Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 65/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 marca 2014 r.,
skargi T. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt … 1394/11, wydanego
w sprawie z powództwa E. W. i T. W.
przeciwko M. D. – C. i A. C.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
W związku z wniesieniem przez powódkę T. W. skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 15
marca 2012 r. oddalającego apelację powodów E. W. i T. W. od wyroku Sądu
Rejonowego oddalającego ich żądanie zasądzenia od pozwanych M. D. – C. i A. C.
kwoty 20.000 zł. z ustawowymi odsetkami podnieść należy, co następuje:
Przedmiotem badania w postępowaniu zainicjowanym wskazanym
nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia jest niezgodność z prawem prawomocnych
orzeczeń sądów drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie. Ocena
zasadności skargi dokonywana jest przez Sąd Najwyższy przy zastosowaniu
autonomicznego pojęcia bezprawności, zgodnie z którym orzeczeniem niezgodnym
z prawem w rozumieniu art. 4241
k.p.c. jest orzeczenie niewątpliwie sprzeczne
z zasadniczymi i nie podlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie
przyjętymi standardami rozstrzygnięć albo zostało wydane w wyniku szczególnie
rażąco błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa, które jest
oczywiste i nie wymaga głębszej analizy prawniczej. Z uwagi na nadzwyczajny
charakter tego środka prawnego oraz jego funkcję skarga musi spełniać wysokie
wymagania formalne, które podzielić należy na wymogi stawiane pismu
procesowemu (art. 4245
§ 2 k.p.c.), których wadliwości podlegają naprawieniu oraz
wymogi konstrukcyjne skargi (art. 4245
§ 1 k.p.c.), których braki nie podlegają
sanacji, lecz powodują obligatoryjne odrzucenie skargi na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
Przedstawiona skarga nie spełnia wymogu konstrukcyjnego przewidzianego
w art. 4245
§ 1 punkt 3 k.p.c., albowiem skarżąca nie wskazała przepisu prawa,
z którym niezgodny jest zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego. Przytoczyła jedynie,
stosownie do art. 4244
k.p.c., podstawy skargi, zarzucając naruszenie prawa
materialnego – art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.- Prawo budowlane oraz
art. 3531
k.c. przez ich błędną wykładnię.
Oddzielenie wymogu przytoczenia podstaw skargi i ich uzasadnienia (art.
4245
§ 1 punkt 2 w związku z 4244
k.p.c.) od wymogu wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny (art. 4245
§ 1 punkt 3 k.p.c.), jest
3
celowym zabiegiem ustawodawcy ( por. postanowienie SN z dn. 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140). Nie wszystkie bowiem
wskazane w ramach podstaw skargi uchybienia przepisom prawa materialnego lub
procesowego mogą być przyczyną niezgodności z prawem, skarżący musi
wyraźnie więc wskazać, z którym przepisem orzeczenie jest niezgodne. Spełnienie
wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. polega zatem na odrębnym
wskazaniu konkretnego przepisu prawa, tj. numeru artykułu oraz aktu prawnego
z podaniem miejsca publikacji, gdyż samo odwołanie się do podstaw skargi lub ich
uzasadnienia nie stanowi spełnienia tego wymagania.
Z opisanych wyżej przyczyn, Sąd Najwyższy odrzucił skargę na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.

II CNP 65/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia