Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 64/08
POSTANOWIENIE
Dnia 12 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa P. Ż. i P. Ż.
przeciwko (…) Zakładowi Ubezpieczeń na Życie S.A Oddział w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 grudnia 2008 r.,
na skutek skargi pozwanego o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. akt II Ca (…),
1) odrzuca skargę;
2) oddala wniosek pełnomocnika z urzędu powodów o przyznanie mu od Skarbu
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodom w
postępowaniu ze skargi strony pozwanej o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., jednym z wymogów konstrukcyjnych skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
uprawdopodobnienie przez skarżącego wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie zaskarżonego orzeczenia. Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy
wymaganie to jest spełnione jedynie wówczas, gdy skarżący wskaże, że szkoda
wystąpiła, określi jej wysokość, rodzaj, czas wystąpienia, wykaże że jest ona
następstwem wydania zaskarżonego orzeczenia, a także powoła lub przedstawi dowody
albo inne środki uwiarygodniające jego twierdzenia w tym przedmiocie (porównaj między
2
innymi postanowienia z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16, oraz z
dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8/141).
Rozpoznawana skarga nie spełnia powyższego wymagania przede wszystkim
dlatego, że nie określono w niej wysokości szkody, którą, zdaniem strony pozwanej,
poniosła ona przez wydanie zaskarżonego wyroku. W tym przedmiocie w skardze
wskazano trzy różne kwoty: kwotę po 93,30 zł. od 1 lutego 2005 r. renty dożywotniej na
rzecz każdego z dwóch powodów, którą strona pozwana zobowiązana jest płacić na
podstawie zaskarżonego wyroku, kwotę 2239,20 zł. (2 razy po 12 miesięcy razy 93,30
zł.), jako faktyczny uszczerbek w majątku pozwanego oraz kwotę „niemal 90 000 zł.”,
jeśli przyjąć, że strona pozwana będzie musiała płacić powodom zasądzoną rentę przez
40 lat. Takie określenie szkody nie spełnia wymagań art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., bowiem
na jego podstawie nie sposób ustalić wysokości ani sposobu wyliczenia szkody, jaką
skarżąca wiąże z wydaniem zaskarżonego orzeczenia, a nie jest rzeczą Sądu
Najwyższego dokonywanie w tym zakresie jakichkolwiek samodzielnych ustaleń czy
wyliczeń na podstawie niejasnych i niejednoznacznych wskazań skarżącego.
Z tych względów skarga została odrzucona na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Jednocześnie oddalono wniosek pełnomocnika z urzędu powodów
o przyznanie mu od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
powodom w tym postępowaniu, związanej ze złożeniem pisma nazwanego odpowiedzią
na skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Pismo to
bowiem zostało złożone nie tylko po upływie dwutygodniowego terminu od dnia
doręczenia powodom odpisu skargi strony pozwanej, lecz także po upływie
dwutygodniowego terminu od dnia ustanowienia dla powodów pełnomocnika z urzędu w
postępowaniu ze skargi strony pozwanej o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Z tych względów nie może być uznane za odpowiedź na
skargę, w rozumieniu art. 3987
§ 1 w zw. z art. 42412
k.p.c., a zatem z jego złożeniem
nie łączy się uprawnienie do żądania zwrotu kosztów postępowania związanych z
wniesieniem odpowiedzi na skargę.