Sygn. akt III CZ 95/05
POSTANOWIENIE
Dnia 30 listopada 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa W. D. przy interwencji ubocznej Gminy Miasta K. przeciwko M.
W. i M. W. o eksmisję, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w
dniu 30 listopada 2005 r., zażalenia pozwanego M. W. na postanowienie Sądu
Okręgowego w K. z dnia 19 sierpnia 2005 r., sygn. akt II Ca (...),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę kasacyjną
pozwanego M. W. od wyroku tego Sądu z dnia 29 kwietnia 2005 r., którym oddalono
jego apelację od wyroku Sądu Rejonowego uwzględniającego powództwo W. D. o
eksmisję pozwanego z lokalu oraz w następstwie apelacji powódki orzeczono, że
pozwanemu nie przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego. Kasację uznał za
niedopuszczalną z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie pozwany zarzucił błędne przyjęcie, że
przedmiot skargi kasacyjnej pozwala zakwalifikować sprawę do kategorii spraw o prawa
majątkowe, a tym samym, że istnieją podstawy do odrzucenia skargi kasacyjnej w
oparciu o powołany przepis, podczas gdy skarga kasacyjna obejmuje jedynie
zaskarżenie orzeczenia odmawiającego pozwanemu uprawnienia do lokalu socjalnego,
które nie ma charakteru majątkowego. Wnosił o uchylenie postanowienia i przyjęcie
2
skargi kasacyjnej do rozpoznania albo jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach o
prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt
tysięcy złotych. Uzależnienie dopuszczalności kasacji od wartości przedmiotu
zaskarżania dotyczy spraw majątkowych, to jest takich które mają wartość przedmiotu
sporu, a co zatem idzie wartość przedmiotu zaskarżenia. Ogólnie można stwierdzić, że
sprawą majątkową jest sprawa, w której rozpoznawane żądanie zmierza do realizacji
prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron. Tak
rozumianemu pojęciu sprawy majątkowej odpowiada sprawa, w której rozpoznawane
jest żądanie orzeczenia eksmisji z lokalu mieszkalnego. Dopuszczalność kasacji w
sprawie o eksmisję uzależniona jest więc od wartości przedmiotu zaskarżenia. Wartość
tę określa się na podstawie art. 23 k.p.c. stosowanego wprost (w przypadkach w nim
wymienionych) lub odpowiednio w zw. z art. 7 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (w sprawach o opróżnienie lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego lub na
podstawie umowy użyczenia - vide postanowienia SN z dnia 12 lutego 1997 r., nie publ.
z dnia 13 sierpnia 1997 r. I CZ 87/97, OSNC 1998, z. 1, poz.15, z dnia 4 kwietnia 2000
r., V CZ 8/00, nie publ.)
Możliwość orzeczenia przez sąd na podstawie art. 14 ustawy z dnia 21 czerwca
2001 r. ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie
kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu o
uprawnieniu do otrzymania przez osoby, których nakaz dotyczy lokalu socjalnego, nie
zmienia przedmiotu tej sprawy, pozostającej sprawą o eksmisję (postanowienia SN z
dnia 7 kwietnia 1998 r., II CKN 693/97 nie publ., z dnia 16 kwietnia 1997 r., II CZ 49/97,
OSNC 1997, z.11, poz. 169). Orzeczenie o uprawnieniu do lokalu socjalnego nie tworzy
prawa do konkretnego lokalu, a jedynie stwarza po stronie uprawnionego do jego
otrzymania roszczenie o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu konkretnego
lokalu socjalnego. Sprawa, w której skarżący kwestionuje w skardze kasacyjnej
ustalenie lub nieustalenie uprawnienia do lokalu socjalnego jest więc sprawą o eksmisję,
w której dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia
określonego według zasad właściwych dla zaskarżenia orzeczenia o eksmisji. Bez
znaczenia dla rozważanej kwestii dopuszczalności takiej kasacji jest majątkowy
charakter uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego.
3
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.