Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CK 740/04
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 czerwca 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Stanisław Dąbrowski (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa SA w W.
Oddziału (…) - Okręgowego Zakładu Gazownictwa w G. przeciwko H. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 30 czerwca 2005 r., kasacji strony
powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 31 marca 2004 r., sygn. akt I ACa (…),
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód – Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w W. Oddział (…)
Okręgowego Zakładu Gazownictwa w G. w pozwie w postępowaniu nakazowym
domagał się zasądzenia od pozwanej H. S. kwoty 26.863,06 zł z ustawowymi odsetkami
od dnia 18 lutego 2000 r. W uzasadnieniu powód podał, że pozwana jest
odpowiedzialna na podstawie art. 298 § 1 k.h. za zobowiązania spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością „P.(…)” (później „B.(…)”) w S., w stosunku do której egzekucja
okazała się bezskuteczna.
2
Sąd Rejonowy w G. w dniu 20 marca 2000 r. wydał nakaz zapłaty, którym
uwzględnił powództwo w całości.
Na skutek wniesienia przez pozwaną zarzutów od nakazu zapłaty Sąd Okręgowy
w S. wyrokiem z dnia 27 stycznia 2003 r. uchylił nakaz zapłaty w części zasądzającej od
pozwanej na rzecz powoda kwotę ponad 7.189,02 zł z ustawowymi odsetkami od dnia
12 kwietnia 2000 r. i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.
Sąd Okręgowy wskazał, że zgodnie z art. 622 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
– Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), obowiązującej od
dnia 1 stycznia 2001 r., do spraw wszczętych przed sądami powszechnymi lub sądami
polubownymi w zakresie spółek handlowych stosuje się przepisy dotychczasowe. Zatem
do żądania zgłoszonego w sprawie mają zastosowanie przepisy kodeksu handlowego.
Zgodnie z art. 298 § 1 k.h., jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna
członkowie zarządu odpowiadają osobiście i solidarnie za jej zobowiązania.
Ustalił Sąd Okręgowy, że pozwana w dniu 8 lipca 1996 r. powołana została na
stanowisko prezesa zarządu „P.(…)” Spółki z o. o., która następnie zmieniła nazwę na
„B.(…)”. Nakazem zapłaty z dnia 11 maja 1998 r. zasądzono na rzecz powoda od Spółki
„P.(…)” kwotę 9.506,89 złotych z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu w kwocie
690,20 złotych. Egzekucja okazała się bezskuteczna.
Z treści art. 298 § 1 zd. 2 k.h. wynika, że członek zarządu może się uwolnić od
odpowiedzialności, jeżeli wykaże że:
- we właściwym czasie zgłoszono upadłość lub wszczęto postępowanie
zapobiegające upadłości (postępowanie układowe);
- niezgłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania zapobiegającego
upadłości nastąpiło nie z jego winy;
- pomimo niezgłoszenia upadłości oraz niewszczęcia postępowania
zapobiegającego upadłości wierzyciel nie poniósł szkody.
Pozwana wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki złożyła w styczniu 1998 r. W
ocenie Sądu Okręgowego nie wykazała, że uczyniła to w czasie właściwym. Już w dacie
objęcia przez pozwaną funkcji członka zarządu istniała sytuacja uzasadniająca złożenie
wniosku o ogłoszenie upadłości. Członka zarządu spółki obowiązuje należyta
staranność określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru. W ramach tak
rozumianej staranności pozwana jako członek zarządu powinna była zapoznać się z
sytuacją finansową spółki. Mogła to uczynić bowiem w spółce prowadzona była pełna
3
księgowość, sporządzane były miesięczne sprawozdania obrazujące sytuację spółki, a
nadto znane były pozwanej jako zarządcy istotne dla bytu Spółki fakty takie jak utrata
posiadania jedynego ośrodka wczasowego, konieczność zapłaty kosztów komorniczych,
toczący się proces o zapłatę należności za bezumowne korzystanie z nieruchomości za
lata poprzednie, a także niemożność prowadzenia działalności w dotychczasowym
zakresie. Skoro w tej sytuacji pozwana nie złożyła wniosku o ogłoszenie upadłości, nie
sposób zdaniem Sądu Okręgowego mówić o braku winy i braku związku przyczynowego
pomiędzy zaniechaniem pozwanej a szkodą powoda, stanowiącą to co powód
uzyskałby, gdyby pozwana w terminie 14 dni od dnia objęcia funkcji członka zarządu,
złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości.
Ustalając wysokość szkody Sąd Okręgowy oparł się na opinii biegłego B. Ł., z
której wynika, że gdyby wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w dniu 22 lipca
1996 r. (14 dni od dnia objęcia przez pozwaną funkcji członka zarządu), to biorąc pod
uwagę wartość bilansową aktywów Spółki i wysokość zobowiązań, powód zostałby
zaspokojony w 55,4%.
Stwierdzenie, że pozwana winna złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości w dniu
22 lipca 1996 r. wpływa zdaniem Sądu pierwszej instancji na wysokość szkody jaką
poniósł powód. Przyjął Sąd, że w toku postępowania upadłościowego mogłaby być
zaspokojona jedynie wierzytelność powoda istniejąca w dniu 22 lipca 1996 r. tzn.
obejmująca należność główną i odsetki za okres do dnia 23 lipca 1996 r. (w świetle art.
33 prawa upadłościowego odsetki od wierzytelności przypadających od upadłego nie
biegną w stosunku do masy od daty ogłoszenia upadłości) oraz koszty postępowania
nakazowego. Zasądzona kwota 7.189,02 zł odpowiada 55,4% wierzytelności powoda
łącznie z odsetkami należnymi na dzień 22 lipca 1996 r.
W kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego powód zarzucił naruszenie art. 298 § 1 i
2 k.h. poprzez niewłaściwą wykładnię polegającą na przyjęciu, że przewidziana tym
przepisem odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania spółki jest ograniczona
do takiej wysokości w jakiej zobowiązania te zostałyby zaspokojone gdyby członek
zarządu złożył wniosek o upadłość w czasie właściwym, przyjęciu, że członek zarządu
jest zwolniony od odpowiedzialności za zobowiązania spółki z tytułu odsetek od
należności głównej za okres po możliwym dniu ogłoszeniu upadłości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z konstrukcji art. 298 k.h., który był odpowiednikiem obecnego art. 299 k.s.h.,
wynika że przy dochodzeniu roszczenia z art. 298 § 1 k.h., skierowanego przeciwko
4
członkowi zarządu spółki, obowiązkiem powoda jest wykazanie, że przysługuje mu
względem spółki podlegająca egzekucji wierzytelność, oraz że egzekucja okazała się
bezskuteczna. Bezspornie, w niniejszej sprawie przysługuje powodowi taka
wierzytelność obejmująca należność główną i odsetki względem Spółki z o. o. „P.(…)”,
mającej obecnie nazwę „B.(…)”, której prezesem zarządu była pozwana.
Ciężar wykazania przesłanek egzoneracyjnych wymienionych w art. 298 § 2 k.h.
obciąża stronę pozwaną. Jedną z przesłanek egzoneracyjnych, a jedyną która w świetle
ustaleń faktycznych aprobowanych przez Sąd Apelacyjny, wchodzi w grę w niniejszej
sprawie, jest okoliczność, że pomimo niezgłoszenia upadłości oraz niewszczęcia
postępowania upadłościowego wierzyciel nie poniósł szkody.
Nie zostało w kasacji zakwestionowane ustalenie, że gdyby pozwana od razu,
gdy tylko została członkiem zarządu i zapoznała się z sytuacją Spółki, wystąpiła z
wnioskiem o ogłoszenie jej upadłości, to powód mógłby zaspokoić się tylko w 55,4 %
przysługującej mu wierzytelności. Skoro w razie zgłoszenia przez pozwaną wniosku o
upadłość w najwcześniej możliwym terminie, nie doszłoby do zaspokojenia powoda w
wysokości przekraczającej 55,4% sumy wierzytelności, to trafny jest wniosek, że mimo
niezgłoszenia upadłości, wierzyciel w zakresie przewyższającym 55,4 % sumy
wierzytelności nie poniósł szkody. Zatem, zachodzi ostatnia z przesłanek
egzoneracyjnych wymienionych w art. 298 § 2 k.h. i przyjęcie przez Sąd Apelacyjny w
konkretnym stanie faktycznym ograniczenia odpowiedzialności pozwanej do kwoty
odpowiadającej 55,4 % sumy dochodzonej wierzytelności nie narusza art. 298 § 1 i 2
k.h.
Zgodzić się natomiast trzeba z kasacją, że przepis art. 298 § 2 k.h. nie daje
podstawy do całkowitego uwolnienia pozwanej od odpowiedzialności w zakresie odsetek
od sumy głównej za okres od dnia 22 lipca 1996 r. Prawdą jest, że w razie ogłoszenia
upadłości, odsetki nie biegłyby w stosunku do masy upadłości. Okoliczność ta nie
wpływa jednak na zakres odpowiedzialności członka zarządu na podstawie art. 298 § 1 i
2 k.h. Członek zarządu odpowiada za zobowiązania spółki jeżeli egzekucja okazała się
bezskuteczna. Jeżeli więc odsetki były przedmiotem bezskutecznej egzekucji, to
zachodzi odpowiedzialność członka zarządu. W razie zgłoszenia upadłości we
właściwym czasie odsetki nie narastałyby, ale wierzyciel otrzymałby możliwą do
otrzymania część wierzytelności głównej. Biorąc pod uwagę akcesoryjny charakter
odsetek i ich funkcje nie można uznać, że zostało wykazane, że pomimo niezgłoszenia
upadłości wierzyciel nie poniósł szkody w takim zakresie, w jakim nie mógł
5
wyegzekwować należnych mu odsetek. Należy dodać, że przyjęcie przez Sąd
Apelacyjny daty 22 lipca 1996 r. jako daty od której przestały biec odsetki jest całkiem
dowolne. Wedle ustaleń jest to dzień, w którym pozwana najpóźniej powinna zgłosić
wniosek o upadłość Spółki. Odsetki przestałyby biec w stosunku do masy nie od dnia
złożenia wniosku o upadłość, ale od daty ogłoszenia upadłości (art. 33 § 1 prawa
upadłościowego z 1934 r.). Nie sposób określić daty ogłoszenia upadłości, skoro takie
ogłoszenie nie nastąpiło. Zatem trafny jest zarzut kasacji, że przyjęcie, iż członek
zarządu jest zwolniony od odpowiedzialności za zobowiązania spółki z tytułu odsetek od
należności głównej za okres po dniu, w którym upłynął właściwy czas zgłoszenia
upadłości, narusza przepisy art. 298 § 1 i 2 k.h.
Z powyższych względów na mocy art. 39313
k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji wyroku.