołeczko-Wacławik SSO Lucyna morys-Magiera