Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędziowie: SO Anna Hajda

SR (del.) Łukasz Malinowski

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta Z.

z udziałem A. S. (1), S. S., J. O., R. K. i P. B.

o orzeczenie przepadku rzeczy

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt VIII Ns 475/12

postanawia:

oddalić apelację.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Anna Hajda

Sygn. III Ca 1864/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 września 2013 roku Sąd Rejonowy w Zabrzu oddalił wniosek o orzeczeniu przepadku na rzecz Powiatu (...) w części dotyczącej A. S. (1) i samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...), S. S. i samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...), J. O. i samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...), P. B. i samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...).

Sąd Rejonowy wskazał, że we wszystkich wskazanych przypadkach pojazdy zostały usunięte z drogi z powodu pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Z pism wnioskodawcy i załączonych dokumentów wynika, iż właścicielem samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) był Pan A. S. (2), który zmarł w dniu 25 listopada 2012 roku oraz (...) Bank SA Oddział J. jako współwłaściciel. Co prawda wnioskodawca podjął próbę odnalezienia następców prawnych Pana A. S. (2), lecz nie przedstawił żadnych dokumentów potwierdzających nabycie spadku. (...) Bank Spółka Akcyjna w J. nie został prawidłowo powiadomiony o usunięciu pojazdu i pouczony o skutkach nieodebrania pojazdu z parkingu. Niniejszy wniosek nie obejmuje go też jako uczestnika postepowania.

Na podstawie załączonej do wniosku dokumentacji Sąd ustalił, że samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) od 30 stycznia 2011 roku nie jest własnością S. S. i nie należał do niego w dacie usunięcia pojazdu. Wnioskodawca nie wskazał danych osobowo – adresowych nowego właściciela. Nie wykonano, zatem wymaganego doręczenia zawiadomienia o usunięciu pojazdu, ani właściwego pouczenia.

Ponadto Sąd ustalił, że J. O. wskazany we wniosku jako właściciel samochodu osobowego marki F. (...) o nr. rej. (...) nim nie jest.
Z danych (...) wynika, że od 9 września 2010 roku tj. także w dacie usunięcia pojazdu właścicielem był i jest A. D. (1) zamieszkały w R.. Brak jest informacji na temat doręczenia powiadomienia właściciela o usunięciu pojazdu wraz z pouczeniem o skutkach nieodebrania.

W odniesieniu do samochodu marki O. (...) o nr. rej. (...), stwierdzono, na podstawie załączonej informacji z (...), że pod wskazanym numerem rejestracyjnym występuje inna marka samochodu. Nie można też z dołączonej dokumentacji wynieść, kto jest właścicielem przedmiotowego samochodu.

Sąd Rejonowy wobec powyższego nie znalazł podstaw do orzeczenia przepadku rzeczy na rzecz Powiatu (...). Wnioskodawca nie dołożył należytej staranności jakiej należy odeń wymagać w poszukiwaniu osób uprawnionych do odbioru pojazdów wskazanych w komparycji postanowienia, bądź też nie powiadomił osób wskazanych w dokumentach (...) jako właścicieli o usunięciu pojazdu i nie pouczył ich o skutkach jego nieodebrania. Obowiązek dokładania staranności w poszukiwaniu osoby uprawnionej do odbioru pojazdu nakłada na wnioskodawcę przepis art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2005.108.908 ze zm.). Orzeczenie przepadku na rzecz Powiatu (...) byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy powołał art. 130a ust. 10e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późniejszymi zmianami), który znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie zgodnie z art. 12 ust 1 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 152, poz. 1018) w sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Wnioskodawca w apelacji zarzucił sprzeczność poczynionych przez sąd ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału przez przyjęcie, że wnioskodawca nie wezwał w prawidłowy sposób właścicieli pojazdów do ich odbioru. Skarżący wniósł o zmianę postanowienia poprzez orzeczenie przepadku na rzecz wnioskodawcy samochodu marki F. (...) nr rej. (...), F. (...) nr rej. (...) oraz samochodu marki O. (...) nr rej. (...) na wnioskodawcę i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Wnioskodawca wskazał, że załączył do wniosku pismo policji z 7 czerwca 2011 roku informującego p. S. o usunięciu pojazdu z drogi. Zawiadomienie to zostało adresatowi doręczone, co oznacza że zapoznał się z jego treścią. Pomimo tego na pismo nie zareagował. Z kolei z informacji (...) z dnia 11 marca 2013 roku wynika, że pan S. zbył pojazd w dniu 14 lutego 2011 roku. Mimo tej sprzedaży nadal y samochodu korzystał, zatem należy uznać że nadal był jego właścicielem lub osobą uprawnioną do jego odebrania z parkingu. Dalej wnioskodawca wskazał, że z informacji (...) wynika że właścicielem samochodu F. (...) jest A. D. (2), czemu przeczy informacja udzielona przez policję. Z powiadomienia z 3 listopada 2011 roku o usunięciu pojazdu z drogi wynika, że pojazd ten stanowił własność J. O., który potwierdził odbiór tego pisma. W przypadku samochodu marki O. (...) z załączonego do wniosku powiadomienia policji z 26 sierpnia 2011 roku o usunięciu pojazdu z drogi wynika, że pojazd ten stanowił własność P. B. i pismo to zostało adresatowi doręczone, natomiast informacji (...) wynika, iż pod wskazanym numerem rejestracyjnym występuje pojazd innej marki. Dane pojazdu i podała wnioskodawcy policja, a o usunięciu i skutkach nieodebrania pojazdu właściciel został prawidłowo powiadomiony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie mogła odnieść skutku.

Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia sądu pierwszej instancji jak również podstawę prawną tego rozstrzygnięcia i unikając zbędnych powtórzeń, przyjmuje je za własne. Zarzut sprzeczności ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału jest chybiony. Z przedłożonych do akt sprawy dokumentów wynika, że S. S. zgłosił sprzedaż swojego pojazdu marki F. (...) nr rej. (...) i nie został ujawniony nowy nabywca. Dalej z informacji (...) wynika, że samochód marki F. (...) nr rej. (...) jest własnością A. D. (2), a nie J. O.. A. D. (2) nie wzywano do usunięcia pojazdu. Okoliczność, że J. O. pokwitował odbiór powiadomienia policji nie świadczy o tym, że przyznaje że jest właścicielem pojazdu. Z informacji (...) wynika również, że pojazd O. (...) nie figuruje w tej ewidencji pod wskazanym numerem rejestracyjnym. W świetle tych dokumentów nie można wywieść wniosku, że wnioskodawca prawidłowo oznaczył właścicieli spornych pojazdów, co do których domaga się orzeczenia przepadku. Przedstawione dokumenty w postaci zawiadomień policji są niewystarczające. Wnioskodawca z faktu pokwitowania odbioru powiadomienia policji wywodzi wniosek, iż osoby które pokwitowały odbiór zawiadomienia są właścicielami spornych pojazdów. Taki wniosek w świetle pozostałych dokumentów, w szczególności informacji (...) jest nieuprawniony. Żaden z uczestników nie potwierdził własności pojazdów objętych wnioskiem i nie wynika to z żadnego innego dokumentu dołączonego do akt sprawy.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze orzekł jak w sentencji na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Anna Hajda