V CZ 84/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 84/07
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa Samodzielnego Publicznego Zespołu
Zakładów Opieki Zdrowotnej w likwidacji
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 4 października 2007 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 maja 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 10 maja 2007 r. odrzucił apelację
powoda Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w
likwidacji od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 marca 2007 r. W
uzasadnieniu Sąd Apelacyjny podkreślił, że apelacja podlega odrzuceniu,
bowiem nie została należycie opłacona. W dniu 12 kwietnia 2007 r. powód
reprezentowany przez adwokata wniósł apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
W., nie uiszczając opłaty sądowej z tego tytułu. Wskutek wniosku o zwolnienie
od kosztów sądowych, powód postanowieniem z dnia 30 grudnia 2003 r. został
zwolniony od kosztów sądowych w całości. Zgodnie z art. 100 ust. 2 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U.
Nr 167, poz. 1398 ze zm.), sąd może zwolnić stronę od kosztów sądowych
w całości. Strona, której sąd przyznał całkowite zwolnienie od kosztów
sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę podstawową, o której mowa w art. 14, od
wszystkich pism podlegających opłacie, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej. Wobec faktu, iż powód został zwolniony przez Sąd Okręgowy od
ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, był on obowiązany do uiszczenia
opłaty podstawowej w kwocie 30 zł, zaś jej nie uiszczenie powodowało
odrzucenie apelacji na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Okoliczność, że wraz
z apelacją powód złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, nie
powoduje, zdaniem Sądu Apelacyjnego, konieczności jego rozpoznania
w sytuacji, w której powód zwolnieniem od kosztów sądowych już dysponuje.
Nie może być bowiem tak, że każdorazowy bezprzedmiotowy wniosek
o zwolnienie od kosztów sądowych oznacza konieczność jego rozpoznania
wyłączając tym samym stosowanie przepisów regulujących postępowanie
z nieprawidłowo opłaconymi pismami procesowymi. Artykuł 1302
k.p.c.
reguluje skutki wniesienia przez profesjonalnego pełnomocnika pisma
podlegającego opłacie stałej lub stosunkowej, które nie zostało należycie
opłacone. W świetle art. 1302
§ 3 k.p.c. apelacja taka winna ulec odrzuceniu.
3
Skoro jednak Sąd I instancji nie uczynił tego, Sąd Apelacyjny orzekł na
podstawie art. 373 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego pełnomocnik powoda
zarzucił naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c. i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca
2005 r. o kosztach w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) oraz art.
373 i 130 § 1 k.p.c. W uzasadnieniu podkreślił w szczególności, że w dniu
10 marca 2007 r. czyli przed wniesieniem apelacji, weszła w życie ustawa
z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 21, poz. 123). W ustawie tej uchylono art. 14 ust. 2 stwierdzający,
że opłatę podstawową pobiera się także od podlegających opłacie pism,
o których mowa w art. 3 ust. 2, wnoszonych przez stronę zwolnioną od
kosztów sądowych przez sąd, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dodatkowo
w § 1 pkt 17 ustawy nowelizującej zmieniono treść art. 100 ust. 2, wyłączając
tym samym dotychczas istniejący przepis, zgodnie z którym strona, której sąd
przyznał całkowite zwolnienie od kosztów sądowych, miała obowiązek uiścić
opłatę podstawową, o której mowa w art. 14, od wszystkich pism podlegających
opłacie, chyba że przepis szczególny stanowił inaczej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Pełnomocnik powoda przeoczył, że art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r.
o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 21, poz.
123) przewiduje stosowanie przepisów dotychczasowych do spraw wszczętych
przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Bez znaczenia w niniejszej sprawie jest
zatem okoliczność, że przed wniesieniem apelacji weszła w życie wymieniona
ustawa, która m. in. uchyliła art. 14 ust. 2 i zmieniła art. 100 ust. 2 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W tej sytuacji, nietrafny jest zarzut
naruszenia art. 100 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
skoro obowiązujący po wszczęciu sprawy art. 100 ust. 2 tej ustawy zawierał
w zdaniu drugim regulację szczególną. W konsekwencji nietrafny jest
również zarzut naruszenia art. 130 § 1 i art. 1302
§ 3 k.p.c., w związku z czym
4
Sąd Apelacyjny prawidłowo odrzucił apelację powoda na podstawie art. 373
k.p.c.
Zażalenie podlegało więc oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa Samodzielnego Publicznego Zespołu
Zakładów Opieki Zdrowotnej w likwidacji
przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 4 października 2007 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 maja 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 10 maja 2007 r. odrzucił apelację
powoda Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej w
likwidacji od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 marca 2007 r. W
uzasadnieniu Sąd Apelacyjny podkreślił, że apelacja podlega odrzuceniu,
bowiem nie została należycie opłacona. W dniu 12 kwietnia 2007 r. powód
reprezentowany przez adwokata wniósł apelację od wyroku Sądu Okręgowego w
W., nie uiszczając opłaty sądowej z tego tytułu. Wskutek wniosku o zwolnienie
od kosztów sądowych, powód postanowieniem z dnia 30 grudnia 2003 r. został
zwolniony od kosztów sądowych w całości. Zgodnie z art. 100 ust. 2 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U.
Nr 167, poz. 1398 ze zm.), sąd może zwolnić stronę od kosztów sądowych
w całości. Strona, której sąd przyznał całkowite zwolnienie od kosztów
sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę podstawową, o której mowa w art. 14, od
wszystkich pism podlegających opłacie, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej. Wobec faktu, iż powód został zwolniony przez Sąd Okręgowy od
ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, był on obowiązany do uiszczenia
opłaty podstawowej w kwocie 30 zł, zaś jej nie uiszczenie powodowało
odrzucenie apelacji na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Okoliczność, że wraz
z apelacją powód złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, nie
powoduje, zdaniem Sądu Apelacyjnego, konieczności jego rozpoznania
w sytuacji, w której powód zwolnieniem od kosztów sądowych już dysponuje.
Nie może być bowiem tak, że każdorazowy bezprzedmiotowy wniosek
o zwolnienie od kosztów sądowych oznacza konieczność jego rozpoznania
wyłączając tym samym stosowanie przepisów regulujących postępowanie
z nieprawidłowo opłaconymi pismami procesowymi. Artykuł 1302
k.p.c.
reguluje skutki wniesienia przez profesjonalnego pełnomocnika pisma
podlegającego opłacie stałej lub stosunkowej, które nie zostało należycie
opłacone. W świetle art. 1302
§ 3 k.p.c. apelacja taka winna ulec odrzuceniu.
3
Skoro jednak Sąd I instancji nie uczynił tego, Sąd Apelacyjny orzekł na
podstawie art. 373 k.p.c.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego pełnomocnik powoda
zarzucił naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c. i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca
2005 r. o kosztach w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) oraz art.
373 i 130 § 1 k.p.c. W uzasadnieniu podkreślił w szczególności, że w dniu
10 marca 2007 r. czyli przed wniesieniem apelacji, weszła w życie ustawa
z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 21, poz. 123). W ustawie tej uchylono art. 14 ust. 2 stwierdzający,
że opłatę podstawową pobiera się także od podlegających opłacie pism,
o których mowa w art. 3 ust. 2, wnoszonych przez stronę zwolnioną od
kosztów sądowych przez sąd, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dodatkowo
w § 1 pkt 17 ustawy nowelizującej zmieniono treść art. 100 ust. 2, wyłączając
tym samym dotychczas istniejący przepis, zgodnie z którym strona, której sąd
przyznał całkowite zwolnienie od kosztów sądowych, miała obowiązek uiścić
opłatę podstawową, o której mowa w art. 14, od wszystkich pism podlegających
opłacie, chyba że przepis szczególny stanowił inaczej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Pełnomocnik powoda przeoczył, że art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r.
o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 21, poz.
123) przewiduje stosowanie przepisów dotychczasowych do spraw wszczętych
przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Bez znaczenia w niniejszej sprawie jest
zatem okoliczność, że przed wniesieniem apelacji weszła w życie wymieniona
ustawa, która m. in. uchyliła art. 14 ust. 2 i zmieniła art. 100 ust. 2 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W tej sytuacji, nietrafny jest zarzut
naruszenia art. 100 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
skoro obowiązujący po wszczęciu sprawy art. 100 ust. 2 tej ustawy zawierał
w zdaniu drugim regulację szczególną. W konsekwencji nietrafny jest
również zarzut naruszenia art. 130 § 1 i art. 1302
§ 3 k.p.c., w związku z czym
4
Sąd Apelacyjny prawidłowo odrzucił apelację powoda na podstawie art. 373
k.p.c.
Zażalenie podlegało więc oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 2 i 3 k.p.c.