Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st.sekr.sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2013 r. w Gdańsku

sprawy S. J. reprezentowanego przez opiekuna prawnego żonę R. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek odwołania S. J. reprezentowanego przez opiekuna prawnego żonę R. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 02 października 2012 r. nr (...)- (...)

oddala odwołanie.

/ Na oryginale właściwy podpis. /

Sygnatura akt VII U 2985/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 02 października 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu S. J. reprezentowanemu przez opiekuna prawnego żonę R. J. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiło orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 01 października 2012r. która uznała, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Opiekun prawny w imieniu S. J. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, żądając przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy , albowiem jako całkowicie ubezwłasnowolniony nie może prowadzić działalności gospodarczej ani podjąć zatrudnienia, a koszty jego utrzymania przewyższają te kwoty, które ubezpieczony uzyskuje z dotychczas wypłacanego przez ZUS świadczenia.

(odwołanie k. 2 akt sprawy )

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko jak w zaskarżonej decyzji. Nadmienił nadto, iż wobec nie stwierdzenia istnienia całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy nadal ubezpieczonemu wypłacana jest renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznana decyzją organu rentowego z dnia 22 marca 2011r.

(odpowiedź na odwołanie k. 3-3v. akt sprawy )

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony S. J. , ur. (...), mechanik maszyn, nie pracował w wyuczonym zawodzie, ostatnio prowadzący działalność gospodarczą, od dnia 23 grudnia 2010r. tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego miał przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do dnia 28 lutego 2013r .

Okoliczności bezsporne : wniosek k. 38 – 42 akta rentowe , decyzja ZUS z dnia 22.03.2011r. k. 82 ,

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2009r. wydanym w sprawie I Ns 266/08 przez Sąd Okręgowy w Gdańsku I Wydział Cywilny S. J. został całkowicie ubezwłasnowolniony z powodu zaburzeń psychicznych .

W dniu 13 grudnia 2010r. R. J. żona ubezpieczonego została ustanowiona jego opiekunem prawnym wobec orzeczenia całkowitego ubezwłasnowolnienia ubezpieczonego .

Jako opiekun prawny ubezpieczonego w dniu 09 lipca 2012r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Dowód: postanowienie k. 129 akta rentowych , zaświadczenie w aktach rentowych k. 128 , wniosek k. 124 -125 akt rentowych

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u ubezpieczonego ograniczone zaburzenia osobowości i nastroju na podłożu przewlekłego ZZA i Orzeczeniem z dnia 31 sierpnia 2012r. nie stwierdził całkowitej niezdolności do zatrudnienia wobec nie stwierdzenia medycznych przesłanek pogorszenia stanu zdrowia w stosunku do poprzedniego badania orzeczniczego.

Dowód: opinia lekarska k. 54-54v. dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 138 akt rentowych

Opiekun prawny ubezpieczonego wniósł do komisji lekarskiej ZUS sprzeciw od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, wskazując na pogarszający się stan jego zdrowia.

Komisja lekarska ZUS podzielając rozpoznanie lekarza orzecznika ZUS orzeczeniem z dnia 01 października 2012r. również nie stwierdziła całkowitej niezdolności ubezpieczonego do pracy , podkreślając brak istotnej zmiany stanu klinicznego w porównaniu do badania psychicznego ze stycznia 2011r. będącego podstawą orzeczenia renty z tytułu częściowej niezdolności badanego do pracy w 2010 r.

Dowód: sprzeciw k. 55 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 141 akt rentowych , opinii lekarska k.58 dokumentacji medycznej

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 02 października 2012r. omówił ubezpieczonemu S. J. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie Komisji lekarskiej ZUS z dnia 01 października 2012r.

Dowód: decyzja k. 142 akt rentowych ,

Od powyższej decyzji opiekun prawny ubezpieczonego złożył kolejne odwołanie , kwestionując ocenę stanu jego zdrowia dokonaną przez Komisję lekarską ZUS.

W celu ustalenia, czy stan zdrowia strony wskazuje, że utraciła ona całkowicie zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu oraz dla zweryfikowania orzeczeń wydanych przez Lekarza Orzecznika oraz Komisję Lekarską ZUS, wymagane były wiadomości specjalne, zatem Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry i psychologa.

Mając na uwadze wnioski opinii biegłych wskazać należy, iż u badanego stwierdza się organiczne zaburzenia osobowości , zachowania i nastroju z komponentą lekową w przebiegu przewlekłego zespołu zależności alkoholowej.

Biegli , po przeprowadzeniu badania przedmiotowo – podmiotowego jednoznacznie orzekli, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy . Biegli nie stwierdzili u badanego cech choroby psychicznej , w tym nasilonych zaburzeń depresyjnych, istotnego deficytu funkcji poznawczych i innych zaburzeń psychicznych czyniących go całkowicie niezdolnym do pracy. Biegli wskazali , iż łączenie zaburzeń psychicznych o tym charakter jak i nasileniu jak u badanego może być łączone z aktywnością zawodową.

Biegli psychiatra i psycholog , oceniając stan psychiczny badanego wskazali, iż stan psychiczny ubezpieczonego nie uzasadnia uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy.

Dowód : opinie biegłych k. 20-24 akt sprawy

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy- na podstawie którego ustalono stan faktyczny sprawy - w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonego oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

Opinie wydane w sprawie przez biegłych sądowych zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały uzasadnione w sposób zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych w zakresie ich specjalizacji. Sąd w pełni je podzielił. Zważyć należy, że zostały one wydane po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji i w oparciu wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS . Wyczerpująco zostały opisane stwierdzone u wnioskodawcy schorzenia i ich wpływ na zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych, tym bardziej, iż opiekun prawny ubezpieczonego nie złożył żadnych konkretnych zarzutów do wydanych w sprawie opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż opinie te stanowią wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu opinia wydana przez biegłych dowodzi, iż odwołujący się nie jest całkowicie niezdolny do pracy , zatem jego odwołanie jest niezasadne.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - dalej: ustawa (Dz.U z 2004r. nr 39 poz. 353 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie z zaś z treścią art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenia sprawności organizmu (choroby), lecz jednocześnie naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie rokujące odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było czy ubezpieczony spełnia przesłankę całkowitej niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu opinie biegłych, które Sąd uznał za w pełni miarodajne, nie pozwalają na stwierdzenie, iż ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy. Podkreślenia wymaga, iż biegli ocenili nie tylko aktualny stan zdrowia badanego, ale odnieśli się do opinii biegłych psychologa i psychiatry z dnia 03 lipca 2009r. oraz ocenili również przedłożone przez ubezpieczonego orzeczenie o ustalonym stopniu niepełnosprawności, co wskazuje na wszechstronną i wnikliwą analizę stanu zdrowia badanego.

Zważywszy na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. i w/w cytowanych przepisów oddalił odwołanie, orzekając jak w sentencji wyroku.

SSO Monika Popielińska