I BU 7/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I BU 7/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z odwołania A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w N.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2010 r.,
skargi A. Spółki z o.o. w N. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia - wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
O.
z dnia 21 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 21 maja 2007 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w O. oddalił odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 27 lipca 2006 r. złożone przez L. G. i „A.” Sp. z o.o., w sprawie o ustalenie
podlegania ubezpieczeniu społecznemu.
Wyrok Sądu Rejonowego Spółka z ograniczona odpowiedzialnością „A.”
pismem z dnia 8 marca 2010 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 10 marca
2010 r.) zaskarżyła skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
2
Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Skargę niespełniającą
wymagań z art. 4245
§ 1 k.p.c. jak również skargę niedopuszczalną z innych
przyczyn Sąd Najwyższy odrzuca (art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c.). Ponadto zgodnie z art.
4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem przysługuje od
prawomocnego orzeczenia Sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w
sprawie. Tylko w wyjątkowych wypadkach, zgodnie z § 2 wyżej wymienionego
przepisu, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela,
skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej instancji, jeżeli strony nie
skorzystały z przysługujących im środków prawnych.
Po pierwsze, w niniejszej sprawie skarżący skorzystał z przysługującego mu
środka zaskarżenia. Apelacja w niniejszej sprawie została wniesiona, jednak na
skutek nieuiszczenia przy jej wnoszeniu opłaty sądowej oraz niezłożenia wniosku o
zwolnienie od takiej opłaty została ona postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […] z
dnia 16 października 2007 r. odrzucona. Na powyższe postanowienie skarżący
wniósł zażalenie, które Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 22 stycznia 2008 r.
(I UZ 39/07) oddalił. Po drugie, zgodnie z art. 363 § 1 k.p.c. zaskarżone orzeczenie
Sądu Okręgowego w O. z dnia 21 maja 2008 r. stało się prawomocne z chwilą
wydania postanowienia Sądu Najwyższego w dniu 22 stycznia 2008 r., z tym dniem
od wyżej wymienionego orzeczenia nie przysługiwał już środek zaskarżenia. Zatem
zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c. skarga została wniesiona z uchybieniem dwuletniego
terminu (data nadania pisma w urzędzie pocztowym - 10 marca 2010 r.), co
również powodowało zasadność jej odrzucenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z odwołania A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w N.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2010 r.,
skargi A. Spółki z o.o. w N. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia - wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
O.
z dnia 21 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 21 maja 2007 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w O. oddalił odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 27 lipca 2006 r. złożone przez L. G. i „A.” Sp. z o.o., w sprawie o ustalenie
podlegania ubezpieczeniu społecznemu.
Wyrok Sądu Rejonowego Spółka z ograniczona odpowiedzialnością „A.”
pismem z dnia 8 marca 2010 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 10 marca
2010 r.) zaskarżyła skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
2
Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Skargę niespełniającą
wymagań z art. 4245
§ 1 k.p.c. jak również skargę niedopuszczalną z innych
przyczyn Sąd Najwyższy odrzuca (art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c.). Ponadto zgodnie z art.
4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem przysługuje od
prawomocnego orzeczenia Sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w
sprawie. Tylko w wyjątkowych wypadkach, zgodnie z § 2 wyżej wymienionego
przepisu, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela,
skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie
w sprawie wydanego przez sąd pierwszej lub drugiej instancji, jeżeli strony nie
skorzystały z przysługujących im środków prawnych.
Po pierwsze, w niniejszej sprawie skarżący skorzystał z przysługującego mu
środka zaskarżenia. Apelacja w niniejszej sprawie została wniesiona, jednak na
skutek nieuiszczenia przy jej wnoszeniu opłaty sądowej oraz niezłożenia wniosku o
zwolnienie od takiej opłaty została ona postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […] z
dnia 16 października 2007 r. odrzucona. Na powyższe postanowienie skarżący
wniósł zażalenie, które Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 22 stycznia 2008 r.
(I UZ 39/07) oddalił. Po drugie, zgodnie z art. 363 § 1 k.p.c. zaskarżone orzeczenie
Sądu Okręgowego w O. z dnia 21 maja 2008 r. stało się prawomocne z chwilą
wydania postanowienia Sądu Najwyższego w dniu 22 stycznia 2008 r., z tym dniem
od wyżej wymienionego orzeczenia nie przysługiwał już środek zaskarżenia. Zatem
zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c. skarga została wniesiona z uchybieniem dwuletniego
terminu (data nadania pisma w urzędzie pocztowym - 10 marca 2010 r.), co
również powodowało zasadność jej odrzucenia.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.