Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 22/06
POSTANOWIENIE
Dnia 20 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
w sprawie z urzędu
przy uczestnictwie J.T. i E.K.
o orzeczenie zakazu w trybie art.172 prawa upadłościowego,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 20 kwietnia 2006 r.,
zażalenia uczestnika J.T.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 29 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. na podstawie art. 3986
§
2 odrzucił jako niedopuszczalną skargę kasacyjną uczestnika J.T. od
postanowienia tego Sądu, oddalającego jego apelację od postanowienia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 18 stycznia 2005 r., którym orzeczony został w stosunku
do uczestnika zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek i
pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika przedsiębiorcy, członka rady
nadzorczej i komisji rewizyjnej w spółce z ograniczona odpowiedzialnością lub
spółdzielni, na podstawie art. 172
rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24
października 1934 r. Prawo upadłościowe (jedn. tekst Dz. U. z 1991 r., Nr 118, poz.
512 ze zm.).
W jego uzasadnieniu wskazał, że do postępowań wszczętych z urzędu przed
dniem 1 października 2003 r. o orzeczenie zakazu z art. 172
Prawa upadłościowego
stosuje się przepisy dotychczasowe (art. 540 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo
upadłościowe i naprawcze, Dz.U. Nr 60, poz. 535), według których zgodnie
z jednolitym stanowiskiem judykatury, od orzeczeń tych nie przysługuje kasacja.
Pogląd ten znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, w której postępowanie
zakazowe zostało wszczęte w stosunku do skarżącego w dniu 15 września 2003 r.
W zażaleniu od tego postanowienia uczestnik zarzucił, że jest ono wadliwe,
ponieważ oparte zostało na błędnej wykładni art. 172
Prawa upadłościowego.
Z przepisu tego wynika jedynie, że od orzeczenia zakazowego wydanego przez
sąd pierwszej instancji przysługuje apelacja, natomiast nie odnosi się on do kwestii
dopuszczalności kasacji, którą reguluje art. 5191
§ 1 k.p.c. Na tej podstawie
postanowienie oddalające apelację uczestnika podlega zaskarżeniu skargą
kasacyjną. Wnosił o uchylenie postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kwestię dopuszczalności kasacji od orzeczeń wydanych w postępowaniu
upadłościowym pod rządami Prawa upadłościowego rozstrzygał samodzielnie
i wyczerpująco jego art. 17 § 3, wyłączając tym samym w tym zakresie przepisy
3
kodeksu postępowania cywilnego. Przepis ten przewidywał zaskarżenie kasacją
jedynie postanowień sądu drugiej instancji o ogłoszeniu upadłości i oddaleniu
wniosku o ogłoszenie upadłości. Sposób zaskarżenia orzeczeń w sprawach
o których mowa w art. 172
§ 1 Prawa upadłościowego regulował § 5 tego przepisu,
stanowiąc, że przysługuje od nich apelacja, co - jak przyjęło się w judykaturze -
stanowiło wyraźne ograniczenie dopuszczalności dalszego środka odwoławczego
po rozpoznaniu apelacji (m. innymi postanowienie SN z dnia 10 maja 2001 r., II CZ
18/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 10). Art. 172
§ 6 wyłączał wprost stosowanie
przepisów k.p.c. o postępowaniu nieprocesowym w zakresie uregulowanym w jego
§ 2-5.
Błędnie wywodzi więc skarżący dopuszczalność wniesionej skargi kasacyjnej
z art. 5191
§ 1, który nie znajduje tu zastosowania.
W tym stanie rzeczy zasadnie przyjął Sąd Okręgowy, że w sprawie niniejszej
wszczętej na podstawie art. 172
Prawa upadłościowego przed dniem 1 października
2003 r. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna (tak również Sąd Najwyższy
w postanowieniach z dnia 16 listopada 2004 r., III CZ 100/04 i III CZ 101/04
niepubl.).
Z tych przyczyn zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).

III CZ 22/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia