Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie,
a ujawnionego na rozprawie głównej, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 listopada 2012r. około godziny 11:30 w W. na parkingu przy ul. (...) pokrzywdzony M. L. zaparkował swój samochodu marki M. (...) o nr. rej. (...) o wartości 63.000 złotych, zamknął go na zamki fabryczne po czym udał się do sklepu (...). W tym czasie oskarżony R. C. obserwował pokrzywdzonego i widząc jak ten udaje się do sklepu postanowił ukraść jego samochód. W tym celu oskarżony ukradł pokrzywdzonemu kluczyki od pojazdu dzięki którym otworzył samochód i nim odjechał. Samochód odstawił do garażu podziemnego budynku przy ul. (...) w W.. Po 3 tygodniach oskarżony sprzedał M. nieustalonemu paserowi za kwotę 3.000 złotych.

W dniu 10 grudnia 2012r. około godziny 16:30 w miejscowości L. na ul. (...) pokrzywdzony T. J. zaparkował swój samochód marki P. (...) o nr. rej. (...) o wartości 82.000 złotych, zamknął go na zamki fabryczne, po czym udał się do sklepu (...). W pojeździe znajdowała się również nawigacja samochodowa marki N. o wartości 250 złotych oraz alkomat o wartości 150 złotych. W tym czasie oskarżony R. C. obserwował pokrzywdzonego i widząc jak ten udaje się do sklepu postanowił ukraść jego samochód. W tym celu oskarżony ukradł pokrzywdzonemu kluczyki od pojazdu dzięki którym otworzył samochód i nim odjechał. Samochód odstawił do garażu podziemnego budynku przy ul. (...) w W.. W trakcie interwencji policji w dniu 16 grudnia 2012r. odzyskano pojazd i zwrócono go właścicielowi.

W dniu 16 grudnia 2012r. około godziny 10:30 w S. na ul. (...) pokrzywdzony I. W. zaparkował swój samochód marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości 170.000 złotych, zamknął go na zamki fabryczne, po czym poszedł do kościoła na mszę. W samochodzie pozostała teczka o wartości 150 złotych, bilon o łącznej wartości 2000 złotych, nożyce do cięcia blachy M. o wartości 1300 złotych oraz dokumenty genealogiczne rodziny pokrzywdzonego. W tym czasie oskarżeni R. C. i N. Ć. obserwowali pokrzywdzonego i widząc jak ten udaje się do kościoła postanowili ukraść jego samochód. W przedsionku kościoła N. Ć. zrobił „sztuczny tłok”, w tym czasie R. C. ukradł pokrzywdzonemu kluczyki od pojazdu dzięki którym otworzył samochód i nim odjechał. Pojazd został pozostawiony na terenie garażu podziemnego budynku przy ul. (...) w W.. W trakcie interwencji policji w dniu 16 grudnia 2012r. odzyskano samochód i zwrócono go właścicielowi. Nie zdołano natomiast odzyskać przedmiotów pozostawionych w pojeździe - teczki, monet, nożyc M. oraz dokumentów genealogicznych, odtworzenie tych ostatnich będzie wiązało się z koniecznością poniesienia przez pokrzywdzonego nakładów w wysokości 30.000 złotych.

Wyżej opisanych czynów oskarżony R. C. dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 2 kk albowiem był on uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy M. z dnia 11.08.2000r. sygn. III K 484/00 za czyny z art. 282 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności i z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, które odbywał w ramach kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności w okresie od dnia 11.10.1999r. do 11.10.2004r. oraz był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy z dnia 30.09.2009r. sygn. III K 603/07 za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na kary po 3 lata pozbawiania wolności, które odbywał w ramach kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności m. in. w okresie od 15.10.2009r. do 17.07.2011r.

powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonych: R. C. (k. 740-741, 113-115, 120), N. Ć. (k. 741,124-125); zeznań świadków: G. B. (k. 36), K. M. (k. 42), M. L. (k. 56-57), I. W. (k. 91-94, 151, 231-233, 255-256), T. J. (k. 201-203), protokołów zatrzymania osób (k. 6,8), protokołów przeszukania (k. 13-15, 17-19, 26-28, 32-34), protokołów oględzin (k. 21-22, 23-24, 30-31, 75-76, 138-140, 143-144, 145-146, 168-169, 172-175, 177-178, 179, 252-253), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 72-74, 135-137, 156-158), protokołu eksperymentu procesowego (k. 149-150), kserokopii dokumentów (k. 61-64, 95-97, 204-210, 447-448, 640-542, 648-649), odpisów wyroku (k. 267-272, 328-332), kary karnej (k. 489-490), informacji o okresie odbywania kary (k. 577, 737-738)

Oskarżony R. C. konsekwentnie przyznawał się – zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem – do zarzucanych mu czynów. W wyjaśnieniach składanych na etapie postępowania przygotowawczego opisał przebieg i sposób dokonania przestępstw jak i udział w nich drugiego oskarżonego. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę albowiem są one zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie w tym przede wszystkim z wyjaśnieniami oskarżonego N. Ć. oraz z zeznaniami pokrzywdzonych.

Oskarżony N. Ć. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia obciążające współoskarżonego. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę albowiem są zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym w tym przede wszystkim z wyjaśnieniami oskarżonego R. C. oraz zeznaniami pokrzywdzonego I. W..

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych – M. L., I. W. oraz T. J. – znajdują one potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonych, dokumentach – protokołach oględzin skradzionych a odzyskanych pojazdów. W ocenie sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wiarygodności tych zeznań.

Również, zdaniem sądu, zasługują na wiarę zeznania funkcjonariuszy Policji dokonujących zatrzymania oskarżonych oraz wcześniejszej obserwacji garażu gdzie stały zaparkowane skradzione samochody P. i V. – G. B. oraz K. M..

Za wiarygodne sąd uznał dokumenty procesowe w postaci kserokopii dokumentacji pojazdów, protokoły przeszukania, zatrzymania, oględzin, eksperymentu procesowego, odpisy wyroków (z tym zastrzeżeniem, iż odpis wyroku z k. 328-332 to jedynie odpis wyroku sądu I instancji zmieniony następnie wyrokiem sądu II instancji co wynika z informacji z K., obliczenia kary i informacji o pobytach w ZK k. 489-490, 577,737-738 – po wydaniu wyroku sąd zwrócił się również do SR dla m. st. W. o stosowne dokumenty – odpis wyroku sądu II instancji w sprawie IX Ka 126/10 - które zostały dołączone do akt sprawy).

Analizując tak ustalony stan faktyczny, w świetle wyżej przytoczonej oceny dowodów należy stwierdzić, iż czyny oskarżonego R. C. powinno się oceniać jako trzy kradzieże z włamaniem samochodów – z art. 279 § 1 kk. Przestępstwo to polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, środkiem do tego prowadzącym jest natomiast włamanie. Ustawodawca nie wyjaśnił na czym polega istota włamania, pozostawiając tę kwestię do wyjaśnienia orzecznictwu i doktrynie. Kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zabezpieczeniem chroniącym dostęp do mienia. Nie ulega wątpliwości, że stanowi kradzież z włamaniem sforsowanie zabezpieczeń zamkniętego pojazdu mechanicznego aby dostać się do jego wnętrza i dokonać zaboru znajdujących się tam przedmiotów albo wymontowanie części tego pojazdu. W orzecznictwie przyjmuje się, że włamanie może polegać na wybiciu szyby, wyłamaniu zamka albo jego otwarciu dopasowanym kluczem lub nawet oryginalnym kluczem, który sprawca wcześniej ukradł.

Oskarżony R. C., w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, w pierwszej kolejności okradał pokrzywdzonych z będących w ich posiadaniu kluczyków do zaparkowanych pojazdów, którymi następnie (wbrew woli właścicieli) otwierał zamknięte samochody po czym dokonywał ich kradzieży wraz z przedmiotami znajdującymi się wewnątrz.

Czyny te oskarżony R. C. popełnił w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 kk – będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy M. z dnia 11.08.2000r. sygn. III K 484/00 za czyny z art. 282 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności i z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, które odbywał w ramach kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności w okresie od dnia 11.10.1999r. do 11.10.2004r. (k. 267-272) oraz będąc skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy z dnia 30.09.2009r. sygn. III K 603/07 za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na kary po 3 lata pozbawiania wolności, które odbywał w ramach kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności m. in. w okresie od 15.10.2009r. do 17.07.2011r. (k. 328-332, 489-490, 577, 737-738).

Przy wymiarze kary sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

Zgodnie z treścią art. 279 § 1 k.k. każdy z czynów zarzucanych oskarżonemu zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Stosowanie art. 91 § 1 kk pozwala na wymierzenie jednej kary w granicach zagrożenia ustawowego zwiększonego o połowę, podobnie jak stosowanie art. 64 § 2 kk – przy czym zgodnie z ww. sąd ma obowiązek orzekania kary powyżej minimalnego zagrożenia ustawowego.

Oskarżony R. C. ma obecnie 33 lata, jest żonaty, posiada jedno dziecko w wieku 1 roku, wykształcenie zawodowe – elektromechanik, przed osadzeniem pracował z dochodami około 2.000 złotych. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa podobne (k. 489-490).

Decydujące na ukształtowanie wymiaru kary dla oskarżonego było zgłoszenie przez niego na rozprawie głównej wniosku w trybie art. 387 kpk o tzw. samoukaranie za wszystkie trzy zarzucane mu czyny i wymierzenie za nie jednej kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy oraz orzeczenie, za czyn popełniony na szkodę I. W., obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem (zwrot wartości skradzionej teczki, bilonu, elektronarzędzia oraz niezbędnych nakładów jakie ma poczynić pokrzywdzony dla odtworzenie utraconej dokumentacji genealogicznej) poprzez zapłatę, solidarnie wraz z N. Ć., tytułem środka karnego, kwoty 33.450 złotych.

Powyższemu wnioskowi oskarżonego nie sprzeciwili się ani prokurator ani pokrzywdzeni.

Sąd również wniosek ten zaakceptował i orzekł zgodnie z nim.

Oczywiście, orzeczona wobec oskarżonego kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą bardzo łagodną – biorąc pod uwagę zarówno stopień winy (działanie z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej) jaki i społeczną szkodliwość czynów. Dodatkowym czynnikiem obciążającym jest działanie w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 kk, brak naprawienia szkody na rzecz M. L. (lub jego spadkobierców) czy elementów szkody wyrządzonych I. W.. De facto jedyną łagodzącą okolicznością dla oskarżonego jest jego postawa procesowa – konsekwentne przyznanie się do winy oraz złożenie wyjaśnień potwierdzających sprawstwo swoje i N. Ć.. Pośrednio również (wszak nie była to okoliczność która wynikła z inicjatywy oskarżonego) odzyskanie dwóch skradzionych pojazdów – P. i V..

Niemniej, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, kara w tym wymiarze, zdaniem sądu, może być oceniana na sprawiedliwą. Obok okoliczności obciążających – uprzedniej wielokrotnej karalności są również elementy łagodzące – postawa procesowa czy odzyskanie części ze skradzionych pojazdów.

Biorąc pod uwagę powyższe sąd wymierzył oskarżonemu R. C. na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk za trzy zarzucane mu występki kradzieży z włamaniem karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności na poczet której, na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył okres zatrzymania od dnia 16.12.2012r. do dnia 18.12.2012r. (w wyroku omyłkowo wskazano rok 2013r.). Brak jest podstaw do zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania z uwagi na wprowadzenie w tym czasie do wykonania innej kary (k. 577).

Na podstawie art. 46 § 1 kk za czyn popełniony na szkodę I. W. wobec oskarżonych orzeczono obwiązek naprawienia szkody poprzez solidarną zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 33.450 złotych.

W sprawie dowodów rzeczowych sąd, na podstawie art. 230 § 2 kpk, rzeczy zatrzymane u oskarżonych (poza pilotem do bramy garażowej hali w której ukryto skradzione pojazdy) nakazał zwrócić oskarżonym, zaś wspominany pilot przekazać administracji budynku mieszkalnego przy ul. (...) w W.. Zabezpieczone w sprawie ślady sąd nakazał zniszczyć.

Biorąc pod uwagę, że oskarżony R. C. odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie oraz to iż w niniejszej również orzeczono wobec niego karę bezwzględnego pozbawienia wolności a tym samym ma ograniczone możliwości zarobkowe, został on na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

Mając na uwadze powyższe sąd orzekł jak w wyroku.