V CSK 322/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 49/94
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 322/07
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P.
przy uczestnictwie "G." S.A.
o założenie księgi wieczystej i wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2007 r.,
skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
oddala skargę kasacyjną; zasądza od uczestnika na rzecz
Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy wpisem z dnia 22 listopada 2006 r. założył księgę wieczystą
dla nieruchomości objętej dawną księgą tom II, karta 52, B. i wpisał w niej prawo
własności na rzecz Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta P., wykonującego
zadania z zakresu administracji rządowej. Podstawę wpisu stanowiło
zaświadczenie Prezydenta Miasta na prawach powiatu (starosty) z dnia
13 listopada 2006 r. stwierdzające, że owa nieruchomość przeszła na własność
Skarbu Państwa na cele reformy rolnej.
Apelacja uczestnika postępowania od tego wpisu została postanowieniem
Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 lutego 2007 r. oddalona. U podłoża tego
rozstrzygnięcia legło stanowisko, że w postępowaniu wieczystoksięgowym
wystarczającą podstawą wpisu na rzecz Skarbu Państwa prawa własności
nieruchomości ziemskiej, wymienionej w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu z 1944 r.
o przeprowadzeniu reformy rolnej, stanowi właściwie zaświadczenie odpowiedniego
organu administracji publicznej, stwierdzające, że nieruchomość ta przeszła na
własność Skarbu Państwa na cele reformy rolnej.
Skarga kasacyjna uczestnika postępowania zawiera zarzut naruszenia art. 2
ust. 1 lit.e dekretu z 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej i zmierza do
uchylenia postanowienia Sądu Okręgowego oraz przekazania sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy powyższe stanowisko prawidłowo wywiódł z treści art. 1
dekretu z dnia 8 sierpnia 1946 r. o wpisaniu w księgach hipotecznych (gruntowych)
prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej, zgodnie z którym
tytułem do wpisania na rzecz Skarbu Państwa w księdze gruntowej prawa
własności nieruchomości ziemskich, wymienionych m.in. w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu
z 1944 r., jest zaświadczenie Starosty, stwierdzające, że nieruchomość ziemska
jest przeznaczona na cele reformy rolnej. Taką argumentację, aprobowaną
w literaturze, przyjął Sąd Najwyższy m.in. w uchwale z dnia 28 kwietnia 1994 r.,
3
III CZP 49/94, OSNC 1994, z. 11, poz. 218 oraz w postanowieniu z dnia
13 października 2004 r., IIICK 235/03 (niepublikowanym).
Skarżący kwestionując przytoczone stanowisko Sądu Okręgowego pomija
ograniczenie kognicji Sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym, wynikające
z przepisów art. 6288
k.p.c. Zgodnie z art. 6288
§ 2 k.p.c., sąd wieczystoksięgowy -
rozpoznając wniosek - bada jedynie treść wniosku, treść i formę dołączonych do
wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Z treści tego przepisu wynika,
że kognicja sądu wieczystoksięgowego nie obejmuje, jak chce skarżący,
merytorycznej prawidłowości wspomnianego zaświadczenia.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P.
przy uczestnictwie "G." S.A.
o założenie księgi wieczystej i wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 grudnia 2007 r.,
skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
oddala skargę kasacyjną; zasądza od uczestnika na rzecz
Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy wpisem z dnia 22 listopada 2006 r. założył księgę wieczystą
dla nieruchomości objętej dawną księgą tom II, karta 52, B. i wpisał w niej prawo
własności na rzecz Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta P., wykonującego
zadania z zakresu administracji rządowej. Podstawę wpisu stanowiło
zaświadczenie Prezydenta Miasta na prawach powiatu (starosty) z dnia
13 listopada 2006 r. stwierdzające, że owa nieruchomość przeszła na własność
Skarbu Państwa na cele reformy rolnej.
Apelacja uczestnika postępowania od tego wpisu została postanowieniem
Sądu Okręgowego w G. z dnia 8 lutego 2007 r. oddalona. U podłoża tego
rozstrzygnięcia legło stanowisko, że w postępowaniu wieczystoksięgowym
wystarczającą podstawą wpisu na rzecz Skarbu Państwa prawa własności
nieruchomości ziemskiej, wymienionej w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu z 1944 r.
o przeprowadzeniu reformy rolnej, stanowi właściwie zaświadczenie odpowiedniego
organu administracji publicznej, stwierdzające, że nieruchomość ta przeszła na
własność Skarbu Państwa na cele reformy rolnej.
Skarga kasacyjna uczestnika postępowania zawiera zarzut naruszenia art. 2
ust. 1 lit.e dekretu z 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej i zmierza do
uchylenia postanowienia Sądu Okręgowego oraz przekazania sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Okręgowy powyższe stanowisko prawidłowo wywiódł z treści art. 1
dekretu z dnia 8 sierpnia 1946 r. o wpisaniu w księgach hipotecznych (gruntowych)
prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej, zgodnie z którym
tytułem do wpisania na rzecz Skarbu Państwa w księdze gruntowej prawa
własności nieruchomości ziemskich, wymienionych m.in. w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu
z 1944 r., jest zaświadczenie Starosty, stwierdzające, że nieruchomość ziemska
jest przeznaczona na cele reformy rolnej. Taką argumentację, aprobowaną
w literaturze, przyjął Sąd Najwyższy m.in. w uchwale z dnia 28 kwietnia 1994 r.,
3
III CZP 49/94, OSNC 1994, z. 11, poz. 218 oraz w postanowieniu z dnia
13 października 2004 r., IIICK 235/03 (niepublikowanym).
Skarżący kwestionując przytoczone stanowisko Sądu Okręgowego pomija
ograniczenie kognicji Sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym, wynikające
z przepisów art. 6288
k.p.c. Zgodnie z art. 6288
§ 2 k.p.c., sąd wieczystoksięgowy -
rozpoznając wniosek - bada jedynie treść wniosku, treść i formę dołączonych do
wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Z treści tego przepisu wynika,
że kognicja sądu wieczystoksięgowego nie obejmuje, jak chce skarżący,
merytorycznej prawidłowości wspomnianego zaświadczenia.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.