I CSK 284/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 201/12 I CSK 648/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 284/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 22 listopada 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę
1 800,- (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanego miasta W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
którym zasądzone zostało 122 935,05 złotych od pozwanego na rzecz powodowej
Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” jako zwrot nienależnego świadczenia z tytułu
zawyżenia o połowę należnej opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu posiadanego
przez Spółdzielnię. Ustalenia faktyczne i oceny prawne Sądu pierwszej instancji
zostały podzielone przez Sąd Apelacyjny.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik pozwanego zarzucił zaskarżonemu
wyrokowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 118 k.c. w związku z art. 1 ust. 3
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poprzez błędną wykładnię i przyjęcie,
że roszczenie powódki o zwrot nienależnie spełnionego świadczenia ulega
10-letniemu, a nie 3-letniemu przedawnieniu jako roszczenia związanego
z działalnością gospodarczą powódki; art. 411 pkt 1 k.c. przez błędną wykładnię
i niezastosowanie ze względu na nie uznanie niedołożenia należytej staranności
powódki w ustaleniu nieistnienia zobowiązania będącego podstawą świadczenia.
Skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do
istoty sprawy przez oddalenie powództwa, przy czym ograniczone to zostało we
wniosku do części zaskarżonej apelacją pozwanego oraz o zasądzenie kosztów
postępowania.
W odpowiedzi na skargę powód wniósł o odmowę przyjęcia skargi,
ewentualne jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga nie może zostać przyjęta do rozpoznania, gdyż nie spełnia
przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skarżący wskazał na
występujące w sprawie dwa istotne zagadnienia prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.),
które zostały sformułowane w postaci pytań mających bezpośredni związek
z podstawami prawnymi zarzutów wobec zaskarżonego wyroku Sądu drugiej
instancji. To nieprawidłowe podejście do uzasadnienia wniosku, o którym mowa
3
w art. 3984
§ 2 k.p.c. Wprawdzie pełnomocnik skarżącego próbuje wykazać
rozbieżności w rozumieniu, najpierw działalności spółdzielni jako gospodarczej
i niegospodarczej, a następnie odnośnie do wiedzy lub tylko braku staranności
w jej posiadaniu, że świadczenie jest nienależne, na dowód czego przytoczone jest
orzecznictwo Sądu Najwyższego, ale wywód nie jest ani wystarczający, ani
przekonujący. W orzeczeniach przytoczonych w odpowiedzi na skargę Sąd
Najwyższy wypowiada się w sposób, który następnie znalazł odbicie w wyroku
zaskarżonym skargą w niniejszej sprawie. Sąd Najwyższy odmawiał też uprzednio
przyjęcia skarg kasacyjnych pozwanego w sprawach, w których korzystne wyroki
sądów powszechnych zapadły na rzecz powodowej Spółdzielni, a w sprawach tych
również chodziło o zwrot połowy opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości powódki (postanowienia z dnia 23 maja 2012 r., w sprawie I CSK
648/11 oraz z dnia 10 października 2012 r. w sprawie I CSK 201/12).
W uzasadnieniu postanowienia w sprawie I CSK 201/12 Sąd Najwyższy stwierdził,
co przytacza powódka w odpowiedzi na skargę, że pozwane miasto W. przyjmując
podwójną należną opłatę z tytułu użytkowania wieczystego i nie chcąc jej zwrócić,
naruszyło zasady lojalnego i uczciwego postępowania względem innych, zwłaszcza
jeśli samo wprowadziło drugiego w błąd i błąd ten wykorzystało dla własnej korzyści.
Postępowanie ze skargi kasacyjnej ma charakter wyjątkowy, dotycząc
prawomocnego orzeczenia sądowego. Dlatego poprzez profesjonalny wywód
prawniczy należy przekonać Sąd Najwyższy, że w okolicznościach sprawy skarga
zasługuje na przyjęcie, także uwzględniając publiczny charakter skargi kasacyjnej
i postępowania nią wywołanego.
Mając powyższe na uwadze, potrzeba rozważenia przedstawionych
zagadnień prawnych nie została przez stronę skarżącą wystarczająco wykazana,
a zatem nie zostały spełnione warunki prawne, o jakich mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1
k.p.c. i na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. należało odmówić przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, rozstrzygając o kosztach postępowania na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
przeciwko Miastu W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 22 listopada 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę
1 800,- (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanego miasta W. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
którym zasądzone zostało 122 935,05 złotych od pozwanego na rzecz powodowej
Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” jako zwrot nienależnego świadczenia z tytułu
zawyżenia o połowę należnej opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu posiadanego
przez Spółdzielnię. Ustalenia faktyczne i oceny prawne Sądu pierwszej instancji
zostały podzielone przez Sąd Apelacyjny.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik pozwanego zarzucił zaskarżonemu
wyrokowi naruszenie prawa materialnego, tj. art. 118 k.c. w związku z art. 1 ust. 3
ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych poprzez błędną wykładnię i przyjęcie,
że roszczenie powódki o zwrot nienależnie spełnionego świadczenia ulega
10-letniemu, a nie 3-letniemu przedawnieniu jako roszczenia związanego
z działalnością gospodarczą powódki; art. 411 pkt 1 k.c. przez błędną wykładnię
i niezastosowanie ze względu na nie uznanie niedołożenia należytej staranności
powódki w ustaleniu nieistnienia zobowiązania będącego podstawą świadczenia.
Skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do
istoty sprawy przez oddalenie powództwa, przy czym ograniczone to zostało we
wniosku do części zaskarżonej apelacją pozwanego oraz o zasądzenie kosztów
postępowania.
W odpowiedzi na skargę powód wniósł o odmowę przyjęcia skargi,
ewentualne jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga nie może zostać przyjęta do rozpoznania, gdyż nie spełnia
przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skarżący wskazał na
występujące w sprawie dwa istotne zagadnienia prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.),
które zostały sformułowane w postaci pytań mających bezpośredni związek
z podstawami prawnymi zarzutów wobec zaskarżonego wyroku Sądu drugiej
instancji. To nieprawidłowe podejście do uzasadnienia wniosku, o którym mowa
3
w art. 3984
§ 2 k.p.c. Wprawdzie pełnomocnik skarżącego próbuje wykazać
rozbieżności w rozumieniu, najpierw działalności spółdzielni jako gospodarczej
i niegospodarczej, a następnie odnośnie do wiedzy lub tylko braku staranności
w jej posiadaniu, że świadczenie jest nienależne, na dowód czego przytoczone jest
orzecznictwo Sądu Najwyższego, ale wywód nie jest ani wystarczający, ani
przekonujący. W orzeczeniach przytoczonych w odpowiedzi na skargę Sąd
Najwyższy wypowiada się w sposób, który następnie znalazł odbicie w wyroku
zaskarżonym skargą w niniejszej sprawie. Sąd Najwyższy odmawiał też uprzednio
przyjęcia skarg kasacyjnych pozwanego w sprawach, w których korzystne wyroki
sądów powszechnych zapadły na rzecz powodowej Spółdzielni, a w sprawach tych
również chodziło o zwrot połowy opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości powódki (postanowienia z dnia 23 maja 2012 r., w sprawie I CSK
648/11 oraz z dnia 10 października 2012 r. w sprawie I CSK 201/12).
W uzasadnieniu postanowienia w sprawie I CSK 201/12 Sąd Najwyższy stwierdził,
co przytacza powódka w odpowiedzi na skargę, że pozwane miasto W. przyjmując
podwójną należną opłatę z tytułu użytkowania wieczystego i nie chcąc jej zwrócić,
naruszyło zasady lojalnego i uczciwego postępowania względem innych, zwłaszcza
jeśli samo wprowadziło drugiego w błąd i błąd ten wykorzystało dla własnej korzyści.
Postępowanie ze skargi kasacyjnej ma charakter wyjątkowy, dotycząc
prawomocnego orzeczenia sądowego. Dlatego poprzez profesjonalny wywód
prawniczy należy przekonać Sąd Najwyższy, że w okolicznościach sprawy skarga
zasługuje na przyjęcie, także uwzględniając publiczny charakter skargi kasacyjnej
i postępowania nią wywołanego.
Mając powyższe na uwadze, potrzeba rozważenia przedstawionych
zagadnień prawnych nie została przez stronę skarżącą wystarczająco wykazana,
a zatem nie zostały spełnione warunki prawne, o jakich mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1
k.p.c. i na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. należało odmówić przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, rozstrzygając o kosztach postępowania na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
4