I PZ 9/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV P …/05/N
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I PZ 9/10
POSTANOWIENIE
Dnia 18 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa W. SA w K.
przeciwko A. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 maja 2010 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 14 stycznia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód W. S.A. złożył zażalenie na zawarte w wyroku z dnia 14 stycznia
2010 r. postanowienie Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w K. w przedmiocie zasądzenia od strony powodowej na rzecz
pozwanej A. J. kwoty 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu odwoławczym. Wniósł o jego zmianę przez orzeczenie o
nieobciążeniu tymi kosztami lub jego uchylenie i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania, twierdząc, że „koszty zasądzone na rzecz pełnomocnika
pozwanej A. J. przez Sąd pierwszej instancji są 40-krotnie wyższe od kosztów
zasądzonych od A. J. (wówczas powódki) na rzecz W. S.A. (wówczas strony
2
pozwanej)”. Zarzucił naruszenie zasady równości ujętej w art. 32 ust. 1 Konstytucji
w związku z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.) oraz art. 328 § 2 w związku z art. 361 k.p.c., wobec wskazania
wyłącznie podstawy prawnej, bez wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej
rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania.
Wyjaśnił, że między tymi samymi stronami toczyło się przed Sądem
Rejonowym postępowanie z powództwa A. J. przeciwko W. SA o odszkodowanie,
sygn. akt IV P …/05/N. Sąd I instancji, oddalając powództwo, zasądził na rzecz
strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Zażalenie W. S.A., zawierające zarzut nieadekwatności zasądzonego
wynagrodzenia do koniecznego nakładu pracy pełnomocnika zostało oddalone
postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 kwietnia 2007 r. Podniósł, że
w tamtej sprawie pełnomocnik pozwanej włożył znacznie większy nakład pracy niż
pełnomocnik pozwanej w niniejszej sprawie, więc jako niezrozumiałe oraz
niewyjaśnione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia uznał przyjęcie kwoty
20-krotnie wyższej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Podstawowe znaczenie w postępowaniu zażaleniowym ma konstatacja, że
poprzednia sprawa, do której odwołuje się skarżący, jakkolwiek tocząca się między
tymi samymi stronami, miała inny przedmiot od sprawy, w której stroną powodową
jest skarżący. Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. oddalił apelację
strony powodowej W. S.A. od wyroku Sądu Rejonowego oddalającego powództwo
o zasądzenie kwoty 27.107 zł. Sprawa ta, mimo podobieństwa podstawy faktycznej,
nie ma żadnego związku ze sprawą, w której A. J. dochodziła od W. S.A.
odszkodowania w związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Odmienność
przedmiotu sporu pozbawia jakiejkolwiek racji wymierzanie proporcji kwot
zasądzonych w obu tych sprawach tytułem zastępstwa procesowego, co uzasadnia
jednocześnie upadek zarzutu naruszenia art. 32 ust. 1 Konstytucji.
3
Stawka opłaty za czynności adwokackie, zastosowana w wyroku Sądu
Okręgowego, odpowiada najniższej stawce przewidzianej od wartości przedmiotu
sporu w kwocie powyżej 10.000 zł do 50.000 zł, zgodnie z § 6 pkt 5 w związku z §
13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Zasądzona kwota nie
odzwierciedla okoliczności przewidzianych w § 2 ust. 1 rozporządzenia, zatem
uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia przez wskazanie odnośnych przepisów
było wystarczające.
Z tych względów Sąd Najwyższy zażalenie oddalił, jak w sentencji (39814
w
związku z art. 39821
i 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 18 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa W. SA w K.
przeciwko A. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 maja 2010 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w K.
z dnia 14 stycznia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód W. S.A. złożył zażalenie na zawarte w wyroku z dnia 14 stycznia
2010 r. postanowienie Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w K. w przedmiocie zasądzenia od strony powodowej na rzecz
pozwanej A. J. kwoty 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu odwoławczym. Wniósł o jego zmianę przez orzeczenie o
nieobciążeniu tymi kosztami lub jego uchylenie i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania, twierdząc, że „koszty zasądzone na rzecz pełnomocnika
pozwanej A. J. przez Sąd pierwszej instancji są 40-krotnie wyższe od kosztów
zasądzonych od A. J. (wówczas powódki) na rzecz W. S.A. (wówczas strony
2
pozwanej)”. Zarzucił naruszenie zasady równości ujętej w art. 32 ust. 1 Konstytucji
w związku z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.) oraz art. 328 § 2 w związku z art. 361 k.p.c., wobec wskazania
wyłącznie podstawy prawnej, bez wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej
rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania.
Wyjaśnił, że między tymi samymi stronami toczyło się przed Sądem
Rejonowym postępowanie z powództwa A. J. przeciwko W. SA o odszkodowanie,
sygn. akt IV P …/05/N. Sąd I instancji, oddalając powództwo, zasądził na rzecz
strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Zażalenie W. S.A., zawierające zarzut nieadekwatności zasądzonego
wynagrodzenia do koniecznego nakładu pracy pełnomocnika zostało oddalone
postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 kwietnia 2007 r. Podniósł, że
w tamtej sprawie pełnomocnik pozwanej włożył znacznie większy nakład pracy niż
pełnomocnik pozwanej w niniejszej sprawie, więc jako niezrozumiałe oraz
niewyjaśnione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia uznał przyjęcie kwoty
20-krotnie wyższej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Podstawowe znaczenie w postępowaniu zażaleniowym ma konstatacja, że
poprzednia sprawa, do której odwołuje się skarżący, jakkolwiek tocząca się między
tymi samymi stronami, miała inny przedmiot od sprawy, w której stroną powodową
jest skarżący. Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. oddalił apelację
strony powodowej W. S.A. od wyroku Sądu Rejonowego oddalającego powództwo
o zasądzenie kwoty 27.107 zł. Sprawa ta, mimo podobieństwa podstawy faktycznej,
nie ma żadnego związku ze sprawą, w której A. J. dochodziła od W. S.A.
odszkodowania w związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Odmienność
przedmiotu sporu pozbawia jakiejkolwiek racji wymierzanie proporcji kwot
zasądzonych w obu tych sprawach tytułem zastępstwa procesowego, co uzasadnia
jednocześnie upadek zarzutu naruszenia art. 32 ust. 1 Konstytucji.
3
Stawka opłaty za czynności adwokackie, zastosowana w wyroku Sądu
Okręgowego, odpowiada najniższej stawce przewidzianej od wartości przedmiotu
sporu w kwocie powyżej 10.000 zł do 50.000 zł, zgodnie z § 6 pkt 5 w związku z §
13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Zasądzona kwota nie
odzwierciedla okoliczności przewidzianych w § 2 ust. 1 rozporządzenia, zatem
uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia przez wskazanie odnośnych przepisów
było wystarczające.
Z tych względów Sąd Najwyższy zażalenie oddalił, jak w sentencji (39814
w
związku z art. 39821
i 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.).