III CNP 5/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 5/05
POSTANOWIENIE
Dnia 23 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Banku (…) S.A. w P.
przeciwko R. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 września 2005 r., na skutek skargi
powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sądu
Okręgowego w L. z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt IX Ga (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwany R. P. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 13 grudnia 2004 r., IX Ga (…),
podnosząc m.in., że zaskarżony wyrok „naraża” go na szkodę, dodatkowe koszty i stres.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c., skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko
wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem stronie
wyrządzona została szkoda. A contrario, jeżeli szkoda nie wystąpiła, skarga nie
przysługuje. Właśnie z tego względu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi
przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.), co oznacza złożenie przez skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W tym
celu, w związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący może powoływać i przedstawiać
2
zarówno dowody, w tym tzw. dowody niedające pewności, jak i inne środki,
nieuznawane przez kodeks za dowody (np. pisemne oświadczenia, surogaty doku-
mentów itp.) (por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1951 r.,
C 398/51, OSN 1951, nr 3, poz. 89).
Dla spełnienia wymagania przewidzianego w art. art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarcza zatem, jak uczynił to skarżący, złożenie oświadczenia, że zaskarżony wyrok
naraża go na szkodę, dodatkowe koszty i stres (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ.).
Z tej przyczyny orzeczono, jak na wstępie (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 września 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Banku (…) S.A. w P.
przeciwko R. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 września 2005 r., na skutek skargi
powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sądu
Okręgowego w L. z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt IX Ga (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwany R. P. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 13 grudnia 2004 r., IX Ga (…),
podnosząc m.in., że zaskarżony wyrok „naraża” go na szkodę, dodatkowe koszty i stres.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c., skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko
wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem stronie
wyrządzona została szkoda. A contrario, jeżeli szkoda nie wystąpiła, skarga nie
przysługuje. Właśnie z tego względu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi
przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.), co oznacza złożenie przez skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W tym
celu, w związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący może powoływać i przedstawiać
2
zarówno dowody, w tym tzw. dowody niedające pewności, jak i inne środki,
nieuznawane przez kodeks za dowody (np. pisemne oświadczenia, surogaty doku-
mentów itp.) (por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1951 r.,
C 398/51, OSN 1951, nr 3, poz. 89).
Dla spełnienia wymagania przewidzianego w art. art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarcza zatem, jak uczynił to skarżący, złożenie oświadczenia, że zaskarżony wyrok
naraża go na szkodę, dodatkowe koszty i stres (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ.).
Z tej przyczyny orzeczono, jak na wstępie (art. 4248
§ 1 k.p.c.).