Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 56/06
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lipca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku dłużnika „P.” SA
przy uczestnictwie wierzycieli:
J.K. i [...]
z udziałem nadzorcy sądowego J.K.
o umorzenie postępowania układowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 lipca 2006 r.,
zażalenia wierzyciela J.K.
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 4 maja 2005 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 4 maja 2005 r. odrzucił kasację
wierzyciela od postanowienia tegoż Sądu z dnia oddalającego zażalenie na
umorzenie postępowania układowego uznając, że kasacja w takiej sprawie jest
niedopuszczalna.
W zażaleniu na to postanowienie wierzyciel zakwestionował pogląd prawny
Sądu o niedopuszczalności kasacji i wniósł o uchylenie skarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Spór o dopuszczalność kasacji jest wynikiem niezbyt jasnego sformułowania
art. 24 § 3 Prawa o postępowaniu układowym. Przepis ten stanowi, że na
postanowienie uwzględniające podanie o otwarcie postępowania układowego nie
ma zażalenia. Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające takie podanie
oraz umarzające postępowanie służy kasacja. W związku z treścią zdania drugiego
rodzi się wątpliwość czy kasacja przysługuje tylko od postanowienia sądu
odwoławczego umarzającego postępowanie układowe, czy też także od orzeczenia
oddalającego zażalenie na postanowienie sądu I - ej instancji umarzającego
postępowanie. W orzecznictwie Sądu Najwyższego istnieje rozbieżność stanowisk
co do tej kwestii. Zdecydowaną przewagę ma pogląd opowiadający się za
dosłownym rozumieniem tego przepisu, co w konsekwencji prowadzi do wniosku
o niedopuszczalności kasacji od orzeczenia oddalającego zażalenie od umorzenia
postępowania układowego przez sąd pierwszej instancji (por. postanowienia:
z dnia 20 czerwca 2002 r., I CK 118/02, OSNC 2003, nr 6, poz. 87, z dnia
5 grudnia 2002 r., IV CK 179/02, z dnia 28 listopada 2002 r., II Cz 157/02, z dnia
3 lutego 2003 r., V CK 42/03, z dnia 18 września 2003 r., I Cz 109/03, z dnia
7 listopada 2003 r., II CK 274/03, z dnia 25 listopada 2003 r., II CK 298/03, z dnia
28 stycznia 2004 r., IV Cz 177/03, z dnia 17 listopada 2004 r., III CK 443/04, czy
postanowienie z dnia 25 listopada 2004 r., II CK 496/04). Pogląd przeciwny,
dopuszczający kasację od takiego orzeczenia wyraził Sąd Najwyższy
w postanowieniach: z dnia 18 kwietnia 2002 r., II Cz 24/02, z dnia 21 maja 2004 r.,
V Cz 40/04, z dnia 29 września 2004 r., II Cz 98/04 oraz z dnia 19 sierpnia 2004 r.,
V Cz 80/ 04. Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie
3
przychyla się do pierwszego stanowiska. Za niedopuszczalnością kasacji w tej
sprawie przemawia nie tylko same brzmienie art. 24 § 3 prawa układowego, na
podstawie którego dopuszcza się kasację tylko od postanowienia sądu drugiej
instancji umarzającego postępowanie układowe. Ścisłe rozumienie tego przepisu
usprawiedliwia także wzgląd na wykładnię systemową, według której na podstawie
przepisów prawa upadłościowego kasacja przysługuje tylko w przypadkach
wyraźnie w nim przewidzianych (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
7 stycznia 1997 r., I CKN 13/96, OSNC 1997, nr 5, poz. 54), a zatem nie powinno
stosować się tutaj wykładni rozszerzającej. Posiłkowym argumentem jest także to,
że w nowym prawie upadłościowym i naprawczym (ustawa z dnia 28 lutego 2003 r.,
Dz.U. nr 60, poz. 535), kasacji w tym postępowaniu nie przewiduje się w ogóle.
Uznając, że kasacja była niedopuszczalna, Sąd Najwyższy na podstawie art.
394 § 1 w zw. z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie.