Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 170/06
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa W.Z.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Finansów
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 sierpnia 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 listopada 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna powoda wniesiona została przez jego pełnomocnika
będącego adwokatem w dniu 14 kwietnia 2006 r. Do skargi tej i postępowania
wywołanego jej wniesieniem mają zatem zastosowanie przepisy ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 157, poz.
1398; dalej – „u.k.s.c.”) i odpowiednie przepisy kodeksu postępowania cywilnego
w brzmieniu nadanym tą ustawą (art. 149 i 151 u.k.s.c.).
Wprawdzie w skardze kasacyjnej powoda zawarty został wniosek
o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych (opłaty), ale wniosek ten był
bezprzedmiotowy. Postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z dnia 9 stycznia 2004
r. skarżący został bowiem już zwolniony częściowo od kosztów sądowych, tj. „od
wpisu sądowego w sprawie” (k.55). Zwolnienie to orzeczone zostało jeszcze przed
wejściem wżycie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 2005 r., ale
nie upadło i od chwili wejścia w życie tej ustawy oznacza częściowe zwolnienie
powoda od kosztów sądowych w rozumieniu jej przepisów, tj. zwolnienie od opłat (a
zatem także od opłaty stosunkowej od skargi kasacyjnej, obliczonej od wskazanej
w niej wartości przedmiotu zaskarżenia – 6.924.193,00 zł). Oddalenie przez Sąd
Apelacyjny postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2006 r. zawartego w skardze
kasacyjnej wniosku powoda o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych, w
zakresie przekraczającym przyznane już zwolnienie od wpisu sądowego w sprawie,
nie spowodowało zmiany sytuacji powoda ukształtowanej postanowieniem Sądu
Okręgowego w W. z dnia 9 stycznia 2004 r.
Według art. 14 ust. 2 u.k.s.c. zwolnienie strony od kosztów sądowych
nie obejmuje opłaty podstawowej. Opłata ta, wynosząca 30 zł, jest opłatą
w wysokości stałej (art. 14 ust. 3 u.k.s.c.). Skarżący opłaty tej nie wniósł. Ponieważ
stosownie do art. 1302
§ 3 k.p.c. sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty,
m.in., wniesioną przez adwokata skargę kasacyjną, podlegającą opłacie
w wysokości stałej, skarga kasacyjna powoda podlega odrzuceniu bez wzywania
3
do uiszczenia opłaty podstawowej. Wobec powyższego, Sąd Najwyższy
na podstawie wymienionego przepisu oraz art. 3986
§ 3 w związku z art. 3986
§ 2
k.p.c. , postanowił jak w sentencji.