III CZ 23/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CKN 841/00 V CZ 94/04
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 23/06
POSTANOWIENIE
Dnia 20 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z wniosku J.K.
przy uczestnictwie W.K. i M.K.
o dział spadku i zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 20 kwietnia 2006 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 17 lutego 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r. z urzędu ustalił
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 70.089 zł i odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy J.K., wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 10 listopada
2005 r. Postanowieniem tym oddalono apelację wnioskodawcy złożoną od
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2004 r. Odrzucenie skargi
kasacyjnej spowodowane było tym, że wartość przedmiotu zaskarżenia w tej
skardze określono na kwotę wyższą niż wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji
(odpowiednio: 249.407 zł i 70.089 zł), przy czym zakres zaskarżenia w obu
środkach odwoławczych (w kasacji i apelacji) jest identyczny.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 17 lutego 2006 r.
wnioskodawca wnosił o jego uchylenie, podnosząc niewłaściwe ustalenie przez ten
Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji. W związku z tym, że zaskarżył on
apelacją m.in. pkt IV i V postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2004 r.
– w jego ocenie – zaskarżenie odnosiło się nie tylko do różnicy między przyznaną
mu przez Sąd wysokością spłaty a spłatą oczekiwaną (pkt IV postanowienia), ale
także do żądania pożytków z nieruchomości położonej w K. przy ul. J. (żądanie to
oddalono w pkt V postanowienia). Dopiero dopuszczenie przez Sąd Okręgowy
opinii biegłego J.C. pozwoliły na określenie wartości tego żądania w wysokości
179.318 zł. Dlatego przedmiot zaskarżenia w kasacji określono na kwotę 249.407
zł (70.089 zł plus 179.318 zł).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie ma wątpliwości co do tego, że zakres zaskarżenia w apelacji (k. 2041 –
2044 akt) i zakres zaskarżenia w skardze kasacyjnej są identyczne. W apelacji
zaskarżono rozstrzygnięcia zawarte w pkt IV i V postanowienia Sądu Rejonowego.
Odnosiły się one do spłat na rzecz wnioskodawcy i żądanie z „rozliczenia pożytków
z nieruchomości, położonej w K. przy ul. J.”. W skardze kasacyjnej zaskarżono pkt
3 postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 10 listopada 2005 r., w którym oddalono
apelację powoda (poza częścią uwzględnioną w pkt 2). Wskazując podany zakres
zaskarżenia apelacją, wnioskodawca określił ogólnie wartość zaskarżenia na kwotę
3
70.089 zł (k. 2041 akt), aczkolwiek z treści wniosku apelacyjnego może wynikać to,
że kwota ta odnosi się tylko do żądania spłat (k. 2044 akt) i nie obejmuje żądania
dotyczącego pożytków. W każdym razie w apelacji nie podano w ogóle żadnej
kwoty odpowiadającej wartości wspomnianych pożytków. Nie określenie wartości
dochodzonych pożytków wnioskodawca starał się tłumaczyć w ten sposób, że mógł
tego dokonać dopiero po dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego w postępowaniu
apelacyjnym. Należy jednak podkreślić, że chodzi tu o roszczenie o charakterze
majątkowym, które powinno być jednak określone (choćby w sposób przybliżony)
przez wnioskodawcę. W związku z tym Sąd Okręgowy miał uzasadnione podstawy
określić wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji na kwotę 70.089 zł (pkt 1
zaskarżonego postanowienia), ponieważ kwota taka podana została na wstępie
apelacji jako ogólnie oznaczona wartość przedmiotu zaskarżenia.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalona jest zasada, że wartość
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej nie może być wyższa od wartości
zaskarżenia w apelacji (por. np. postanowienia: z dnia 8 sierpnia 2000 r., III CKN
841/00, nie opublik.; z dnia 10 października 2000 r., V CZ 94/04, nie opublik.).
W tym pierwszym postanowieniu stwierdzono, że oznaczenie w kasacji (obecnie
skardze kasacyjnej) wartości przedmiotu zaskarżenia w kwocie wyższej niż
uprzednio podana w apelacji jest niedopuszczalne w razie tożsamości zakresu
rozstrzygnięcia kwestionowanego w obu tych środkach odwoławczych.
W związku z tym, że wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej
wnioskodawcy nie przekracza kwoty określonej w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., Sąd
Okręgowy trafnie odrzucił tę skargę jako niedopuszczalną.
W tej sytuacji zażalenie wnioskodawcy należało oddalić jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z wniosku J.K.
przy uczestnictwie W.K. i M.K.
o dział spadku i zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 20 kwietnia 2006 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w T.
z dnia 17 lutego 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r. z urzędu ustalił
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 70.089 zł i odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy J.K., wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 10 listopada
2005 r. Postanowieniem tym oddalono apelację wnioskodawcy złożoną od
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2004 r. Odrzucenie skargi
kasacyjnej spowodowane było tym, że wartość przedmiotu zaskarżenia w tej
skardze określono na kwotę wyższą niż wartość przedmiotu zaskarżenia w apelacji
(odpowiednio: 249.407 zł i 70.089 zł), przy czym zakres zaskarżenia w obu
środkach odwoławczych (w kasacji i apelacji) jest identyczny.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 17 lutego 2006 r.
wnioskodawca wnosił o jego uchylenie, podnosząc niewłaściwe ustalenie przez ten
Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji. W związku z tym, że zaskarżył on
apelacją m.in. pkt IV i V postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 8 kwietnia 2004 r.
– w jego ocenie – zaskarżenie odnosiło się nie tylko do różnicy między przyznaną
mu przez Sąd wysokością spłaty a spłatą oczekiwaną (pkt IV postanowienia), ale
także do żądania pożytków z nieruchomości położonej w K. przy ul. J. (żądanie to
oddalono w pkt V postanowienia). Dopiero dopuszczenie przez Sąd Okręgowy
opinii biegłego J.C. pozwoliły na określenie wartości tego żądania w wysokości
179.318 zł. Dlatego przedmiot zaskarżenia w kasacji określono na kwotę 249.407
zł (70.089 zł plus 179.318 zł).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie ma wątpliwości co do tego, że zakres zaskarżenia w apelacji (k. 2041 –
2044 akt) i zakres zaskarżenia w skardze kasacyjnej są identyczne. W apelacji
zaskarżono rozstrzygnięcia zawarte w pkt IV i V postanowienia Sądu Rejonowego.
Odnosiły się one do spłat na rzecz wnioskodawcy i żądanie z „rozliczenia pożytków
z nieruchomości, położonej w K. przy ul. J.”. W skardze kasacyjnej zaskarżono pkt
3 postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 10 listopada 2005 r., w którym oddalono
apelację powoda (poza częścią uwzględnioną w pkt 2). Wskazując podany zakres
zaskarżenia apelacją, wnioskodawca określił ogólnie wartość zaskarżenia na kwotę
3
70.089 zł (k. 2041 akt), aczkolwiek z treści wniosku apelacyjnego może wynikać to,
że kwota ta odnosi się tylko do żądania spłat (k. 2044 akt) i nie obejmuje żądania
dotyczącego pożytków. W każdym razie w apelacji nie podano w ogóle żadnej
kwoty odpowiadającej wartości wspomnianych pożytków. Nie określenie wartości
dochodzonych pożytków wnioskodawca starał się tłumaczyć w ten sposób, że mógł
tego dokonać dopiero po dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego w postępowaniu
apelacyjnym. Należy jednak podkreślić, że chodzi tu o roszczenie o charakterze
majątkowym, które powinno być jednak określone (choćby w sposób przybliżony)
przez wnioskodawcę. W związku z tym Sąd Okręgowy miał uzasadnione podstawy
określić wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji na kwotę 70.089 zł (pkt 1
zaskarżonego postanowienia), ponieważ kwota taka podana została na wstępie
apelacji jako ogólnie oznaczona wartość przedmiotu zaskarżenia.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalona jest zasada, że wartość
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej nie może być wyższa od wartości
zaskarżenia w apelacji (por. np. postanowienia: z dnia 8 sierpnia 2000 r., III CKN
841/00, nie opublik.; z dnia 10 października 2000 r., V CZ 94/04, nie opublik.).
W tym pierwszym postanowieniu stwierdzono, że oznaczenie w kasacji (obecnie
skardze kasacyjnej) wartości przedmiotu zaskarżenia w kwocie wyższej niż
uprzednio podana w apelacji jest niedopuszczalne w razie tożsamości zakresu
rozstrzygnięcia kwestionowanego w obu tych środkach odwoławczych.
W związku z tym, że wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej
wnioskodawcy nie przekracza kwoty określonej w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., Sąd
Okręgowy trafnie odrzucił tę skargę jako niedopuszczalną.
W tej sytuacji zażalenie wnioskodawcy należało oddalić jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).