III SW 22/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III SW 63/07 III SW 85/01
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SW 22/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 października 2011 r.
sprawy z protestu wyborczego w sprawie K. C.
przeciwko ważności wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej,
postanawia:
1. Wyrazić opinię, że zasadny jest protest dotyczący
nieprawidłowego obliczania wyników głosowania do Senatu
przez Obwodową Komisję Wyborczą Nr […],
2. stwierdza, że powyższe uchybienie nie miało wpływu na
wynik wyborów.
Uzasadnienie
K. C. złożył protest wyborczy, w którym zarzucił naruszenie ustawy z dnia 5
stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.) w
szczególności poprzez nieprawidłowe ustalenie wyników głosowania w Obwodowej
Komisji Wyborczej nr […], przeprowadzonych 9 października 2011 r. W jego
ocenie, powyższe stanowiło przestępstwo przeciwko wyborom z rozdziału XXXI
Kodeksu karnego.
2
W uzasadnieniu wnoszący protestu podniósł, że 9 października 2011 r. wziął
udział w wyborach do Sejmu i Senatu RP, głosując we wskazanej wyżej komisji.
Pobrał karty do głosowania, ale do urny wrzucił wyłącznie kartę do głosowania do
Sejmu. Kartę do głosowania do Senatu zabrał ze sobą, rezygnując z oddania głosu.
Według wyników głosowania — podanych w Obwieszczeniu Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] oraz prezentowanych na stronach internetowych Państwowej
Komisji Wyborczej – w wymienionej komisji wydano 1209 kart w wyborach do
Senatu i taką samą liczbę kart wyjęto z urny. W ocenie wnoszącego protesty wyniki
nie uwzględniają nieoddanego przez niego głosu w wyborach do Senatu i tym
samym podważają ich prawdziwość oraz mogą stanowić przesłankę podważenia
prawdziwości wyników głosowania w wyborach do Sejmu w komisji nr […]. Do
protestu dołączono, jako dowód, poświadczoną notarialnie kopie czystej karty do
głosowania w wyborach do Senatu RP, ostemplowaną pieczęcią Obwodowej
Komisji Wyborczej nr […].
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 101 ust. 2 Konstytucji RP wyborcy przysługuje prawo
zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyborów do Sejmu
i Senatu na zasadach określonych w ustawie. Zasady wnoszenia protestów
wyborczych określa ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.). Zgodnie z jej art. 82 § ust. 1 tej ustawy przeciwko
ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi określonej osoby
może być wniesiony protest z powodu: 1) dopuszczenia się przestępstwa
przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego
wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników
wyborów lub 2) naruszenia przepisów kodeksu dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Zgodnie z art. 270 § 1 kodeksu wyborczego ustalając wyniki głosowania
w obwodzie, obwodowa komisja wyborcza oblicza między innymi liczbę wyborców,
którym wydano karty do głosowania, jak i kart wyjętych z urny. Z przedstawionych
przez wnoszącego protest wyborczy dowodów wynika, że obwodowa komisja
3
podała nieprawidłowe wyniki wyborów do Senatu. W piśmie Okręgowej Komisji
Wyborczej z 18 października 2011 r. uznano, że komisja obwodowa popełniła błąd
przy liczeniu kart lub podpisów w spisie wyborców potwierdzających pobranie kart.
Ze względu na powyższe, Sąd Najwyższy wyraził opinię, że w Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] przy ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów do
Senatu doszło do naruszenia przepisów kodeksu wyborczego. W ocenie Sądu
Najwyższego naruszenie to nie miało jednak wpływu na wynik wyborów.
Oprócz powyższego zarzutu, wnoszący podniósł, że powyższe stanowi
jednocześnie przestępstwo przeciwko wyborom z rozdziału XXXI Kodeksu karnego,
nie wskazując jednak jakichkolwiek dowodów w tym zakresie.
Zgodnie z art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego wnoszący protest powinien
sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których
opiera swoje zarzuty. Innymi słowy protest wyborczy wymaga przedstawienia lub
wskazania dowodów, które rzeczywiście mogą potwierdzić stawiane zarzuty. Brak
takich dowodów powoduje pozostawienie protestu wyborczego bez rozpoznania
(postanowienie SN z 5 grudnia 2007 r., III SW 63/07 OSNP 2008/15-16/246).
Dowodami w sprawie z protestu wyborczego są takie środki, które świadczą
o istnieniu lub nieistnieniu pewnych faktów, i które zarazem umożliwiają
przekonanie, że zarzucane w proteście działanie lub zaniechanie jest
przestępstwem przeciwko wyborom w myśl przepisów Kodeksu karnego albo
postępowaniem sprzecznym z przepisami Kodeksu wyborczego dotyczącymi
głosowania, ustalania wyników głosowania i wyników wyborów. Nie stanowią
natomiast dowodu w rozumieniu art. 241 ust. 3 Kodeksu twierdzenia i zarzuty
osoby wnoszącej protest, oderwane od istoty przestępstwa przeciwko wyborom i od
naruszeń przepisów wskazanych w tej ustawie (postanowienie SN z 18 październik
2001 r., III SW 85/01, niepubl.).
W sprawie wnoszący protest, w zakresie zarzucanego popełnienia
przestępstwa, powinien był więc wskazać osoby, które dopuściły się tego
przestępstwa oraz przedstawić lub chociażby wskazać dowody uzasadniające jego
zarzut.
Ze względu na powyższe, na podstawie art. 242 w związku z art. 258
Kodeksu wyborczego orzeczono jak w sentencji postanowienia.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 25 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 października 2011 r.
sprawy z protestu wyborczego w sprawie K. C.
przeciwko ważności wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej,
postanawia:
1. Wyrazić opinię, że zasadny jest protest dotyczący
nieprawidłowego obliczania wyników głosowania do Senatu
przez Obwodową Komisję Wyborczą Nr […],
2. stwierdza, że powyższe uchybienie nie miało wpływu na
wynik wyborów.
Uzasadnienie
K. C. złożył protest wyborczy, w którym zarzucił naruszenie ustawy z dnia 5
stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.) w
szczególności poprzez nieprawidłowe ustalenie wyników głosowania w Obwodowej
Komisji Wyborczej nr […], przeprowadzonych 9 października 2011 r. W jego
ocenie, powyższe stanowiło przestępstwo przeciwko wyborom z rozdziału XXXI
Kodeksu karnego.
2
W uzasadnieniu wnoszący protestu podniósł, że 9 października 2011 r. wziął
udział w wyborach do Sejmu i Senatu RP, głosując we wskazanej wyżej komisji.
Pobrał karty do głosowania, ale do urny wrzucił wyłącznie kartę do głosowania do
Sejmu. Kartę do głosowania do Senatu zabrał ze sobą, rezygnując z oddania głosu.
Według wyników głosowania — podanych w Obwieszczeniu Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] oraz prezentowanych na stronach internetowych Państwowej
Komisji Wyborczej – w wymienionej komisji wydano 1209 kart w wyborach do
Senatu i taką samą liczbę kart wyjęto z urny. W ocenie wnoszącego protesty wyniki
nie uwzględniają nieoddanego przez niego głosu w wyborach do Senatu i tym
samym podważają ich prawdziwość oraz mogą stanowić przesłankę podważenia
prawdziwości wyników głosowania w wyborach do Sejmu w komisji nr […]. Do
protestu dołączono, jako dowód, poświadczoną notarialnie kopie czystej karty do
głosowania w wyborach do Senatu RP, ostemplowaną pieczęcią Obwodowej
Komisji Wyborczej nr […].
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 101 ust. 2 Konstytucji RP wyborcy przysługuje prawo
zgłoszenia do Sądu Najwyższego protestu przeciwko ważności wyborów do Sejmu
i Senatu na zasadach określonych w ustawie. Zasady wnoszenia protestów
wyborczych określa ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U.
z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.). Zgodnie z jej art. 82 § ust. 1 tej ustawy przeciwko
ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi określonej osoby
może być wniesiony protest z powodu: 1) dopuszczenia się przestępstwa
przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego
wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników
wyborów lub 2) naruszenia przepisów kodeksu dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik wyborów.
Zgodnie z art. 270 § 1 kodeksu wyborczego ustalając wyniki głosowania
w obwodzie, obwodowa komisja wyborcza oblicza między innymi liczbę wyborców,
którym wydano karty do głosowania, jak i kart wyjętych z urny. Z przedstawionych
przez wnoszącego protest wyborczy dowodów wynika, że obwodowa komisja
3
podała nieprawidłowe wyniki wyborów do Senatu. W piśmie Okręgowej Komisji
Wyborczej z 18 października 2011 r. uznano, że komisja obwodowa popełniła błąd
przy liczeniu kart lub podpisów w spisie wyborców potwierdzających pobranie kart.
Ze względu na powyższe, Sąd Najwyższy wyraził opinię, że w Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] przy ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów do
Senatu doszło do naruszenia przepisów kodeksu wyborczego. W ocenie Sądu
Najwyższego naruszenie to nie miało jednak wpływu na wynik wyborów.
Oprócz powyższego zarzutu, wnoszący podniósł, że powyższe stanowi
jednocześnie przestępstwo przeciwko wyborom z rozdziału XXXI Kodeksu karnego,
nie wskazując jednak jakichkolwiek dowodów w tym zakresie.
Zgodnie z art. 241 § 3 Kodeksu wyborczego wnoszący protest powinien
sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których
opiera swoje zarzuty. Innymi słowy protest wyborczy wymaga przedstawienia lub
wskazania dowodów, które rzeczywiście mogą potwierdzić stawiane zarzuty. Brak
takich dowodów powoduje pozostawienie protestu wyborczego bez rozpoznania
(postanowienie SN z 5 grudnia 2007 r., III SW 63/07 OSNP 2008/15-16/246).
Dowodami w sprawie z protestu wyborczego są takie środki, które świadczą
o istnieniu lub nieistnieniu pewnych faktów, i które zarazem umożliwiają
przekonanie, że zarzucane w proteście działanie lub zaniechanie jest
przestępstwem przeciwko wyborom w myśl przepisów Kodeksu karnego albo
postępowaniem sprzecznym z przepisami Kodeksu wyborczego dotyczącymi
głosowania, ustalania wyników głosowania i wyników wyborów. Nie stanowią
natomiast dowodu w rozumieniu art. 241 ust. 3 Kodeksu twierdzenia i zarzuty
osoby wnoszącej protest, oderwane od istoty przestępstwa przeciwko wyborom i od
naruszeń przepisów wskazanych w tej ustawie (postanowienie SN z 18 październik
2001 r., III SW 85/01, niepubl.).
W sprawie wnoszący protest, w zakresie zarzucanego popełnienia
przestępstwa, powinien był więc wskazać osoby, które dopuściły się tego
przestępstwa oraz przedstawić lub chociażby wskazać dowody uzasadniające jego
zarzut.
Ze względu na powyższe, na podstawie art. 242 w związku z art. 258
Kodeksu wyborczego orzeczono jak w sentencji postanowienia.
4