IV KK 427/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:VI K …/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 427/13
POSTANOWIENIE
Dnia 3 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSA del. do SN Mariusz Młoczkowski
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga
w sprawie skazanego A. W.
w przedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 3 czerwca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 29 sierpnia 2013 r., zmieniającego postanowienie Sądu Rejonowego w R. z
dnia 15 maja 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w G. w
postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 maja 2013 r. orzeczono wobec
A.W. wykonanie 60 dni zastępczej kary pozbawienia wolności w miejsce kary 4
miesięcy ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele
społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, orzeczonej wyrokiem Sądu
Rejonowego w R. z dnia 7 kwietnia 2005 r.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany.
2
Sąd Okręgowy w G., po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z dnia 29
sierpnia 2013r. uchylił zaskarżone orzeczenie i umorzył postępowanie
wykonawcze. W uzasadnieniu wskazał, że wyrok skazujący A. W. uprawomocnił się
w dniu 15 kwietnia 2005r., wobec czego – powołując art. 103 § 1 pkt 3 k.k. –
przyjął, że w dniu 15 kwietnia 2010r. nastąpiło przedawnienie wykonania kary.
Postanowienie Sądu Okręgowego zaskarżył kasacją na niekorzyść
skazanego Prokurator Generalny. Orzeczeniu temu zarzucił rażące i mające istotny
wpływ na treść postanowienia naruszenie prawa materialnego, tj. art. 103 § 1 pkt 3
k.k., polegające na jego błędnym zastosowaniu w postępowaniu wykonawczym
wobec A. W., skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 7 kwietnia
2005r., sygn. VI K …/05, prawomocnym w pierwszej instancji z dniem 15 kwietnia
2005r., na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, co skutkowało wydaniem wobec
niego – na podstawie art. 15 § 1 k.k.w. – niesłusznego postanowienia o umorzeniu
postępowania wykonawczego z powodu przedawnienia wykonania tej kary, mimo iż
nie upłynęło od uprawomocnienia się tego wyroku 10 lat. Skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu
w G. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację Prokuratora Generalnego należało uznać za w pełni zasadną, co
skutkowało uchyleniem zaskarżonego orzeczenia.
Przedmiotowe postanowienie mogło zostać zaskarżone kasacją przez
Prokuratora Generalnego, zgodnie z art. 521 § 1 k.p.k. Zachowany został również
sześciomiesięczny termin określony w art. 524 § 3 k.p.k., a więc kasacja na
niekorzyść skazanego mogła zostać uwzględniona.
W niniejszej sprawie wyrok, którym orzeczono karę ograniczenia wolności
uprawomocnił się w dniu 15 kwietnia 2005r. Zgodnie z art. 103 § 1 pkt 3 k.k.,
przedawnienie wykonania kary ograniczenia wolności następuje w wypadku, gdy od
uprawomocnienia się orzeczenia ją wymierzającego upłynęło 10 lat. Tymczasem,
Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu uznał, z niezrozumiałych względów
powołując się na ten przepis, że przedawnienie wykonania kary nastąpiło w dniu 15
kwietnia 2010r., a więc po upływie jedynie 5 lat od uprawomocnienia się wyroku.
Mając na względzie treść art. 103 § 1 pkt 3 k.k., wbrew stanowisku Sądu ad quem,
3
nie można było stwierdzić przedawnienia wykonania kary ograniczenia wolności,
wobec czego umorzenie postępowania wykonawczego było całkowicie
bezpodstawne. Dlatego też oczywiście zasadny był zarzut skarżącego, że
procedując w sprawie Sąd Okręgowy dopuścił się rażącego naruszenia prawa
materialnego art. 103 § 1 pkt 3 k.k., mającego decydujący wpływ na treść
postanowienia.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd odwoławczy powinien uniknąć
uchybień będących podstawą uwzględnienia kasacji, a ponownie rozpoznając
zażalenie A. W. na zasadach ogólnych, respektować obowiązujące regulacje
materialnoprawne i procesowe.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w części dyspozytywnej wyroku.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSA del. do SN Mariusz Młoczkowski
Protokolant Jolanta Grabowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga
w sprawie skazanego A. W.
w przedmiocie zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 3 czerwca 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 29 sierpnia 2013 r., zmieniającego postanowienie Sądu Rejonowego w R. z
dnia 15 maja 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w G. w
postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 maja 2013 r. orzeczono wobec
A.W. wykonanie 60 dni zastępczej kary pozbawienia wolności w miejsce kary 4
miesięcy ograniczenia wolności w postaci nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele
społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, orzeczonej wyrokiem Sądu
Rejonowego w R. z dnia 7 kwietnia 2005 r.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany.
2
Sąd Okręgowy w G., po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z dnia 29
sierpnia 2013r. uchylił zaskarżone orzeczenie i umorzył postępowanie
wykonawcze. W uzasadnieniu wskazał, że wyrok skazujący A. W. uprawomocnił się
w dniu 15 kwietnia 2005r., wobec czego – powołując art. 103 § 1 pkt 3 k.k. –
przyjął, że w dniu 15 kwietnia 2010r. nastąpiło przedawnienie wykonania kary.
Postanowienie Sądu Okręgowego zaskarżył kasacją na niekorzyść
skazanego Prokurator Generalny. Orzeczeniu temu zarzucił rażące i mające istotny
wpływ na treść postanowienia naruszenie prawa materialnego, tj. art. 103 § 1 pkt 3
k.k., polegające na jego błędnym zastosowaniu w postępowaniu wykonawczym
wobec A. W., skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 7 kwietnia
2005r., sygn. VI K …/05, prawomocnym w pierwszej instancji z dniem 15 kwietnia
2005r., na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, co skutkowało wydaniem wobec
niego – na podstawie art. 15 § 1 k.k.w. – niesłusznego postanowienia o umorzeniu
postępowania wykonawczego z powodu przedawnienia wykonania tej kary, mimo iż
nie upłynęło od uprawomocnienia się tego wyroku 10 lat. Skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu
w G. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację Prokuratora Generalnego należało uznać za w pełni zasadną, co
skutkowało uchyleniem zaskarżonego orzeczenia.
Przedmiotowe postanowienie mogło zostać zaskarżone kasacją przez
Prokuratora Generalnego, zgodnie z art. 521 § 1 k.p.k. Zachowany został również
sześciomiesięczny termin określony w art. 524 § 3 k.p.k., a więc kasacja na
niekorzyść skazanego mogła zostać uwzględniona.
W niniejszej sprawie wyrok, którym orzeczono karę ograniczenia wolności
uprawomocnił się w dniu 15 kwietnia 2005r. Zgodnie z art. 103 § 1 pkt 3 k.k.,
przedawnienie wykonania kary ograniczenia wolności następuje w wypadku, gdy od
uprawomocnienia się orzeczenia ją wymierzającego upłynęło 10 lat. Tymczasem,
Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu uznał, z niezrozumiałych względów
powołując się na ten przepis, że przedawnienie wykonania kary nastąpiło w dniu 15
kwietnia 2010r., a więc po upływie jedynie 5 lat od uprawomocnienia się wyroku.
Mając na względzie treść art. 103 § 1 pkt 3 k.k., wbrew stanowisku Sądu ad quem,
3
nie można było stwierdzić przedawnienia wykonania kary ograniczenia wolności,
wobec czego umorzenie postępowania wykonawczego było całkowicie
bezpodstawne. Dlatego też oczywiście zasadny był zarzut skarżącego, że
procedując w sprawie Sąd Okręgowy dopuścił się rażącego naruszenia prawa
materialnego art. 103 § 1 pkt 3 k.k., mającego decydujący wpływ na treść
postanowienia.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd odwoławczy powinien uniknąć
uchybień będących podstawą uwzględnienia kasacji, a ponownie rozpoznając
zażalenie A. W. na zasadach ogólnych, respektować obowiązujące regulacje
materialnoprawne i procesowe.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w części dyspozytywnej wyroku.