V CZ 93/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 93/06
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "K." Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2006 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 sierpnia 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda – „P.” Sp. z o.o. od wyroku tego Sądu z dnia 14 października
2005 r., ponieważ brak skargi, polegający na nie dołączeniu jej odpisu, nie został
usunięty w wyznaczonym terminie.
W zażaleniu na wymienione postanowienie powód zarzucił naruszenie
art. 370 w zw. z art. 39821
i art. 130 § 1 k.p.c. i wniósł o jego zmianę przez przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nie kwestionuje tego, że wezwany do usunięcia braku skargi
kasacyjnej, polegającego na nie dołączeniu jej odpisu, zarządzenie to wykonał
po upływie wyznaczonego terminu. Zażalenie oparte jest na twierdzeniu,
że do skargi kasacyjnej dołączone zostały jej odpisy w odpowiedniej ilości
i nie zachodziła potrzeba wzywania do usunięcia braku skargi. Prawdziwość tego
twierdzenia nie została jednakże wykazana.
Wbrew przekonaniu skarżącego okolicznością wskazującą na to, że skarga
kasacyjna w chwili jej wniesienia nie była dotknięta brakami, nie jest nie wezwanie
skarżącego do usunięcia braków przed wydaniem przez Sąd Apelacyjny
postanowienia z dnia 11 stycznia 2006 r. o odrzuceniu skargi. Z § 122 ust. 1
Regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. z 1987 r.
Nr 38, poz. 218 ze zm.) wynika ogólna zasada, mająca zastosowanie także do
skargi kasacyjnej, że jeżeli pismo nie odpowiada warunkom formalnym, a z treści
pisma wynika, że podlega ono odrzuceniu, przewodniczący wydziału wyznacza
posiedzenie niejawne bez wzywania strony do usunięcia braków formalnych pisma
chyba, że bez ich usunięcia nie można wydać postanowienia w przedmiocie
odrzucenia pisma. Przyczyną odrzucenia skargi kasacyjnej powoda
postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 11 stycznia 2006 r. było uznanie,
że nie jest ona taką skargą i przed wydaniem tego postanowienia nie zachodziła
potrzeba badania czy pismo nie zawiera braków, które wymagałyby usunięcia.
Również okoliczność, że Sąd Najwyższy rozpoznawał zażalenie od wymienionego
3
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 11 stycznia 2006 r. nie świadczy,
że skarga kasacyjna nie była dotknięta brakami. Dla rozstrzygnięcia zażalenia
okoliczność czy skarga kasacyjna miała braki podlegające usunięciu, czy też
nie miała takich braków, była bez znaczenia i nie była przedmiotem badania Sądu
Najwyższego.
Skarżący sam się pozbawił możliwości wykazania, że do skargi kasacyjnej
dołączył wymaganą ilość jej odpisów. Z naruszeniem art. 126 § 1 pkt w związku
z art. 3984
§ 2 zd. pierwsze k.p.c. nie wymienił bowiem w skardze dołączonych
do niej załączników. Stanowi to także brak formalny skargi.
Wreszcie nie można nie zauważyć, że skoro skarżący wykonał (aczkolwiek
po terminie) zarządzenie wzywające go do usunięcia braku i nie zarzucił wówczas
niezasadności zarządzenia, to widocznie sam uznał, że skarga kasacyjna dotknięta
jest brakiem. Podniesienie takiego zarzutu obecnie zdaje się zmierzać do uchylenia
się od konsekwencji spóźnionego usunięcia braku.
Z przytoczonych względów zażalenie, jako niezasadne, podlegało oddaleniu
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "K." Spółce Akcyjnej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2006 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 sierpnia 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda – „P.” Sp. z o.o. od wyroku tego Sądu z dnia 14 października
2005 r., ponieważ brak skargi, polegający na nie dołączeniu jej odpisu, nie został
usunięty w wyznaczonym terminie.
W zażaleniu na wymienione postanowienie powód zarzucił naruszenie
art. 370 w zw. z art. 39821
i art. 130 § 1 k.p.c. i wniósł o jego zmianę przez przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nie kwestionuje tego, że wezwany do usunięcia braku skargi
kasacyjnej, polegającego na nie dołączeniu jej odpisu, zarządzenie to wykonał
po upływie wyznaczonego terminu. Zażalenie oparte jest na twierdzeniu,
że do skargi kasacyjnej dołączone zostały jej odpisy w odpowiedniej ilości
i nie zachodziła potrzeba wzywania do usunięcia braku skargi. Prawdziwość tego
twierdzenia nie została jednakże wykazana.
Wbrew przekonaniu skarżącego okolicznością wskazującą na to, że skarga
kasacyjna w chwili jej wniesienia nie była dotknięta brakami, nie jest nie wezwanie
skarżącego do usunięcia braków przed wydaniem przez Sąd Apelacyjny
postanowienia z dnia 11 stycznia 2006 r. o odrzuceniu skargi. Z § 122 ust. 1
Regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. z 1987 r.
Nr 38, poz. 218 ze zm.) wynika ogólna zasada, mająca zastosowanie także do
skargi kasacyjnej, że jeżeli pismo nie odpowiada warunkom formalnym, a z treści
pisma wynika, że podlega ono odrzuceniu, przewodniczący wydziału wyznacza
posiedzenie niejawne bez wzywania strony do usunięcia braków formalnych pisma
chyba, że bez ich usunięcia nie można wydać postanowienia w przedmiocie
odrzucenia pisma. Przyczyną odrzucenia skargi kasacyjnej powoda
postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 11 stycznia 2006 r. było uznanie,
że nie jest ona taką skargą i przed wydaniem tego postanowienia nie zachodziła
potrzeba badania czy pismo nie zawiera braków, które wymagałyby usunięcia.
Również okoliczność, że Sąd Najwyższy rozpoznawał zażalenie od wymienionego
3
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 11 stycznia 2006 r. nie świadczy,
że skarga kasacyjna nie była dotknięta brakami. Dla rozstrzygnięcia zażalenia
okoliczność czy skarga kasacyjna miała braki podlegające usunięciu, czy też
nie miała takich braków, była bez znaczenia i nie była przedmiotem badania Sądu
Najwyższego.
Skarżący sam się pozbawił możliwości wykazania, że do skargi kasacyjnej
dołączył wymaganą ilość jej odpisów. Z naruszeniem art. 126 § 1 pkt w związku
z art. 3984
§ 2 zd. pierwsze k.p.c. nie wymienił bowiem w skardze dołączonych
do niej załączników. Stanowi to także brak formalny skargi.
Wreszcie nie można nie zauważyć, że skoro skarżący wykonał (aczkolwiek
po terminie) zarządzenie wzywające go do usunięcia braku i nie zarzucił wówczas
niezasadności zarządzenia, to widocznie sam uznał, że skarga kasacyjna dotknięta
jest brakiem. Podniesienie takiego zarzutu obecnie zdaje się zmierzać do uchylenia
się od konsekwencji spóźnionego usunięcia braku.
Z przytoczonych względów zażalenie, jako niezasadne, podlegało oddaleniu
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).