II BP 18/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II BP 18/09
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogusław Cudowski
w sprawie z powództwa E. Ż.
przeciwko D. P. - Komornikowi Sądowemu Rewiru V przy Sądzie Rejonowym w S.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 lutego 2010 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia strony
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w S.
z dnia 14 lutego 2008 r.,
odrzuca skargę i przyznaje stronie powodowej od strony
pozwanej kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu
kosztów postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. – VI Wydział Pracy – wyrokiem z 14 lutego 2008 r. po
rozpoznaniu sprawy z powództwa E. Ż. przeciwko D. P. Komornikowi Sądowemu
Rewiru V przy Sądzie Rejonowym w S. o odszkodowanie za niezgodne z prawem
wypowiedzenie umowy o pracę, na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu
Rejonowego w S. – X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych – z 29
października 2007 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od
2
pozwanego na rzecz powódki 8 700 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z
prawem wypowiedzenie umowy o pracę i zasądził od pozwanego na rzecz powódki
150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego
za obie instancje.
Pozwany wniósł na orzeczenie Sądu Okręgowego skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, zarzucając mu naruszenie prawa
materialnego – art. 45 k.p.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4241
§ 1 k.p.c.).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga powinna zawierać: 1) oznaczenie
orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w
całości lub w części; 2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; 3)
wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne; 4)
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy; 5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe; 6)
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Ponadto § 2 stanowi,
że skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma
procesowego.
Każde z sześciu wymagań z art. 4245
§ 1 k.p.c. powinno być wyraźnie
wyodrębnione i wypełnione. Brak choćby jednego z nich powoduje, że skarga jest
dotknięta istotną wadą, nienaprawialną w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych i podlega odrzuceniu a limine (postanowienia Sądu Najwyższego z: 19
kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024, 8 stycznia 2008 r., I BP 48/07, Lex nr
442671, 20 listopada 2006 r., I BP 11/06, OSNP 2007, nr 21-22, poz. 319).
Wniesiona skarga nie spełniała jednego z powołanych wyżej konstrukcyjnych
składników skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia. Zasadnicze uchybienie polegało na niepowołaniu przepisu prawa, z
którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3). Wymóg ten jest
samoistny i niezależny od wymogu wskazania podstaw skargi o stwierdzenie
niezgodności (postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2006 r., I BU 2/06, Lex
nr 489027). Ustanowienie w art. 4245
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c. dwóch odrębnych
wymagań przytoczenia podstaw i ich uzasadnienia oraz wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, było zabiegiem w pełni
świadomym i uzasadnionym. Istnieje bowiem zasadnicza różnica między
przepisami, które zostały naruszone, i przepisami (przepisem), z którymi (z którym)
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Zakresy tych przepisów nie muszą się
pokrywać (postanowienia Sądu Najwyższego z: 19 kwietnia 2007 r., I BU 2/07, Lex
nr 489026, 19 kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024, wyrok Sądu
Najwyższego z 30 listopada 2007 r., IV CNP 123/07, Lex nr 492166).
W przedmiotowej skardze powołano podstawę, ale nie wskazano przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. W szczególności nie
spełnia wymagania z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. odwołanie się do podstaw skargi lub
ich uzasadnienia (postanowienia Sądu Najwyższego z: 9 listopada 2006 r., II BU
4/06, niepubl.; 19 kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024).
W związku z powyższym, wniesiona skarga, jako niespełniająca wymagań
z art. 4245
§ 1 jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogusław Cudowski
w sprawie z powództwa E. Ż.
przeciwko D. P. - Komornikowi Sądowemu Rewiru V przy Sądzie Rejonowym w S.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 lutego 2010 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia strony
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w S.
z dnia 14 lutego 2008 r.,
odrzuca skargę i przyznaje stronie powodowej od strony
pozwanej kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu
kosztów postępowania o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. – VI Wydział Pracy – wyrokiem z 14 lutego 2008 r. po
rozpoznaniu sprawy z powództwa E. Ż. przeciwko D. P. Komornikowi Sądowemu
Rewiru V przy Sądzie Rejonowym w S. o odszkodowanie za niezgodne z prawem
wypowiedzenie umowy o pracę, na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu
Rejonowego w S. – X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych – z 29
października 2007 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od
2
pozwanego na rzecz powódki 8 700 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z
prawem wypowiedzenie umowy o pracę i zasądził od pozwanego na rzecz powódki
150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego
za obie instancje.
Pozwany wniósł na orzeczenie Sądu Okręgowego skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, zarzucając mu naruszenie prawa
materialnego – art. 45 k.p.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4241
§ 1 k.p.c.).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga powinna zawierać: 1) oznaczenie
orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w
całości lub w części; 2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; 3)
wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne; 4)
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy; 5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe; 6)
wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem. Ponadto § 2 stanowi,
że skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma
procesowego.
Każde z sześciu wymagań z art. 4245
§ 1 k.p.c. powinno być wyraźnie
wyodrębnione i wypełnione. Brak choćby jednego z nich powoduje, że skarga jest
dotknięta istotną wadą, nienaprawialną w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych i podlega odrzuceniu a limine (postanowienia Sądu Najwyższego z: 19
kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024, 8 stycznia 2008 r., I BP 48/07, Lex nr
442671, 20 listopada 2006 r., I BP 11/06, OSNP 2007, nr 21-22, poz. 319).
Wniesiona skarga nie spełniała jednego z powołanych wyżej konstrukcyjnych
składników skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia. Zasadnicze uchybienie polegało na niepowołaniu przepisu prawa, z
którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3). Wymóg ten jest
samoistny i niezależny od wymogu wskazania podstaw skargi o stwierdzenie
niezgodności (postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2006 r., I BU 2/06, Lex
nr 489027). Ustanowienie w art. 4245
§ 1 pkt 2 i pkt 3 k.p.c. dwóch odrębnych
wymagań przytoczenia podstaw i ich uzasadnienia oraz wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, było zabiegiem w pełni
świadomym i uzasadnionym. Istnieje bowiem zasadnicza różnica między
przepisami, które zostały naruszone, i przepisami (przepisem), z którymi (z którym)
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Zakresy tych przepisów nie muszą się
pokrywać (postanowienia Sądu Najwyższego z: 19 kwietnia 2007 r., I BU 2/07, Lex
nr 489026, 19 kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024, wyrok Sądu
Najwyższego z 30 listopada 2007 r., IV CNP 123/07, Lex nr 492166).
W przedmiotowej skardze powołano podstawę, ale nie wskazano przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. W szczególności nie
spełnia wymagania z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. odwołanie się do podstaw skargi lub
ich uzasadnienia (postanowienia Sądu Najwyższego z: 9 listopada 2006 r., II BU
4/06, niepubl.; 19 kwietnia 2007 r., I BP 18/07, Lex nr 489024).
W związku z powyższym, wniesiona skarga, jako niespełniająca wymagań
z art. 4245
§ 1 jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).