Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 72/07
POSTANOWIENIE
Dnia 2 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi R.G.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Wojewódzkiego w P. z dnia 24 lutego 1998 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa R.G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Urzędowi Celnemu w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 2 października 2007 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 czerwca 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.-
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 czerwca 2007 r. odrzucił skargę o
wznowienie postępowania wniesioną przez powoda R.G. od prawomocnego
wyroku Sądu Wojewódzkiego w P. z dnia 24 lutego 1998 r., jako nie opartą na
ustawowej podstawie wznowienia.
Powód w zażaleniu na to postanowienie zarzucił, naruszenie prawa
procesowego przez niewłaściwą wykładnię art. 401 pkt 1 oraz art. 403 § 2 k.p.c.
i wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Apelacyjnego o odrzuceniu skargi nie może być skutecznie
zwalczane, bowiem jest ono zgodne z prawem.
Nie ma racji skarżący, że postępowanie na jednym terminie rozprawy
przeprowadzone w sprawie objętej skargą o wznowienie postępowania w składzie
ławniczym, zamiast jednoosobowym, a więc w składzie sprzecznym z przepisami
prawa, uzasadnia wznowienie postępowania.
Zgodnie z art. 401 pkt 1 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
z powodu nieważności jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona
albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed
uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia.
Osoba nieuprawniona uczestnicząca w składzie sądu, to zarówno osoba
niemająca w ogóle kompetencji do orzekania, a więc niebędąca sędzią lub
ławnikiem, niemająca kompetencji do orzekania w sądzie, w którym sprawa jest
rozpatrywana i nieposiadająca wymaganej przepisami prawa delegacji do
orzekania w tym sądzie.
W myśl zaś art. 379 pkt 4 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi
wówczas, gdy skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo
jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy.
3
Z zestawienia tego przepisu z art. 401 pkt 1 k.p.c. wynika, jak słusznie
przyjął Sąd Apelacyjny, że ustawodawca ograniczył podstawę wznowienia
postępowania tylko do sytuacji, w której w składzie sądu uczestniczyła osoba
nieuprawniona, a taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zachodziła. Natomiast
podstawy wznowienia nie stanowi sprzeczny z prawem, bo ławniczy zamiast
jednoosobowego składu sądu orzekającego, w którym uczestniczą osoby
uprawnione.
Również wskazana przez skarżącego podstawa wznowienia z art. 403 § 2
k.p.c., uzasadniana przypadkowym odnalezieniem utraconych dokumentów nie
spełnia wymogu określonego w tym przepisie, a tym samym nie może odnieść
skutku.
Stosownie do art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona
nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Zarówno nowe okoliczności, jak i nowe środki dowodowe muszą być tego
rodzaju, aby powołanie ich mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Wskazując zatem
te okoliczności lub dowody, podać trzeba równocześnie, w jakim zakresie ich
uwzględnienie mogło zmienić podstawę orzekania, wpływając tym samym na treść
samego rozstrzygnięcia.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. Wykrycie, o którym mowa
w powołanym art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów
w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych,
bo nieznanych stronie i dla niej niedostępnych. W przedmiotowej sprawie, jak
trafnie uznał Sąd Apelacyjny, skarżący był wystawcą odnalezionych dokumentów
lub ich adresatem, zatem posiadał wiedzę o ich istnieniu i treści. W związku z tym
powołany przez niego środek dowodowy w postaci przypadkowo odnalezionych
dokumentów nie stanowi nowego środka w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c.
4
Zatem w konfrontacji z treścią uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia
należy stwierdzić, że Sąd Apelacyjny słusznie skargę o wznowienie postępowania,
jako nie opartą na ustawowej podstawie wznowienia odrzucił, co przesądza
o bezzasadności zażalenia.
Z tych przyczyn zażalenie oddalono (art. 3941
§ 1 i 3 oraz art. 39814
k.p.c.).