Sygn. akt I CZ 111/04
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. B.
przeciwko J. B.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 października 2004 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 kwietnia 2004 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił kasację powoda T.
B. od wyroku tego Sądu z dnia 5 grudnia 2004 r. uznając, że od części wyroku w
sprawie o rozwód, a dotyczącej rozstrzygnięcia o alimentach i o sposobie
korzystania ze wspólnego mieszkania kasacja nie jest dopuszczalna (art. 3921
§ 2
k.p.c.).
Zażalenie na postanowienie złożył powód, domagając się uchylenia
zaskarżonego orzeczenia.
Rozpoznając zażalenie zważył Sąd Najwyższy, co następuje:
Zagadnienia integralności rozstrzygnięć w wyroku rozwodowym były
przedmiotem rozważań prawnych Sądu Najwyższego. Odwołując się do
szczegółowych motywów zawartych w publikowanych orzeczeniach należy
stwierdzić, że rozstrzygnięcia o obowiązku ponoszenia przez rozwodzących się
małżonków kosztów utrzymania i wychowania dzieci (alimenty), jak i o podziale
mieszkania posiadają samodzielny byt procesowy (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z 25.03.1999 r., III CKN 124/99, OSNC 1999/10/182 i z 1.10.1999 r.,
IICKN 907/98, OSNC 2000/4/69).
Podzielając argumentację prawną zawartą w motywach wskazanych orzeczeń
uznać należy zażalenie powoda za bezzasadne.
Fakt rozstrzygnięcia w wyroku rozwodowym o podziale mieszkania nie wprowadza
zmiany, co do dopuszczalności kasacji w sprawach z zakresu prawa rodzinnego
i opiekuńczego oraz kurateli w rozumieniu art. 519 § 2 k.p.c. W świetle tej regulacji
w sprawach dotyczących zarządu związanego ze współwłasnością lub
użytkowaniem, do których należą sprawy o podział mieszkania (art. 58 § 2 k.r.o.)
kasacja nie przysługuje.
Podobnie jak w świetle art. 3921
§ 2 k.p.c. w sprawach o alimenty kasacja nie
przysługuje.
3
Z tych względów należało orzec jak w sentencji postanowienia na zasadzie
art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 39318
§ 3 k.p.c.