V CZ 23/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 23/06
POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSA Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa W. M.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 kwietnia 2006 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 16 lutego 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ś. postanowieniem z dnia 16 lutego 2006 roku odrzucił na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. skargę kasacyjną powódki (nazwaną przez oczywistą
omyłkę w sentencji postanowienia kasacją) uznając, że skarga dotknięta jest
nieusuwalnymi brakami. Sąd ten wskazując na treść art. 3984
§ 1 k.p.c. stwierdził,
że skarga kasacyjna nie precyzuje w sposób wystarczający wniosku o uchylenie
orzeczenia, a przede wszystkim nie zawiera uzasadnienia wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania, czyli nie nawiązuje do wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c., przesłanek przedsądu.
W zażaleniu wniesionym na to postanowienie powódka wniosła o jego
uchylenie zarzucając naruszenie art. 3984
§ 1 k.p.c., art. 3986
§ 2 k.p.c., art. 3989
§ 1 k.p.c. przez odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo, że zawierała ona wszystkie
ustawowe wymagania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Dopuszczenie możliwości wzruszenia prawomocnego orzeczenia łączy się
z postawieniem skardze kasacyjnej o wiele surowszych wymagań w porównaniu
do zwykłych środków odwoławczych. Część z nich, wymieniona w art. 3984
§ 1
k.p.c., stanowi elementy konstrukcyjne skargi, których niezachowanie powoduje
odrzucenie skargi, bez wzywania do uzupełnienia w trybie art. 130 § 1 k.p.c.
(art. 3986
§ 2 k.p.c.). Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. każda skarga kasacyjna
powinna zawierać wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oraz uzasadnienie tego
wniosku. Skarga musi spełniać łącznie oba wymagania. Złożenie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, bez jego oddzielnego uzasadnienia
stanowi nieusuwalny brak skargi kasacyjnej. Stwierdzenie tej okoliczności prowadzi
do odrzucenia skargi przez sąd drugiej instancji, który jest uprawniony do badania
czy skarga nie zawiera braków formalnych zarówno tych, które podlegają
uzupełnieniu jak i tych, które skutkują odrzuceniem skargi. Jak słusznie podnosi się
w orzecznictwie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2006 r.
sygn. akt IV CZ 28/06 nie publ.) tylko brak wyodrębnionego wywodu prawnego,
3
w którym skarżący powinien wskazać, jakie okoliczności pozwalają zakwalifikować
skargę do rozpoznania, uprawnia do odrzucenia skargi, bez konieczności jej
przedstawienia Sądowi Najwyższemu. W razie podjęcia jakiejkolwiek próby
konkretyzacji okoliczności usprawiedliwiających rozpoznanie skargi kasacyjnej,
badanie wypełnienia obowiązku uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania stanowi wyłączną kompetencję Sądu Najwyższego.
Ponieważ poddana formalnej ocenie skarga kasacyjna, poza wnioskiem
o przyjęcie jej do rozpoznania w „ustalonym stanie faktycznym”, nie zawiera ani
jednego sformułowania, które można łączyć z przesłankami przedsądu,
wymienionymi w art. 3989
§ 1 k.p.c., sąd drugiej instancji prawidłowo postanowił
o jej odrzuceniu na podstawie 3986
§ 2 k.p.c.
Dlatego Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 1 i 3
k.p.c. oddalił zażalenie skierowane przeciwko takiej decyzji sądu odwoławczego.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSA Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa W. M.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 kwietnia 2006 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 16 lutego 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ś. postanowieniem z dnia 16 lutego 2006 roku odrzucił na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. skargę kasacyjną powódki (nazwaną przez oczywistą
omyłkę w sentencji postanowienia kasacją) uznając, że skarga dotknięta jest
nieusuwalnymi brakami. Sąd ten wskazując na treść art. 3984
§ 1 k.p.c. stwierdził,
że skarga kasacyjna nie precyzuje w sposób wystarczający wniosku o uchylenie
orzeczenia, a przede wszystkim nie zawiera uzasadnienia wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania, czyli nie nawiązuje do wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c., przesłanek przedsądu.
W zażaleniu wniesionym na to postanowienie powódka wniosła o jego
uchylenie zarzucając naruszenie art. 3984
§ 1 k.p.c., art. 3986
§ 2 k.p.c., art. 3989
§ 1 k.p.c. przez odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo, że zawierała ona wszystkie
ustawowe wymagania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Dopuszczenie możliwości wzruszenia prawomocnego orzeczenia łączy się
z postawieniem skardze kasacyjnej o wiele surowszych wymagań w porównaniu
do zwykłych środków odwoławczych. Część z nich, wymieniona w art. 3984
§ 1
k.p.c., stanowi elementy konstrukcyjne skargi, których niezachowanie powoduje
odrzucenie skargi, bez wzywania do uzupełnienia w trybie art. 130 § 1 k.p.c.
(art. 3986
§ 2 k.p.c.). Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. każda skarga kasacyjna
powinna zawierać wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oraz uzasadnienie tego
wniosku. Skarga musi spełniać łącznie oba wymagania. Złożenie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, bez jego oddzielnego uzasadnienia
stanowi nieusuwalny brak skargi kasacyjnej. Stwierdzenie tej okoliczności prowadzi
do odrzucenia skargi przez sąd drugiej instancji, który jest uprawniony do badania
czy skarga nie zawiera braków formalnych zarówno tych, które podlegają
uzupełnieniu jak i tych, które skutkują odrzuceniem skargi. Jak słusznie podnosi się
w orzecznictwie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2006 r.
sygn. akt IV CZ 28/06 nie publ.) tylko brak wyodrębnionego wywodu prawnego,
3
w którym skarżący powinien wskazać, jakie okoliczności pozwalają zakwalifikować
skargę do rozpoznania, uprawnia do odrzucenia skargi, bez konieczności jej
przedstawienia Sądowi Najwyższemu. W razie podjęcia jakiejkolwiek próby
konkretyzacji okoliczności usprawiedliwiających rozpoznanie skargi kasacyjnej,
badanie wypełnienia obowiązku uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania stanowi wyłączną kompetencję Sądu Najwyższego.
Ponieważ poddana formalnej ocenie skarga kasacyjna, poza wnioskiem
o przyjęcie jej do rozpoznania w „ustalonym stanie faktycznym”, nie zawiera ani
jednego sformułowania, które można łączyć z przesłankami przedsądu,
wymienionymi w art. 3989
§ 1 k.p.c., sąd drugiej instancji prawidłowo postanowił
o jej odrzuceniu na podstawie 3986
§ 2 k.p.c.
Dlatego Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 1 i 3
k.p.c. oddalił zażalenie skierowane przeciwko takiej decyzji sądu odwoławczego.
db