V CNP 130/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CNP 1/05 III BZP 1/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 130/06
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 lipca 2004 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej
przeciwko "L." S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 września 2003 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił
powództwo „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej w sprawie o zapłatę.
Wyrokiem z dnia 22 lipca 2004 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok
w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę
27957 zł, a w pozostałej części apelację oddalił.
Wyrok Sądu Apelacyjnego został zaskarżony przez stronę powodową skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
i
następne k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W utrwalonym stanowisku Sądu Najwyższego skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.) przysługuje od
orzeczeń, które stały się prawomocne od 1 września 2004 r. (zob. uchwała składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2005 r., III BZP 1/05,
OSNC 2006r. nr 5, poz. 78, ponadto postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
12 lipca 2005 r., I CNP 1/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 15).
Jednocześnie art. 4241
§ 1 k.p.c. wyraża zasadę, że przesłanką
dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest brak możliwości zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
W przedmiotowej sprawie zaskarżone orzeczenie podlegało kontroli kasacyjnej,
istniała zatem możliwość jego uchylenia. Skarżąca skorzystała z tej możliwości
wnosząc kasację, której postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2005 r. Sąd Najwyższy
nie przyjął do rozpoznania.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna, w konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 lipca 2004 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej
przeciwko "L." S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 września 2003 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił
powództwo „C.” S.Ś., T.M. Spółki Jawnej w sprawie o zapłatę.
Wyrokiem z dnia 22 lipca 2004 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok
w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę
27957 zł, a w pozostałej części apelację oddalił.
Wyrok Sądu Apelacyjnego został zaskarżony przez stronę powodową skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
i
następne k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W utrwalonym stanowisku Sądu Najwyższego skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.) przysługuje od
orzeczeń, które stały się prawomocne od 1 września 2004 r. (zob. uchwała składu
siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2005 r., III BZP 1/05,
OSNC 2006r. nr 5, poz. 78, ponadto postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
12 lipca 2005 r., I CNP 1/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 15).
Jednocześnie art. 4241
§ 1 k.p.c. wyraża zasadę, że przesłanką
dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest brak możliwości zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
W przedmiotowej sprawie zaskarżone orzeczenie podlegało kontroli kasacyjnej,
istniała zatem możliwość jego uchylenia. Skarżąca skorzystała z tej możliwości
wnosząc kasację, której postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2005 r. Sąd Najwyższy
nie przyjął do rozpoznania.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna, w konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).