V CZ 116/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 116/05
POSTANOWIENIE
Dnia 19 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Gminy W.
przeciwko A. S. i A. S.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 października
2005 r., zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14
lipca 2005 r., sygn. akt II Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2005 r. Sąd Okręgowy w Ś. oddalił zażalenie
pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 lutego 2005 r.
odrzucające sprzeciw pozwanych od wyroku zaocznego.
Od tego postanowienia pozwane wniosły skargę kasacyjną. Zaskarżonym
postanowieniem Sąd Okręgowy w Ś. odrzucił skargę jako niedopuszczalną w świetle art.
3981
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwane zarzuciły, że postanowienie
zaskarżone skargą kasacyjną zostało wydane z rażącym naruszeniem przepisów k.p.c.
co czyniło niedopuszczalnym odrzucenie skargi, a ponadto, że w rozpoznawanej
sprawie wydano na przestrzeni paru tygodni dwa sprzeczne ze sobą postanowienia, z
których ostatnie, tj. z dnia 14 czerwca 2005 r., skutkowało uprawomocnieniem się
2
wyroku zaocznego orzekającego eksmisję pozwanych, co jest dla skarżących wyjątkowo
dotkliwe. Pozwane w zażaleniu powołały się też na Europejską Konwencję Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności i stwierdziły, że w rozpoznawanej sprawie,
wskutek niedopuszczalnego formalizmu Sądu, nie są one w stanie zrealizować
należnych im praw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej przewidziany został w art. 3981
k.p.c. tylko w odniesieniu do postanowień Sądu drugiej instancji o odrzuceniu pozwu i
umorzeniu postępowania. Na inne postanowienia sądu odwoławczego kończące
postępowanie w sprawie, w wypadkach określonych w art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c.,
przysługuje środek odwoławczy w postaci zażalenia.
Skarga kasacyjna pozwanych została wniesiona od postanowienia, które nie
dotyczyło odrzucenia pozwu ani umorzenia postępowania, stąd skarga ta była
niedopuszczalna, co trafnie ocenił Sąd Okręgowy w Ś. w zaskarżonym postanowieniu.
Niedopuszczalność skargi kasacyjnej przesądzała o niemożności rozważania jej
zasadności i czyniła bezprzedmiotowymi zarzuty zażalenia odnośnie do wskazywanego
naruszenia przepisów k.p.c., w zakresie wymogów formalnych sprzeciwu od wyroku
zaocznego, względnie naruszenia postanowień Konwencji. Wbrew stwierdzeniu
skarżących w zażaleniu, w rozpoznawanej sprawie nie doszło też do wydania dwóch
wzajemnie wykluczających się orzeczeń dotyczących tej samej kwestii. Pomijając już, że
pozwane nie wymieniają w zażaleniu, o które orzeczenia chodzi, wypada zauważyć, że
postanowienie Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 10 maja 2005 r. rozstrzygało o
dopuszczalności formalnej zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w
W. z dnia 16 lutego 2005 r. o odrzuceniu sprzeciwu od wyroku zaocznego i utorowało
drogę do merytorycznego rozpoznania tego zażalenia (wcześniej odrzuconego). Stało
się to faktem w dniu 14 czerwca 2005 r., kiedy to Sąd Okręgowy oddalił zażalenie na
odrzucenie sprzeciwu. Każde z w/w postanowień dotyczyło innej materii.
Z przedstawionych względów zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 października 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa Gminy W.
przeciwko A. S. i A. S.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 października
2005 r., zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14
lipca 2005 r., sygn. akt II Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2005 r. Sąd Okręgowy w Ś. oddalił zażalenie
pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 lutego 2005 r.
odrzucające sprzeciw pozwanych od wyroku zaocznego.
Od tego postanowienia pozwane wniosły skargę kasacyjną. Zaskarżonym
postanowieniem Sąd Okręgowy w Ś. odrzucił skargę jako niedopuszczalną w świetle art.
3981
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwane zarzuciły, że postanowienie
zaskarżone skargą kasacyjną zostało wydane z rażącym naruszeniem przepisów k.p.c.
co czyniło niedopuszczalnym odrzucenie skargi, a ponadto, że w rozpoznawanej
sprawie wydano na przestrzeni paru tygodni dwa sprzeczne ze sobą postanowienia, z
których ostatnie, tj. z dnia 14 czerwca 2005 r., skutkowało uprawomocnieniem się
2
wyroku zaocznego orzekającego eksmisję pozwanych, co jest dla skarżących wyjątkowo
dotkliwe. Pozwane w zażaleniu powołały się też na Europejską Konwencję Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności i stwierdziły, że w rozpoznawanej sprawie,
wskutek niedopuszczalnego formalizmu Sądu, nie są one w stanie zrealizować
należnych im praw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej przewidziany został w art. 3981
k.p.c. tylko w odniesieniu do postanowień Sądu drugiej instancji o odrzuceniu pozwu i
umorzeniu postępowania. Na inne postanowienia sądu odwoławczego kończące
postępowanie w sprawie, w wypadkach określonych w art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c.,
przysługuje środek odwoławczy w postaci zażalenia.
Skarga kasacyjna pozwanych została wniesiona od postanowienia, które nie
dotyczyło odrzucenia pozwu ani umorzenia postępowania, stąd skarga ta była
niedopuszczalna, co trafnie ocenił Sąd Okręgowy w Ś. w zaskarżonym postanowieniu.
Niedopuszczalność skargi kasacyjnej przesądzała o niemożności rozważania jej
zasadności i czyniła bezprzedmiotowymi zarzuty zażalenia odnośnie do wskazywanego
naruszenia przepisów k.p.c., w zakresie wymogów formalnych sprzeciwu od wyroku
zaocznego, względnie naruszenia postanowień Konwencji. Wbrew stwierdzeniu
skarżących w zażaleniu, w rozpoznawanej sprawie nie doszło też do wydania dwóch
wzajemnie wykluczających się orzeczeń dotyczących tej samej kwestii. Pomijając już, że
pozwane nie wymieniają w zażaleniu, o które orzeczenia chodzi, wypada zauważyć, że
postanowienie Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 10 maja 2005 r. rozstrzygało o
dopuszczalności formalnej zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego w
W. z dnia 16 lutego 2005 r. o odrzuceniu sprzeciwu od wyroku zaocznego i utorowało
drogę do merytorycznego rozpoznania tego zażalenia (wcześniej odrzuconego). Stało
się to faktem w dniu 14 czerwca 2005 r., kiedy to Sąd Okręgowy oddalił zażalenie na
odrzucenie sprzeciwu. Każde z w/w postanowień dotyczyło innej materii.
Z przedstawionych względów zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).