Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 74/06
POSTANOWIENIE
Dnia 19 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa L.N.
przeciwko „B.” S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 października 2006 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 6 czerwca 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powoda od wyroku tego Sądu z dnia 9 lutego 2006 r.
W uzasadnieniu wskazał, że w sprawie postępowanie przed sądem drugiej
instancji zostało prawomocnie zakończone wskazanym wyrokiem, tj. w dniu
9 lutego 2006 r., natomiast skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 20 maja
2006 r., a więc już w czasie obowiązywania ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398, dalej
„u.k.s.c.”). Wprowadzony do systemu prawnego tą ustawą art. 1302
§ 3 k.p.c. daje
podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej, gdy jest wniesiona między innymi przez
adwokata, bez wzywania o uiszczenie opłaty stałej lub stosunkowej obliczonej od
wskazanej przez stronę wartości zaskarżenia Przy wniesieniu skargi została
wprawdzie uiszczona opłata w kwocie 40 zł, ale obliczona od wskazanej przez
powoda wartości zaskarżenia powinna zostać wpłacona kwota 7006 zł.
Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 1302
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu powód wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i o nadanie sprawie dalszego biegu
Sąd Najwyżswzy zważył, co następuje:
Regulacja zawarta w art. 149 u.k.s.c. jest wyjątkiem od zasady
bezpośredniego działania ustawy nowej. Za tezą, że chwila wydania orzeczenia
powinna być postrzegana jako zakończenie postępowania w instancji przemawia
to, że jest to jedyny termin, który pozwala w sposób nie budzący wątpliwości
rozgraniczyć czasowe zakresy stosowania starej i nowej ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych. Środek odwoławczy może bowiem być wniesiony
przez strony w różnych terminach, gdyż otwarcie tego terminu dla każdej ze stron
następuje w sposób indywidualny. Poza tym tylko łączenie zakończenia
postępowania w instancji z chwilą wydania orzeczenia może stanowić
zadawalające rozwiązanie dla sytuacji, w której wydane zostało orzeczenie
3
kasatoryjne, a więc nie podlegające zaskarżeniu. Z tych względów należy przyjąć,
że zakończenie postępowania w danej instancji w rozumieniu art. 149 ust. 1 u.k.s.c.
następuje z chwilą wydania orzeczenia merytorycznego bądź formalnego
kończącego postępowanie w sprawie w instancji (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006 r., III CZ 36/06 niepublikowane). Wprawdzie
skarga kasacyjna przysługuje od orzeczeń prawomocnych, a więc nie przenosi
sprawy do trzeciej instancji ale nie może mieć to wpływu na wykładnię omawianego
przepisu, skoro postępowanie w sprawie w drugiej instancji w świetle powyższych
uwag zakończyło się przed Sądem Apelacyjnym w dniu 9 lutego 2006 r., a więc
w czasie obowiązywania ustawy starej.
Wbrew stanowisku skarżącego, art. 1302
§ 3 k.p.c. - jak wynika z jego
brzmienia - ma zastosowanie wprost do skargi kasacyjnej, choć umiejscowiony jest
wśród przepisów dotyczących postępowania przed sądem pierwszej instancji.
Zgodnie z utrwaloną wykładnią, jeszcze na gruncie poprzedniego stanu prawnego,
nie wzywa się do opłacenia wniesionego pisma zarówno wtedy, gdy w ogóle nie
zostało opłacone, jak i wówczas, gdy nie została uiszczona od niego opłata w
pełnej wysokości.
Z tych względów zażalenie jako nieuzasadnione uległo oddaleniu (art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 3941
§ 3 k.p.c.).

V CZ 74/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia