Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Krystyna Hadryś

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R.

przeciwko J. W. ( W. )

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. akt I C 3039/13

1-  oddala apelację;

2-  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 300 ( trzysta ) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Krystyna Hadryś

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w R. w pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego w Gliwicach domagała się orzeczenia nakazem zapłaty, aby pozwana J. W. zapłaciła na jej rzecz kwotę 4.916,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 4707,04 zł od dnia 11 listopada 2012 r., a od kwoty 209,51 zł od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu podała, iż pozwana prowadzi działalność gospodarczą w lokalu użytkowym w R. przy ul. (...) na zasadzie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i z tego tytułu jest obowiązana uiszczać należny czynsz oraz umówione opłaty związane z użytkowanym lokalem. Na dzień 10 listopada 2012 r. zaległość pozwanej wynosi 4.707,04 zł, natomiast odsetki za zwłokę za okres od dnia 10 kwietnia 2012 r. do dnia 21 listopada 2012 r. wynoszą 209,51 zł. Pozwana była bezskutecznie wzywana do zapłaty zaległości.

Nakazem zapłaty z dnia 27 czerwca 2013 r. wydanym przez Referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Rudzie Śląskiej orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Od wyżej wymienionego orzeczenia pozwana wniosła sprzeciw, w którym domagała się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, iż dochodzone przez powódkę roszczenie nie istniało w chwili wytoczenia powództwa, jak również nie istnieje obecnie. Powódka otrzymała pismo pozwanej, w którym ta domagała się zaksięgowania nadpłaty z tytułu rozliczenia centralnego ogrzewania na poczet czynszu za miesiąc kwiecień i maj 2012 r. Powódka nie chce rozłożyć należności pozwanej na raty, mimo jej trudnej sytuacji finansowej. Powódka stwarza pozwanej trudności w przejęciu lokalu na własność i mnoży fikcyjne koszty, ponadto stawka czynszu jest niewspółmiernie wysoka.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej zasądził od pozwanej J. W. na rzecz powódki (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. kwotę 4.916,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot od kwoty 4.707,04 zł od dnia 11 listopada 2012 r.; od kwoty 209,51 zł od dnia 5 czerwca 2013 r.; zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Orzeczenie to zapadło przy ustaleniu, że dnia 17 stycznia 2003 r. pomiędzy powódką a pozwaną została zawarta umowa regulująca zasady używania lokalu użytkowego należącego do zasobów lokalowych spółdzielni, położonego w R. przy ul. (...). Na mocy § 2 ust. 1 umowy J. W. zobowiązała się do uiszczania opłat miesięcznych dla pokrycia przypadających na lokal kosztów gospodarki zasobami spółdzielni, w tym opłatę eksploatacyjną. Przejęcie lokalu i obowiązek spełnienia świadczeń powstał z dniem 16 stycznia 2003 r. Zgodnie z § 4 umowy opłata eksploatacyjna za lokal wynosiła miesięcznie 353,28 zł, ponadto pozwana miała uiszczać zaliczki na poczet dostaw wody i ciepła za pośrednictwem powodowej spółdzielni. Opłaty miały być uiszczane do dnia 10-tego każdego miesiąca. Pismem z dnia 22 sierpnia 2012 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty zaległości z tytułu opłat za przedmiotowy lokal, które na dzień 31 lipca 2012 r. wynosiły 2.926,20 zł, a także do uregulowania ustawowych odsetek za zwłokę w zapłacie tych należności, które na dzień 31 lipca 2012 r. wynosiły 101,88 zł. Jak wynika z przedłożonych faktur VAT w okresie od kwietnia 2012 r. do października 2012 r. pozwana zobowiązana była do uiszczania comiesięcznych opłat eksploatacyjnych i zaliczek na centralne ogrzewanie w kwocie po 731,55 zł. Z kolei faktura korygująca VAT nr 109/12 wskazuje, iż suma zaliczek na poczet rozliczenia kosztów centralnego ogrzewania w okresie od 1 sierpnia 2011 r. do 31 lipca 2012 r. naliczonych w opłatach uiszczonych przez pozwaną wynosi 1671,62 zł, natomiast zużycie co wyniosło 526,26 zł, wobec czego do zwrotu pozostała kwota 1145,36 zł. Pismem z dnia 29 października 2012 r. pozwana zwróciła się do powódki o zaksięgowanie nadpłaty z tytułu rozliczenia centralnego ogrzewania za okres od 1 sierpnia 2011 r. do 31 lipca 2012 r. na poczet opłat za lokal przy ul. (...) za miesiąc kwiecień 2012 r. w kwocie 731,55 zł oraz w kwocie 413,81 zł za miesiąc maj 2012 r.Jak wynika z wykazu zaległości zadłużenie pozwanej wynikające z wyżej wymienionej umowy wynosiło na dzień 10 listopada 2012 r. 4916,55 zł, w tym należność główna w kwocie 4707,04 zł i odsetki w wysokości 209,51 zł. Pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty zaległości z tytułu opłat za lokal za miesiąc listopad 2012 r., które na dzień 31 grudnia 2012 r. wynosiły 731,55 zł, a także do uregulowania ustawowych odsetek za zwłokę w zapłacie tych należności, które na dzień 31 grudnia 2012 r. wynosiły 13,55 zł. Kwota nadpłacona tytułem zaliczek na centralne ogrzewanie została naliczona na poczet zadłużenia i pomniejszyła należność główną z tytułu zadłużenia pozwanej.

Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd Rejonowy do przekonania, że roszczenie pozwu jest zasadne. Strony postępowania łączył stosunek zobowiązaniowy o charakterze umownym. Zgodnie z § 2 i 4 umowy z dnia 17 stycznia 2003 r. pozwana zobowiązana była uiszczać na rzecz powódki comiesięczne opłatę eksploatacyjną i zaliczki na poczet dostaw wody i centralnego ogrzewania. W okresie od kwietnia 2012 r. do listopada 2012 r. pozwana nie uiściła na rzecz powódki wymaganych należności, co zostało przez Sąd Rejonowy stwierdzone na podstawie przedłożonych faktur VAT i wezwania do zapłaty z dnia 28 stycznia 2013 r. Miesięczna stawka opłaty wynosiła w spornym okresie 731,55 zł, zatem zaległość strony pozwanej za 8 miesięcy - od kwietnia 2012 r. do listopada 2012 r.- wynosiła 5.852,40 zł, ponieważ pozwana dokonała nadpłaty zaliczek na poczet centralnego ogrzewania w wysokości 1.145,36 zł, kwota ta zgodnie z wnioskiem pozwanej została zaliczona na poczet zadłużenia J. W., a zatem Sąd uznał, że zadłużenie pozwanej tytułem należności głównej wynosiło 4.707,04 zł. Wskazał, że nie jest zatem zasadne twierdzenie strony pozwanej, iż przedmiotowa wierzytelność nie istnieje, tym bardziej, iż J. W. nie przedłożyła żadnych dowodów, które potwierdzałyby, iż jej dług wobec (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w R. został uregulowany. Natomiast pozostałą część dochodzonej należności głównej w kwocie 209,51 zł stanowią skapitalizowane odsetki za zwłokę. Sąd Rejonowy zasądził odsetki ustawowe liczone od kwoty 4707,04 zł od dnia 11 listopada 2012 r., czyli od dnia następującego po dacie płatności, o którym mowa w § 5 ust. 1 umowy z dnia 17 stycznia 2003 r., natomiast odsetki ustawowe liczone od kwoty 209,51 zł Sąd zasądził od daty przekazania sprawy przez Sąd Rejonowy w Gliwicach. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła pozwana zaskarżając go w całości, wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa. Wskazała, że nie prowadziła działalności gospodarczej od 2005r. i nadal nie prowadzi; a lokal użytkowy przy ul. (...) w R. został zbudowany własnym staraniem i na własny koszt. Podniosła, że skierowała do powódki pismo w którym prosi o zaksięgowanie nadpłaty z tytułu zaliczek na ciepłą wodę na poczet czynszu za miesiąc grudzień 2012r. i częściowo za styczeń 2013r., a dłużnikowi przysługuje prawo decyzji jaką należność chce płacić. Wskazała, że niezrozumiałe i niesprawiedliwe jest dla niej zasądzenie w wyroku tak wysokich kosztów procesu, w szczególności zastępstwa procesowego. Ponadto radca prawny powódki jest pracownikiem etatowym spółdzielni od wielu lat utrzymywanym między innymi z opłat ponoszonych przez nią jak i innych członków spółdzielni, więc żądanie dodatkowego wynagrodzenia jest nieetyczne i niemoralne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym, a Sąd Odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego.

Artykuł 505 ¹³ § 1 k.p.c. jest przepisem szczególnym do art. 387 § 1 k.p.c. Jeżeli Sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku winno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Mając na względzie powyższe unormowania, Sąd Odwoławczy dokonując oceny całości ustaleń i oceny prawnej uznał, że apelacja pozwanej jest nieuzasadniona i jako taka nie może odnieść w żadnym zakresie oczekiwanego przez skarżącą skutku.

Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powódki. Poczynione ustalenia faktyczne mają swoją podstawę w zgromadzonym materiale dowodowym, który w zakresie dokonanych ustaleń jest logiczny, zaś informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych zostały przez Sąd I instancji ocenione prawidłowo. Swobodna ocena wiarygodności i mocy dowodów dokonana przez ten Sąd nie wykracza poza uprawnienia wynikające z art. 233 k.p.c. Z tych względów Sąd Okręgowy w całości przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu 1 instancji.

Ocena prawna ustalonego stanu faktycznego dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa i okoliczności podniesione przez skarżącą w apelacji oceny tej nie niweczą.

Rozpatrując zarzuty procesowe odnoszące się do kwestii wysokości opłat obciążających pozwaną za okres sporny i prawidłowości ustalenia tej wysokości, Sąd Odwoławczy doszedł do przekonania, że w tym zakresie pozwana również nie wykazała trafności swojego stanowiska. Należy zwrócić uwagę, że pozwana otrzymywała wszelkie dokumenty dotyczące ustalenia wysokości należności eksploatacyjnych, jak i potwierdzała odbiór tych dokumentów wystawianych przez spółdzielnię, nie kwestionując ich w żadnym zakresie przewidzianym ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, ponadto częściowo realizowała obowiązki wynikające z ustalenia wskazanych opłat. Sąd Rejonowy trafnie więc uznał, że pozwana nie kwestionowała wysokości tych opłat.

Sąd drugiej instancji uznał za zasadne podkreślić, iż w toku niniejszego postępowania pozwana podnosiła jedynie, iż nie zgadza się z wysokością naliczanych przez powódkę opłat, nie wskazała natomiast żadnych konkretnych opłat niewłaściwie naliczonych, nie podnosząc szczegółowych zarzutów co do ich wysokości. Ponadto jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy zaległość strony pozwanej za 8 miesięcy wynosiła 5852,40 zł, a pozwana dokonała nadpłaty zaliczek na poczet centralnego ogrzewania w wysokości 1145,36 zł, która to kwota zgodnie z wnioskiem pozwanej zaliczona została na poczet zadłużenia, a zatem zadłużenie tytułem należności głównej wynosiło 4707,04 zł wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za zwłokę w wysokości 209,51 zł. Nie zasadne są zatem twierdzenia pozwanej, iż z sumy z nadpłaty zaliczek pokryła w całości zaległości czynszowe wobec powódki.

Sąd pierwszej instancji wbrew zarzutowi pozwanej prawidłowo orzekł

o kosztach zastępstwa procesowego, zgodnie z art. § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra

Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t. jedn. Dz. U. z 2013 r. poz.490 ), albowiem wartość przedmiotu sporu wynosiła 4.916,55 zł., a powódka wygrała sprawę w całości.

Ponadto, w ocenie Sądu Okręgowego, pozostałe podniesione w apelacji zarzuty mają charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwej oceny i ustaleń Sądu meriti, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

W świetle prawidłowo dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w sprawie, zastosowanie prawa materialnego stanowiącego podstawę zaskarżonego orzeczenia, w ocenie Sądu Odwoławczego jest prawidłowe.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono w oparciu o art. 385 k.p.c., a o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. i 108 § 1 k.p.c. oraz § 12 ust. 1 pkt 1

i  § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t. jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ), uznając stronę powodową za wygrywającą w całości, a to wobec oddalenia apelacji pozwanej w całości.