Sygn. akt V CZ 185/04
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa K. B.
przeciwko Syndykowi masy upadłości L.(...) S.A w W. "N.(…)" Sp. z o. o. w W.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w
Izbie Cywilnej w dniu 18 lutego 2005 r., zażalenia powoda na postanowienie Sądu
Okręgowego w W. z dnia 21 lipca 2004 r., sygn. akt II Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
W sprawie z powództwa K. B. przeciwko Syndykowi Masy upadłości L.(...) S.A w
W. J. S. o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym Sąd
Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2004 r. [sygn. akt II Ca (…)] oddalił
apelację powoda K. B. od wyroku Sądu Rejonowego w W., którym oddalono
powództwo.
W ustawowym terminie do jego zaskarżenia powód wniósł kasację wskazując, że
zaskarża nią postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie
między wymienionymi stronami i podanej wyżej sygnaturze.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy, na podstawie art. 3935
k.p.c.,
odrzucił kasację jako wniesioną od nieistniejącego orzeczenia.
W zażaleniu powód zarzucił naruszenie art. 130 k.p.c. przez jego pominięcie i art.
3935
k.p.c. przez błędne zastawanie i odrzucenia kasacji w sytuacji, gdy zawierała ona
2
jedynie oczywistą omyłkę w oznaczeniu zaskarżonego orzeczenia, co nie stanowi
przeszkody do nadania sprawie dalszego biegu, ewentualnie może być uznane za brak
formalny pisma, do którego usunięcia strona powinna być wezwana. Wnosił o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie
stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go we właściwym trybie (art.
130 § 1 zd. 2). Oczywiste niedokładności i omyłki pisarskie pisma procesowego nie
wpływają na możliwość wywołania właściwych skutków związanych z jego wniesieniem.
Za oczywistą niedokładność kasacji powoda uznać należy błędne określenie
zaskarżonego orzeczenia w sytuacji, gdy z jej treści, w szczególności oznaczenie tego
orzeczenia przez wskazanie jego daty, sygnatury akt sprawy, jej stron oraz podstaw
kasacyjnych i ich uzasadnienia wynika w sposób niewątpliwy, że dotyczy ona
zaskarżenia wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 kwietnia 2004 r.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy, w uwzględnieniu zażalenia, uchylił
zaskarżone postanowienie (art. 39316
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. w z. z art. 3
ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego
oraz ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. 2005 r. Nr 13, poz. 98).