Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Sylwia Poradzisz

Protokolant: sekr. sąd. Elżbieta Baziak

przy udziale Michała Długosza Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniach 24 listopada 2014 roku, 11 lutego 2015 roku, 15 kwietnia 2015 roku i 20 maja 2014 roku

1.  sprawy L. C. (1)

syna W. i A. z domu C.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 11.10.2004 r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. W. (1) i M. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim przedłożeniu stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych z tego tytułu przez niego i M. K. (1) wynagrodzeń w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W. podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...) pomiędzy (...) B. S., a L. C. (1) wprowadził w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się przez kredytobiorcę ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000 zł

tj. o czyn z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11§2 kk

2.  sprawy A. W. (1)

syna S. i K. z domu C.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego o to, że:

II. w dniu 11.10.2004r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z L. C. (1) i M. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim sporządzeniu stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych z tego tytułu wynagrodzeń L. C. (1) i M. K. (1) w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W., a następnie przedłożeniu tych zaświadczeń podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...) pomiędzy (...) B. S., a L. C. (1) wprowadził w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się przez kredytobiorcę ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000 zł

tj. o czyn z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

3.  sprawy M. K. (1)

syna B. i U. z domu G.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11.10.2004 r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. W. (1) i L. C. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim przedłożeniu stwierdzających nieprawdę zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych z tego tytułu przez niego i L. C. (1) wynagrodzeń w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W., podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...) pomiędzy (...) B. S., a L. C. (1) wprowadził w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się przez kredytobiorcę (i niego jako poręczyciela kredytu) ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000

tj. o czyn z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

I.  L. C. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 11.10.2004 r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. W. (1) i M. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – uzyskania kredytu, przedłożył podrobiony dokumenty w postaci zaświadczenia z dnia 17.09.2004r. o zatrudnieniu i osiąganych dochodach przez niego w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W. podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...), wprowadzając w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000 zł, tj. występku z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  A. W. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 11.10.2004r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z L. C. (1) i M. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – uzyskania kredytu, podrobił uprzednio dokumenty w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu i osiąganych dochodach dla L. C. (1) i M. K. (1) w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W., które to dokumenty L. C. (1) i M. K. (1) przedłożyli podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...), czym wprowadził w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt, doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000 zł, tj. występku z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  M. K. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 11.10.2004 r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z A. W. (1) i L. C. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – uzyskania kredytu, przedłożył podrobiony dokument z dnia 16.09.2004r. w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach przez niego w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) z/s w W. podczas zawierania umowy o kredyt na cele konsumpcyjne nr (...)- (...), wprowadzając w błąd pracownika Banku co do możliwości i zamiaru wywiązania się ze zobowiązania wynikającego z tytułu zawartej umowy o kredyt, czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. w kwocie 6.000 zł, tj. występku z art. 286§ 1 kk i art. 297§ 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych L. C. (1), A. W. (1) i M. K. (1) kar pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat;

V.  na podstawie art. 72§2 kk zobowiązuje skazanych L. C. (1), A. W. (1) i M. K. (1) do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwot po 2.000 złotych na rzecz (...) S.A. we W. w terminie roku od uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 44§1 kk orzeka przepadek przez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych w postaci zaświadczeń o zarobkach z dnia 17.09.2004 i 16.09.2004 zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu pod poz. Drz. (...) i (...) , przechowywanych w aktach sprawy na karcie 98 i 99;

VII.  zwalnia oskarżonych od uiszczenia kosztów sądowych poniesionych w sprawie, wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt II K 572/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni A. W. (1) i L. C. (1) do 1 listopada 2003r. prowadzili wspólnie przedsiębiorstwo (...) w W. zajmujące się handlem paliwami. W związku z tym, iż firma nie przynosił zysków A. W. (1) zawiesił swoją działalność i odszedł z firmy. L. C. (1) prowadził przedsiębiorstwo samodzielnie, ale A. W. (1) odwiedzał go.

W marcu bądź lipcu 2004r. oskarżony A. W. (1) został zatrudniony w przedsiębiorstwie PHU (...) na stanowisku dyrektora handlowego. Oskarżony miał dostęp do dokumentów firmy oraz pieczęci, w tym także pieczęci poprzedniego przedsiębiorstwa (...) – PPHU (...) sp. z o.o. w W.. R. K. nie zlikwidował prowadzonej uprzednio spółki i w związku z tym musiał co miesiąc składać deklaracje CIT-2, do czego niezbędne były mu pieczęcie firmy.

Dowód: Wyjaśniania oskarżonego L. C. (1) – k. 190-191, 252-253

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. W. (1)

Zeznania świadka R. K. – k. 88-89, 263-264

W związku z zadłużeniem przedsiębiorstwa prowadzonego przez A. W. (1) i L. C. (1), już po odejściu A. W. (1), podjęli wspólną decyzję o zaciągnięciu kredytu w celu spłacenia zadłużenia firmy, a który to kredyt mieli spłacać wspólnie. W tym celu A. W. (1) z datą 17.09.2004r. podrobił dokument w postaci zaświadczenia o zarobkach wpisując tam dane L. C. (1) jako zatrudnionego w przedsiębiorstwie PPHU (...) sp. z o.o. w W. od dnia 07.07.2003r. na czas nieokreślony na stanowisku mechanik urządzeń przemysłowych z wynagrodzeniem netto 2.100 zł. Zaświadczenie to oskarżony A. W. (1) opatrzył pieczęcią PPHU (...) sp. z o.o. w W. oraz nakreślił podpis o treści (...) na pieczęci „Prezes Zarządu R. K.”.

Z datą 16.09.2004r. oskarżony A. W. (1) podrobił natomiast zaświadczenie o zarobkach dla M. K. (1) – poręczyciela kredytu, wskazując, że jest on zatrudniony w PPHU (...) sp. z o.o. w W. na stanowisku pracownika zaplecza technicznego od dnia 09.03.2003r. na czas nieokreślony z wynagrodzeniem netto 1700 zł. Także i to zaświadczenie oskarżony opatrzył pieczęcią PPHU (...) sp. z o.o. w W. oraz nakreślił podpis o treści (...) na pieczęci „Prezes Zarządu R. K.”.

M. K. (1) w tym czasie nie pracował i nie miał dochodów. L. C. (1) nigdy nie był zatrudniany przez R. K. w przedsiębiorstwie PPHU (...) sp. z o.o. w W.. W spółce tej nigdy nie utworzono stanowisk takich, jak: mechanik urządzeń przemysłowych oraz pracownik zaplecza technicznego.

Przedmiotowe zaświadczenia, a mające istotne znaczenie dla zdolności kredytowej, A. W. (1) przekazał L. C. (1) i M. K. (1), którzy w dniu 11 października 2004r. przedłożyli je podczas zawierania umowy kredytowej z (...) Bankiem Spółdzielczym w M. za pośrednictwem pośrednika tegoż banku działającego w terenie. L. C. (1) zawarł umowę o kredyt jako kredytobiorca, zaś M. K. (1) przedmiotowy kredyt poręczał.

Kredyt zawarty został na kwotę 6000 zł, którego spłata nastąpić miała w 36 ratach. Żadna z rat nie została uiszczona.

Umową z dnia 27 grudnia 2012r. (...) Bank Spółdzielczy z/s w M. zbył przysługujące mu wymagalne wierzytelności na rzecz (...) S.A. we W..

Dowód: Wyjaśniania oskarżonego L. C. (1) – k. 190-191, 252-253

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) – k. 186-187, 262

Zeznania świadków:

- R. K. – k. 88-89, 263-264

- R. M. – k. 53

- D. L. – k. 116-117, 143-144

Opinia pisemna biegłego z zakresu badań pisma i dokumentów A. K. – k. 148-163

Opinia ustna uzupełniająca biegłego z zakresu badań pisma i dokumentów A. K. – k. 266-267

Wniosek o kredyt – k. 5

Umowa kredytowa – k. 6-8

Harmonogram spłat kredytu – k. 9

Deklaracja wystawcy weksla in blanco – k. 10

Deklaracja poręczyciela weksla in blanco – k. 11, 12

Kserokopie dowodów osobistych – k. 15-19

Zaświadczenia o zarobkach – k. 98, 99

Umowa sprzedaży wierzytelności – k. 21-27

Oskarżony A. W. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i w swoich wyjaśnieniach wskazał, że został pomówiony przez oskarżonego L. C. (1), z którym w okresie od marca 1993r. do 1 listopada 2003r. prowadził firmę PHU (...). Zdaniem oskarżonego A. W. (1), L. C. (1) specjalnie wskazał go jako współsprawcę czynu, ponieważ był zbulwersowany jego odejściem z firmy.

Oskarżony A. W. (1) nie był dotychczas karany.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. W. (1) – k. 181-182, 253-254

Dane o karalności – k. 189

Sąd nadto zważył:

Dowody zgromadzone w sprawie dały podstawę do przyjęcia winy i sprawstwa oskarżonego A. W. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu. Swoje rozstrzygnięcie w tym zakresie sąd oparł o dowody w postaci wyjaśnień współoskarżonego L. C. (1), zeznań świadka R. K. oraz wynik opinii biegłego z zakresu badań pisma i dokumentów A. K..

Oskarżony A. W. (1) w swoich wyjaśnieniach zaprzeczył, aby zaciągał jakikolwiek kredyt z L. C. (1), a nadto, by przekazywał temuż ostatniemu zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na nazwisko L. C. (1) i M. K. (1).

O ile zgodzić należało się z relacją oskarżonego, że nie zawierał umowy kredytowej z dnia 11.10.2004r., albowiem w istocie jej nie podpisywał, a co potwierdził także L. C. (1) i co wynika wprost z treści umowy, o tyle nie sposób zgodzić się z oskarżonym, iż w ogóle nie brał udziału w uzyskaniu przedmiotowego kredytu.

Z pierwszych wyjaśnień współoskarżonego L. C. (1) wynikało jasno, że zawarł on umowę kredytu dla ratowania firmy, którą prowadził wraz z A. W. (1) i w tym celu oskarżony A. W., dostarczył zaświadczenia o zarobkach dla L. C. i poręczyciela M. K. (1). Kredyt ten, jak dalej wyjaśnił, spłacać mieli wspólnie.

Wyjaśniając na rozprawie L. C. (1) wskazał, że po odejściu w 2003r. z firmy (...), zwrócił się do niego o pomoc w uzyskaniu zaświadczeń o zatrudnieniu celem uzyskania kredytu przeznaczonego na spłatę długów przedsiębiorstwa, które prowadzili do 1.11.2003r. wspólnie. Takie zaświadczenia oskarżony A. W. (1) mu dostarczył.

W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie L. C. (1) nie potwierdził już, aby A. W. (1) zobowiązał się spłacać kredyt wspólnie z nim wskazując, że nie proponował mu tego, ale w ocenie sądu drugie wyjaśnienia L. C. (1) były nieco zmodyfikowane i wskazywały na próbę pomniejszenia udziału A. W. (1) w procederze uzyskania kredytu. Za taką koncepcją przemawiały choćby okoliczności, iż L. C. (1) rozważał, czy oskarżony A. W. (1) w ogóle wiedział, że kredyt miał być przeznaczony na spłatę zadłużenia przedsiębiorstwa, a także i to, iż nie potrafił opisać okoliczności pozyskania żyranta kredytu, tj. M. K. (1), wskazując jedynie, że otrzymał od A. W. (1) już wypisane zaświadczenie dla M. K.. Biorąc pod uwagę, jak wynikało z bardzo ogólnikowych wyjaśnień M. K. (1), iż wszystko odbyło się w tym samym dniu, tj. został zaczepiony na Pl. (...), przekazał swoje dokumenty i podpisał jakiś dokument, za co otrzymał pieniądze, to wszystko to wskazuje na to, że kwestią odebrania danych od M. K. (1) i sporządzeniem zaświadczenia zajmował się A. W. (1), a zatem brał w pełni czynny udział w całym procederze. Istotne w tym zakresie pozostaje, iż, jak wynikało z zeznań świadka D. L., umowy kredytowe zawierane były z Bankiem w M. za pośrednictwem ich pośredników działających w terenie i do ich zawarcia dochodziło w miejscu ustalonym między pośrednikiem a klientem, a zatem L. C. (1) i M. K. (1) nie musieli udać się do siedziby banku, by tam podpisać stosowne dokumenty. Z treści wyjaśnień M. K. (1) sądzić można było, iż wszystkie czynności formalne dotyczące zawarcia kredytu były dokonywane w tym samym czasie, co dowodzi, że czynnie musiał w nich uczestniczyć, a co najmniej miał doskonałą wiedzę o nich A. W. (1).

W ocenie sądu to właśnie pierwsze wyjaśnienia L. C. (1) były w pełni wiarygodne, a to, że kredyt miał być przeznaczony na ratowanie firmy, na spłatę zadłużenia, a spłacać mieli go obaj oskarżeni, jednakże później, jak określił to L. C. (1), A. W. „zrobił go w konia” i w ogóle nie przejmował się tym kredytem. To sformułowanie dawało najpełniejszy obraz okoliczności zawarcia umowy kredytowej. Fakt, iż A. W. (1) zawiesił swoją działalność w żaden sposób nie przemawiało za przyjęciem, iż wykluczone było, by oskarżony godził się na zaciągnięcie kredytu celem spłacenia długów firmy. Jak sam wskazał, w dniu zawarcia umowy kredytowej nie prowadzili już działalności gospodarczej, ale L. C. (1) przebywał jeszcze w biurze i rosły długi za czynsz i telefon. L. C. (1), który potwierdził, że A. W. (1) odszedł w listopadzie 2003r, wskazał, że przychodził do biura, ale nie zajmował się już firmą.

Zawarcie umowy kredytu celem spłacenia zadłużenia firmy nie było zatem przedsięwzięciem nieracjonalnym, zupełnie absurdalnym z punktu widzenia A. W. (1), chodziło przecież o przedsiębiorstwo, które prowadził wraz L. C. (1) i o zadłużenie, które powstało jeszcze w czasie wspólnego prowadzenia firmy. Stąd też wyjaśnienia L. C. (1), w których wskazywał on, że wspólnie z A. W. (1) chcieli zaciągnąć kredyt, aby ratować firmę i wspólnie mieli go spłacać uznać należało za wiarygodne.

To, że A. W. (1) nie podpisał osobiście umowy kredytowej niczego nie zmienia, tym bardziej, że w tym czasie był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) i faktycznie nie prowadził już działalności gospodarczej wspólnie z L. C. (1). Rozważać w tym miejscu można także i to, czy w istocie zawarcie umowy tylko przez L. C. (1) nie było świadomym posunięciem A. W. (1), który w ten sposób starał się uniknąć wszelkiej odpowiedzialności za zaciągnięty kredyt, co z punktu widzenia odpowiedzialności za przestępstwo oszustwa nie ma większego znaczenia, ale z całą pewnością było istotne dla subiektywnego poczucia A. W. (1).

Za sprawstwem A. W. (3) przemawiały w końcu także opinia biegłego z zakresu badań pisma i dokumentów A. K. oraz zeznania świadka R. K..

Z powołanej opinii wynikało jednoznacznie, że oba zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach na nazwisko L. C. (1) i M. K. (1) zostały wypełnione i podpisane przez A. W. (1). Składający na rozprawie opinię ustną uzupełniającą, wobec zarzutów obrony, biegły A. K. podtrzymał wnioski opinii pisemnej i wskazał, że w swojej opinii opierał się na metodzie graficzno-porównawczej, która daje możliwość analizy wszystkich kategorii zjawisk graficznych mających wpływ na opinię. Biegły wskazał także, że ilość materiału porównawczego pobrana od A. W. (1), w tym także materiał bezwpływowy, była wystarczająca do wydania opinii. Biegły podkreślił, że bez wpływu na wnioski końcowe opinii miała okoliczność, iż materiał bezwpływowy pochodził z lat 70. Jak dodał, charakter pisma nie zmienia się, a jedynie zmianie ulec może obraz pisma pod wpływem czasu.

Opinię biegłego uznać należało za pełną, jasną i kategoryczną i ponad wszelką wątpliwość potwierdzającą, że to oskarżony A. W. (1) wypełnił i podpisał zaświadczenia dla L. C. (1) i M. K. (1), a co z kolei korespondowało z wyjaśnieniami L. C. (1), który konsekwentnie wskazywał, że to A. W. (1) dostarczył mu oba wypełnione zaświadczenia o zatrudnieniu.

Za sprawstwem w tym zakresie przemawiały także zeznania świadka R. K., który po okazaniu mu przedmiotowych zaświadczeń potwierdził, iż nie zostały wypełnione przez niego, a złożony na nich podpis o treści (...) na pieczęci „Prezes Zarządu” nie został nakreślony przez niego.

R. K. potwierdził, że w 2004r. zatrudniał w swoim przedsiębiorstwie PHU (...) na stanowisku dyrektora handlowego, a co potwierdził A. W. (1), a nadto podał, że znał także L. C. (1) i wiedział, że obaj oskarżeni prowadzili wspólnie firmę zajmującą się handlem olejami, która splajtowała, a co z kolei spowodowało, że A. W. (1) poszukiwał pracy. R. K. wskazał także na istotną okoliczność, a mianowicie, że w czasie, kiedy zatrudniał A. W. (1) nie prowadził już przedsiębiorstwa PPHU (...), ale posiadał pieczęcie tej firmy dla celów podatkowych, ponieważ w związku z tym, iż spółki nie zlikwidował musiał składać comiesięczne sprawozdania CIT-2. Jak dodał, dostęp do tych pieczęci miał oskarżony A. W. (1), co przeczy jego wyjaśnieniom, w których twierdził, że pieczęcie firmy znajdowały się u księgowej, która prowadziła księgowość firmy. R. K. wykluczył, aby osoby trzecie mogły posłużyć się przedmiotowymi pieczęciami z uwagi na to, że poza A. W. (1) nikt więcej nie przebywał w biurze, sporadycznie pojedyncze osoby.

Zresztą kategoryczne wnioski opinii biegłego w sposób oczywisty potwierdziły, że to właśnie A. W. (1) wypełnił i podpisał oba zaświadczenia, którymi to następnie obaj współoskarżeni – L. C. (1) i M. K. (1), posłużyli się przy zawieraniu umowy kredytowej i z całą pewnością opinii tej, jak sugerował oskarżony, nie można było uznać jedynie za zbieg okoliczności.

Przeprowadzone w sprawie dowody, wskazane powyżej, były współbrzmiące, spójne i wzajemnie uzupełniające się, co dało podstawę do uznania ich za wiarygodne i ustalenia na ich podstawie stanu faktycznego.

Zeznania świadków – R. M. i D. L. posłużyły jedynie do ustalenia samej procedury zawarcia umowy kredytowej, a co nie było kwestionowane przez oskarżonych L. C. (1) i M. K. (1).

Zdaniem Sądu w świetle powyższych dowodów przyjąć należało, że oskarżony A. W. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Punktem wyjścia sprawczej czynności oskarżonego było podrobienie zaświadczeń o zarobkach dla L. C. (1) i M. K. (1). Skoro A. W. (4) nadał tymże dokumentom pozory, że pochodzą od innej osoby – R. K. – prezesa zarządu PPHU (...) Sp. z o.o. w W., jako rzekomego pracodawcy współoskarżonych, to nie ulega wątpliwości, iż dopuścił się tym samym przestępstwa podrobienia dokumentu z art. 270§1 kk.

W związku z tym zaś, iż przedmiotowe dokumenty – podrobione zostały przedłożone przez L. C. (1) i M. K. (1) w celu zawarcia umowy kredytowej i miały one istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowego kredytu, albowiem gwarantowały zdolność kredytową obu współoskarżonym, to tym samym zrealizowane zostały znamiona przestępstwa z art. 297§1 kk.

I w końcu zważywszy na to, iż działanie A. W. (5) ukierunkowane było na osiągnięcie korzyści majątkowej – uzyskanie kredytu i na skutek podrobionych zaświadczeń uprawniony pracownik pokrzywdzonego banku, któremu zaświadczenia te przedłożyli L. C. (1) i M. K. (1), został wprowadzony w błąd co faktycznej możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy kredytowej, a co skutkowało przyznaniem kredytu, a zatem doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez (...) Bank Spółdzielczy z/s w M., to tym samym zrealizowane zostały znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286§1 kk.

Okoliczność, iż A. W. (1) nie zawierał umowy kredytowej osobiście, ani też nie przedkładał przedmiotowych zaświadczeń o zarobkach osobiście w żaden sposób nie wykluczało jego współsprawstwa.

Zdaniem sądu przyjąć należało, iż A. W. (1) działał wspólnie i w porozumieniu z L. C. (1) i M. K. (1) i z cała pewnością jego udział w sprawczym procederze nie ograniczał się tylko do pomocnictwa.

Kredyt, jaki zaciągnął na własne nazwisko L. C. (1) przeznaczony był na zadłużenie firmy, którą tenże oskarżony prowadził do 1.11.2003r. wraz z A. W. (1) i jak wynikało z pierwszych wyjaśnień L. C. (1), obaj mieli wspólnie tenże kredyty spłacać, jednakże oskarżony A. W. (1) zobowiązania tego nie dotrzymał. Po drugie, A. W. (1) sporządził dokumenty o zasadniczym znaczeniu dla zawarcia umowy kredytowej – zaświadczenia o zarobkach, w świetle których zarówno kredytobiorca, jak i poręczyciel uzyskiwali zdolnośc kredytową, bez której zaciągnięcie kredytu nie byłoby możliwe.

A. w.doskonale wiedział zatem dla jakich celów i w jakiej wysokości uzyskany miał być kredyt i na podstawie jakich dokumentów. Wiedział także, iż zarówno L. C. (1), jak i M. K. (1) – przypadkowa osoba – nie będą mieli możliwości spłaty tego kredytu i że on sam także kredytu tego spłacać nie będzie. Swoją świadomością zatem obejmował całokształt znamion przestępstwa i przyjmował działanie L. C. (1) i M. K. (1) jak swoje. Stąd też przyjąć należało, że zrealizował on znamiona zarzucanego mu czynu jako współsprawca, a nie jedynie pomocnik.

Zarzucanego mu czynu dopuścił się umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim, ukierunkowując swoje działanie na osiągnięcie celu – uzyskania kredytu.

Uznając oskarzonego A. W. (1) za winnego zarzucanego mu czynu, na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk sąd wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 6 lat.

Zdaniem sądu orzeczona kara jest wystarczającą reakcją karną na sprawcze zachowanie oskarżonego. A. W. (1) zachował się w sposób nieuczciwy i roszczeniowy, podrabiając dokumenty, na podstawie których mógł zostać przyznany kredyt, a zatem dążył do osiągnięcia celu za wszelka cenę, nawet na drodze przestępstwa.

Jago postawa prezentowana w toku procesu dowodzi, że nie ma on wglądu w siebie i nie wykazuje krytyki dla własnego zachowania, zaprzeczając swojemu sprawstwu, co uznać należało za niezwykle naiwne, ale miał on w pełni prawo skorzystać z przysługujących mu uprawnień i przedstawiać wersję obrony.

Zdaniem sądu uznanie winy i sprawstwa oskarżonego i orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności będzie już samo w sobie doskonałą nauką i przestrogą dla oskarżonego, który przecież nie był uprzednio karany, a zarzucanego czynu dopuścił się 11 lat temu. Świadczy to dobitnie, że A. W. (1) nie jest zdeprawowanym przestępcą, a jedynie incydentalnie dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Stad też orzekanie surowszej kary mogło by wzbudzić w nim poczucie niesprawiedliwego ukarania.

Dwuletni okres próby bez wątpienia będzie natomiast wystarczający dla zweryfikowania zachowania oskarżonego i stanowić będzie swoisty sprawdzian dla niego.

Tytułem zadośćuczynienia wyrządzonej szkodzie, jako karę o charakterze finansowym, a zatem najbardziej dotkliwą, sąd zobowiązał skazanego na podstawie art. 72§2 kk do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwot po 2000 zł przez każdego z oskarżonych na rzecz następcy prawnego (...) (...)z/s w (...) S.A. we W. – w terminie roku od uprawomocnienia się wyroku.

Na podstawie art. 44§1 kk sąd orzekł przepadek przez pozostawienie w aktach sprawych dowodów rzeczowych w postaci zaświadczeń o zarobkach wystawionych na nazwisko L. C. (1) i M. K. (1).

Na podstawie art. 624§1 kpk sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie, wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.