I CZ 30/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-09-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 30/14
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa A. M.
przeciwko Poczta Polska S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 czerwca 2014 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 8 sierpnia 2012 r.,
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
zażalenie powódki A.M. od postanowienia tego Sądu z dnia 18 kwietnia 2012 r.
odrzucającego jej skargę kasacyjną od wyroku tego Sądu z dnia 3 listopada 2011 r.
Sąd wyjaśnił w uzasadnieniu, że zażalenie podlegało odrzuceniu jako nieopłacone,
ponieważ opłata od niego nie została uiszczona w terminie tygodniowym,
wyznaczonym w art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.),
biegnącym od doręczenia profesjonalnemu pełnomocnikowi powódki postanowienia
o oddaleniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Powódka wniosła zażalenie na to postanowienie, domagając się jego
uchylenia i merytorycznego rozpoznania skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W sprawie niniejszej powódka domagała się zasądzenia od pozwanej Poczty
Polskiej S.A. kwoty 20 600 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie jej dóbr
osobistych w związku z zagubieniem przez pozwaną przesyłki z Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych oraz z tytułu odszkodowania za poniesienie strat
finansowych w związku z nieprawidłowościami w doręczeniu przesyłki sądowej
wysłanej do powódki przez Sąd Okręgowy w K. Powództwo zostało oddalone
wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 30 marca 2011 r., oddalona została również
apelacja powódki – wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 listopada 2011 r.
Powódka zaskarżyła wyrok Sądu odwoławczego skargą kasacyjną, odrzuconą jako
niedopuszczalną z powodu zbyt niskiej wartości przedmiotu zaskarżenia. Następnie
złożyła zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, które zostało
odrzucone postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2012 r., zaskarżonym rozpatrywanym
obecnie zażaleniem.
Zgodnie z postanowieniem art. 3941
§ 1, 11
i 2 k.p.c. zażalenie do Sądu
Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające
skargę kasacyjną oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji
odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia, ponadto przysługuje w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji
wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania,
a ponadto w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna, przysługuje także
na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie,
z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 3981
k.p.c., a także postanowień
wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej
instancji.
Zaskarżone przez powódkę postanowienie z dnia 8 sierpnia 2012 r. należy
do wymienionych w art. 3941
§ 2 k.p.c. postanowień kończących postępowanie
w sprawie, jego treścią jest bowiem odrzucenie zażalenia na postanowienie
o odrzuceniu skargi kasacyjnej, nie została jednak spełniona konieczna
koniunktywna przesłanka dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie. Wartość
przedmiotu zaskarżenia wyznaczona wartością dochodzonej przez powódkę kwoty
pieniężnej, nie sięga minimum określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c., ponieważ jest
niższa niż 50.000 zł. Nie jest to również zażalenie na postanowienie o odrzuceniu
skargi kasacyjnej.
Z tych przyczyn zażalenie powódki podlegało odrzuceniu jako
niedopuszczalne (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
, art. 373 i art. 370 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa A. M.
przeciwko Poczta Polska S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 czerwca 2014 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 8 sierpnia 2012 r.,
odrzuca zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
zażalenie powódki A.M. od postanowienia tego Sądu z dnia 18 kwietnia 2012 r.
odrzucającego jej skargę kasacyjną od wyroku tego Sądu z dnia 3 listopada 2011 r.
Sąd wyjaśnił w uzasadnieniu, że zażalenie podlegało odrzuceniu jako nieopłacone,
ponieważ opłata od niego nie została uiszczona w terminie tygodniowym,
wyznaczonym w art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.),
biegnącym od doręczenia profesjonalnemu pełnomocnikowi powódki postanowienia
o oddaleniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Powódka wniosła zażalenie na to postanowienie, domagając się jego
uchylenia i merytorycznego rozpoznania skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W sprawie niniejszej powódka domagała się zasądzenia od pozwanej Poczty
Polskiej S.A. kwoty 20 600 zł z tytułu zadośćuczynienia za naruszenie jej dóbr
osobistych w związku z zagubieniem przez pozwaną przesyłki z Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych oraz z tytułu odszkodowania za poniesienie strat
finansowych w związku z nieprawidłowościami w doręczeniu przesyłki sądowej
wysłanej do powódki przez Sąd Okręgowy w K. Powództwo zostało oddalone
wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 30 marca 2011 r., oddalona została również
apelacja powódki – wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 listopada 2011 r.
Powódka zaskarżyła wyrok Sądu odwoławczego skargą kasacyjną, odrzuconą jako
niedopuszczalną z powodu zbyt niskiej wartości przedmiotu zaskarżenia. Następnie
złożyła zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, które zostało
odrzucone postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2012 r., zaskarżonym rozpatrywanym
obecnie zażaleniem.
Zgodnie z postanowieniem art. 3941
§ 1, 11
i 2 k.p.c. zażalenie do Sądu
Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające
skargę kasacyjną oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji
odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
3
orzeczenia, ponadto przysługuje w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji
wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania,
a ponadto w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna, przysługuje także
na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie,
z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 3981
k.p.c., a także postanowień
wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej
instancji.
Zaskarżone przez powódkę postanowienie z dnia 8 sierpnia 2012 r. należy
do wymienionych w art. 3941
§ 2 k.p.c. postanowień kończących postępowanie
w sprawie, jego treścią jest bowiem odrzucenie zażalenia na postanowienie
o odrzuceniu skargi kasacyjnej, nie została jednak spełniona konieczna
koniunktywna przesłanka dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie. Wartość
przedmiotu zaskarżenia wyznaczona wartością dochodzonej przez powódkę kwoty
pieniężnej, nie sięga minimum określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c., ponieważ jest
niższa niż 50.000 zł. Nie jest to również zażalenie na postanowienie o odrzuceniu
skargi kasacyjnej.
Z tych przyczyn zażalenie powódki podlegało odrzuceniu jako
niedopuszczalne (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
, art. 373 i art. 370 k.p.c.).