Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko A. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 10 477,78 zł (dziesięć tysięcy czterysta siedemdziesiąt siedem złotych siedemdziesiąt osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.05.2011 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 741,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 1 200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 301/14

UZASADNIENIE

M. R. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. (...) R. M. reprezentowany przez adwokata w pozwie skierowanym przeciwko A. G. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) wniósł o zasądzenie kwoty 10.477,78 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23.05.2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że strony w lutym 2011 r. zawarły ustną umowę o roboty budowlane, w ramach której powód zobowiązał się do wykonania szeregu prac związanych z remontem dachu na budynku przy ul. (...) w Z.. Zakres prac ustalony został z pełnomocnikiem pozwanej - jej małżonkiem K. G. (1) na podstawie kosztorysu ofertowego. Początkowo strony ustaliły wynagrodzenie powoda jako kwotę 13.000,00 zł netto ale w toku prowadzonych prac powód na zlecenie pozwanej wykonał dalsze prace dodatkowe i strony ustaliły, że wynagrodzenie wynosić będzie 15.000,00 zł netto (18.450,00 zł brutto). Po wykonaniu pierwszej części prac powód 30.03.2011 r. wystawił pierwszą fakturę na kwotę 6.481,48 zł i pozwana ją zapłaciła. W dalszym okresie powód kontynuował prace i po ich zakończeniu dnia 09.05.2011 r. wystawił fakturę na pozostałą kwotę 10.477, 78 zł. Faktura ta nie została zapłacona, a wezwania do jej zapłaty okazały się bezskuteczne.

Pozwana reprezentowana przez radcę prawnego w odpowiedzi na pozew (k.19) wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznała, że powód wykonywał prace na dachu przy ul. (...) w Z. i że wystawił fakturę na kwotę 6.481,48 zł i pozwana ją zapłaciła. Podkreśliła jednak, że zapłata tej faktury zaspokajała roszczenia powoda z tytułu wykonanych prac bowiem w toku negocjacji strony ustaliły taką właśnie kwotę wynagrodzenia powoda. Drugą fakturę wystawioną przez powoda pozwana odesłała dnia 25.05.2011 r. jako bezzasadną. Podała, że prace na budynku zakończyły się w marcu i wtedy powód wystawił pierwszą fakturę.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Podczas rozprawy dnia 28.05.2015 r. pozwana dodatkowo wniosła o zasądzenie kosztów jej dojazdów na rozprawy na trasie Z. – J. pojazdem o poj. powyżej 900 cm ³.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami.

(informacje z CEIDG k. 6-7)

Powód prowadzi działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. (...) R. M. w zakresie robót budowlanych, natomiast pozwana prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Pełnomocnikiem pozwanej w zakresie prowadzonej przez nią firmy jest jej małżonek - K. G. (1). Powierza mu ona reprezentowanie jej m.in. w sprawach technicznych związanych z nieruchomościami.

Pozwana nabyła nieruchomość położoną przy ul. (...) w Z.. Obiekt ten przez kilka lat wcześniej nie był użytkowany wobec czego wymieniona postanowiła wraz z małżonkiem przeprowadzić jego remont. W tym celu K. G. (1) prowadził w marcu 2010 r. rozmowy z firmami zajmującymi się robotami budowlanymi, w tym z powodem który po oględzinach i obmiarach dachów przedstawił pisemną ofertę na ich remont. Pisemna oferta powoda z dnia 22 marca 2010 r. obejmowała ustalony przez strony zakres prac planowanych do wykonania :

- wzmocnienie obróbek przy ogniomurach i czap kołkami szybkiego montażu,

- wykonanie obróbek blacharskich z papy term. podkładowej,

- montaż kołkami dystansowymi istniejących płyt styropianowych ok. 1 szt na m2,

- pokrycie pasa podrynnowego papą term. nawierzchniową wraz z kołkowaniem,

- pokrycie papą term. nawierzchniową czap ogniomórów z przodu i boku obiektu,

- demontaż i montaż rynien z tytan-cynku wraz z pasem nadrynnowym z ocynku,

- pokrycie powierzchni dachu papą term. nawierzchniową C.,

- pokrycie obróbek papą term. nawierzchniową,

- montaż 3 szt. kominków wentylacyjnych docieplenie,

- wykonanie obróbki z papy na łączeniu z boku od strony sąsiada.

Powód do wykonania w/w prac miał do dyspozycji kilku pracowników i w ofercie podał kwotę wynagrodzenia w wysokości 13.450,00 zł netto i czas realizacji 6 dni. Wskazał, że na wykonane prace dekarskie czyli papę udziela 10 letniej gwarancji.

Strony nie zawarły wówczas umowy. Pozwana remont dachów przełożyła na przyszłość.

W początkach następnego roku tj. 2011 r. K. G. (2) ponownie nawiązał kontakt z powodem i zachęcał do jak najszybszego rozpoczęcia prac na dachach. Strony zawarły wówczas umowę na wykonanie prac remontowych na w/w obiekcie. Powód wyrysował odręcznie rysunki i wymiary dachów do remontu oraz ich powierzchnię (dach większy 123,3 m ² , mniejszy 84,84 m ² i najmniejszy 10,35 m ² k.8). Z jego zapisów i obliczeń wynikały niektóre materiały konieczne do wykonania zleconych prac i ceny za zlecone prace. Zakres prac strony ustaliły analogicznie jak w ofercie powoda z dnia 22 marca 2010 r. i za wynagrodzeniem 13.415,00 zł netto.

Prace zgodnie z umową stron powód rozpoczął w marcu 2011 r. Roboty wykonywało przez kilka dni łącznie 4 pracowników powoda : P. W., S. K., E. K. i E. F.. Prace prowadzono w pierwszej kolejności na wyższym i większym dachu. K. G. (1) nadzorował prowadzone roboty osobiście przychodząc na dachy i w razie zauważenia jakichś nieprawidłowości od razu zgłaszał je pracownikom powoda i powodowi oraz były one na bieżąco usuwane. Pozwana nie przychodziła na dachy i nadzór nad inwestycją pozostawiła w gestii męża. W toku wykonywanych robót K. G. (1) zlecił powodowi także wykonanie prac dodatkowych w postaci : wymiany kratek wentylacyjnych, położenie siatki zbrojeniowej z klejem na ogniomurze, wykonania nowych mocowań dla lin stalowych podtrzymujących maszt, ułożenia papy, rynien i rur spustowych na najmniejszym daszku, ułożenia papy na ogniomurach (wcześniej pokrytych obróbką blacharską). Wobec tego w toku ustaleń z powodem strony podwyższyły umówione wynagrodzenie powoda do kwoty 15.000,00 zł netto.

Po zakończeniu prac w marcu 2011 r. powód wystawił dnia 30.03.2011 r. fakturę VAT (...) na kwotę brutto 7.972,22 zł i pozwana ją zapłaciła.

W dalszym okresie tj. w kwietniu i maju 2011 r. pracownicy powoda nadal przez kilka dni pracowali na dachach. Roboty te wykonywało 3 pracowników, w tym P. W.. Prace prowadzono na dachach niżej, mniejszym i najmniejszym.

Powód przed rozpoczęciem prac i w ich w toku prowadził dokumentację fotograficzną. Wykonał w dniach 22, 24.03.2011 r., 28-29.04.2011 r. i 04.05.2011 r. fotografie przedstawiające dach przed remontem oraz zrealizowane prace na dachu i swoich pracowników je wykonujących.

Po zakończeniu wszystkich robót w dniu 09.05.2011 r. powód wystawił fakturę VAT (...) na pozostałą do zapłaty kwotę tj. 10.477, 78 zł. Została ona doręczona pozwanej i przyjęta, jednakże w dniu 25.05.2011 r. pozwana odesłała ją powodowi twierdząc, że wystawił ją bezzasadnie.

Powód wzywał pozwaną pisemnie do uregulowania pozostałej kwoty. Pozwana w odpowiedziach wskazywała na bezzasadność jego roszczeń.

Strony prowadziły korespondencję w zakresie zgłoszenia przez powoda pozwanej do Krajowego Rejestru Długów Biuro (...) S.A. we W..

Na w/w nieruchomości pozwanej prace remontowe wykonywał również P. K., który tytułem wynagrodzenia za wykonane roboty wykończeniowe w dniach 04.11.2011 r., 20.12.2011 r. wystawał rachunki. Po zakończeniu prac przez powoda skontaktował się z nim K. G. (1), który wskazał, że można już rozpoczynać prace elewacyjne i P. K. przystąpił do ich wykonywania za co w dniach 30.07.2012 r. i 15.09.2012 r. wystawił rachunki.

(kosztorys ofertowy powoda k.8, faktury VAT k.9-10, ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty k. 11-12, pisma pozwanej k. 13, 24,31,32,33,35,37, oferta z 22.03.2010 r. k.25, pisma z (...) k.36,38,39, regulamin zarządzania danymi k. 47-48, pismo z dnia 15.12.2014 r. k., dokumentacja fotograficzna k. 78, 107 (koperty), rachunki P. K. k.72-75, zeznania świadków : P. W. k.80-81, K. G. (1) k. 81-82, P. K. k. 92-92v, S. K. k.108, przesłuchanie stron : powoda k.106v, pozwanej k.107)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód w niniejszej sprawie domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 10.477,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem wykonania umowy o dzieło zawartej w formie ustnej.

Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia umowy, ale zakwestionowała zakres umówionych prac wykonanych przez powoda i umówione wynagrodzenie. Twierdziła, że poza dotychczas wypłaconą powodowi kwotą dalsze wynagrodzenie mu nie przysługuje.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że na powodzie ciążył obowiązek procesowy udowodnienia zarówno faktu zawarcia umowy o treści wskazanej w pozwie, wykonania poszczególnych umówionych prac, jak i co do konkretnej wskazanej na spornej fakturze VAT kwoty stanowiącej wynagrodzenie za owe prace.

Sąd miał na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 3 k.p.c., strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis ten nie nakłada zatem na sąd obowiązku dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej (materialnej) bez względu na procesową aktywność stron. Wręcz przeciwnie, przy rozpoznawaniu sprawy rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Adresatem normy zawartej w art. 3 k.p.c. są strony a nie sąd, a zatem co do zasady nie można zarzucać, iż sąd go naruszył ( vide : wyrok S. A. w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2003 r. I ACa 1457/2003). Zważyć przy tym należało, że artykuł 6 k.c. dopuszcza możliwość rozstrzygnięcia przez sąd sporu także wtedy, gdy strona obarczona ciężarem dowodu nie udowodni faktów, z których wywodzi skutki prawne. Sąd nie ma obowiązku działania z urzędu w postępowaniu prowadzonym z udziałem podmiotów profesjonalnie zajmujących się działalnością gospodarczą (tym bardziej gdy są reprezentowane przez zawodowych pełnomocników), co jest zgodne z obecnymi tendencjami w ukształtowaniu kontradyktoryjnego postępowania sądowego ( vide : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r. II CSK 22/2007).

Zdaniem Sądu powód w całości dowiódł w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów, zeznań świadków i przesłuchania powoda zasadność swojego roszczenia zarówno co do samej zasady, jak i co do konkretnej, żądanej kwoty. Wypełnił zatem nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Dowody z dokumentów zaoferowane przez strony były spójne i Sąd uznał je za wiarygodne. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków P. W. i S. K.. Zeznawali oni w sposób zgodny z rzeczywistością wskazując na okoliczności i zakres wykonywanych prac na budynku przy ul. (...) w Z.. Świadkowie starali się odtwarzać z pamięci w sposób obiektywny zaistniałe zdarzenia. Byli oni w ocenie Sądu prawdomówni i ich zeznania pokrywały się z dokumentacją fotograficzną (k.78,105). Szczególną wartość dla oceny prawdziwości twierdzeń stron miały dla Sądu rzeczona dokumentacja fotograficzna oraz zeznania świadka S. K.. Wymieniony został w toku składania zeznań dokładnie wypytany (z okazaniem dokumentów i fotografii) co do zakresu prac wykonanych przez powoda i jego pracowników oraz wnikliwie zapoznawał się z ofertą złożoną przez powoda dnia 22.03.2010 r. Jednoznacznie świadek ten wskazał, że wszystkie prace ujęte w ofercie zostały wykonane przez pracowników powoda, a nadto wskazał na prace dodatkowe przez nich zrealizowane. W tym zakresie jego zeznania były spójne z twierdzeniami powoda i częściowo z zeznaniami P. W.. Istotne jest, że obiektywizm zeznań świadka S. K. był niepodważalny gdyż nie jest on obecnie związany zawodowo z żadną ze stron procesu i nie miałby interesu w zeznawaniu na korzyść którejś z nich. Prawdziwości zeznań świadków S. K., P. W. i twierdzeń powoda w zakresie wykonywania prac w kwietniu i marcu 2011 r. nie podważyły zeznania P. K.. Wymieniony bowiem mógł nie widzieć pracujących świadków na dachu, bowiem nie pracowali on przez całe miesiące kwiecień i maj, a tylko przez łącznie kilka dni w tym okresie. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że świadek K. nie był do końca pewien czy prace na dachu prowadzono w kwietniu bowiem użył określenia "prawdopodobnie". Istotne przy tym jest, że z wiarygodnej dokumentacji fotograficznej wynikało, iż prace prowadzono również w kwietniu i maju 2011 r.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom K. G. (3), który będąc małżonkiem pozwanej był w sposób oczywisty zainteresowany uzyskaniem korzystnego dla małżonki rozstrzygnięcia Sądu. Jego zeznania obarczone były więc subiektywizmem postrzegania. Odnośnie zakresu zleconych powodowi prac, czasu ich zakończenia oraz umówionego wynagrodzenia stron stały nadto w oczywistej sprzeczności z wiarygodnymi dowodami z dokumentów, w szczególności z ofertą powoda z dnia 22.03.2010 r., dokumentacją fotograficzną z wykonanych prac na dachach, z zeznaniami świadków S. K. i P. W. oraz spójnymi z nimi twierdzeniami powoda.

W ocenie Sądu dowód z przesłuchania stron należało w niniejszym postępowaniu potraktować z dużą ostrożnością i przydać walor wiarygodności twierdzeniom powoda oraz pozwanej tylko w zakresie w jakim pokrywały się one z wiarygodnymi dowodami z dokumentów i z wiarygodnymi zeznaniami świadków albowiem truizmem jest, że przesłuchanie stron jest dowodem obarczonym subiektywizmem postrzegania i dążeniem do uzyskania dla siebie korzystnego rozstrzygnięcia. W tym kontekście Sąd doszedł do jednoznacznego przekonania, że twierdzenia pozwanej były w istocie powtórzeniem zeznań jej małżonka, którym Sąd odmówił wiarygodności. Wymieniona ufając małżonkowi i jego słowom powtarzała to co w toku procesu powiedział jej mąż, sama nie interesowała się bowiem pracami na dachach, nie przychodziła tam i zlecając ich nadzorowanie mężowi nie poczuwała się do obowiązku dodatkowego ich nadzorowania, ani czynienia osobistych ustaleń z powodem. Zatem stanowisko strony pozwanej zdaniem Sądu pozostawało nie wykazane wiarygodnymi dowodami.

W ocenie Sądu strony łączyła umowa o dzieło. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Od lat w judykaturze i piśmiennictwie przedmiotu przyjmuje się, że umowa o dzieło jest umową rezultatu (a nie starannego działania). Ma ona na celu uzyskanie od wykonawcy konkretnego dzieła za umówionym wynagrodzeniem. Zgromadzone dowody wskazywały, iż strony określiły przedmiot prac jak i wynagrodzenie za ich wykonanie. Przedmiotem dzieła były prace objęte ofertą powoda z dnia 22.03.2010 r. jak i dodatkowo zlecane w toku prowadzonych robót a dotyczące : wymiany kratek wentylacyjnych, położenia siatki zbrojeniowej z klejem na ogniomurze, wykonania nowych mocowań dla lin stalowych podtrzymujących maszt, ułożenia papy, rynien i rur spustowych na najmniejszym daszku, ułożenia papy na ogniomurach (wcześniej pokrytych obróbką blacharską). Jak wynika z wiarygodnego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wszystkie w/w roboty zostały niewątpliwie wykonane. W zakresie wynagrodzenia Sąd miał na uwadze, że początkowo umówione było na kwotę objętą ofertą powoda z dnia 22.03.2010 r., ale zwiększenie wcześniej umówionego zakresu prac skutkowało podwyższeniem wynagrodzenia powoda i w konsekwencji strony umówiły się na kwotę 15.000,00 zł netto (18.450,00 zł brutto).

Zgodnie z art. 642 § 1 k.c. w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie w chwili oddania dzieła. Zaś jak stanowi § 2 tegoż przepisu jeżeli dzieło ma być oddawane częściami, a wynagrodzenie zostało obliczone za każdą część z osobna, wynagrodzenie należy się z chwilą spełnienia każdego ze świadczeń częściowych. Powód umówione wynagrodzenie w kwocie 15.000,00 zł netto (18.450,00 zł brutto) podzielił na dwie części i wystawił dwie faktury VAT. Skoro pozwana tytułem umówionego wynagrodzenia wypłaciła powodowi tylko kwotę 7.972,22 zł tytułem pierwszej faktury VAT (nr (...) z dnia 30.03.2011 r.), to winna w ocenie Sądu obecnie zapłacić powodowi resztę wynagrodzenia objętą fakturą VAT z dnia 09.05.2011 r. nr (...) na kwotę 10.477, 78 zł.

Mając powyższe względy na uwadze Sąd w punkcie I wyroku zasądził na rzecz powoda wynagrodzenie w kwocie 10.477, 78 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23.05.2011 r. O odsetkach ustawowych od zasądzonego roszczenia orzeczono na podstawie art.481 § 1 i 2 k.c. zważywszy na termin płatności spornej faktury VAT w dniu 22.05.2011 r. (k.10).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 §1 i 3 k.p.c. Na koszty poniesione przez powoda w łącznej wysokości 1.741,00 zł składały się: opłata od pozwu w kwocie 524 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1217 zł obliczone stosownie do § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r., nr 163, poz.1348 ze zm.).