Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 33/14
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie J. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 10 czerwca 2014 r.
zażalenia J. G. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 16 kwietnia 20914 r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania w sprawie sygn. akt II …/06, Sądu Rejonowego w B.
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w ił:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia osobistego wniosku J. G.
o wznowienie postępowania w sprawie sygn. akt II K …/06 Sądu Rejonowego w B.,
ponieważ skazany wezwany do usunięcia braku formalnego wniosku przez
wskazanie podstawy wznowienia i okoliczności szczegółowo uzasadniających jej
istnienie nie zastosował się do wezwania.
Na powyższe zarządzenie J. G . złożył zażalenie w którym podniósł, że
Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego rozpatrując wniosek
skazanego nie dostrzegł, że przedmiotowa sprawa ostatecznie została zakończona
2
pod sygnaturą II K …/09. Nadto wskazał, że sprawa ta rzutuje również na sprawę II
K …/99 Sądu Rejonowego w B.
W związku z powyższym wniósł on o pozytywne rozpatrzenie sprawy, co
pozwala wnioskować, że postulował o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem trafność
zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzi zastrzeżeń, chociaż to nie argumentacja
uzasadnienia zarządzenia Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego doprowadziła do takiej konkluzji.
Zaskarżone zarządzenie nie dostrzega, że w sprawie dot. J. G. o sygn. akt II
K …/06, wyrok Sądu Rejonowego w B. został uchylony wyrokiem Sądu
Okręgowego w Z . z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt II Ka …/08, z przekazaniem
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W Sądzie Rejonowym w B.
sprawę tą ponownie zarejestrowano pod sygn. II K …/09 i zapadły w niej wyrok
został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Z. z dnia 2 września 2009
r., sygn. akt II Ka …/09 (vide: notatka urzędowa z dnia 6 czerwca 2014 r.).
W związku z tym zbędnie żądano od J. G. wskazania podstaw
wznowieniowych w sprawie II K …/06, której dotyczył jego wniosek, ponieważ
zapadły w niej wyrok nie kończył postępowania sądowego w rozumieniu art. 540 §
1 k.p.k. Należy jednocześnie zauważyć, że złożenie osobistego wniosku skazanego
o wznowienie postępowania jest czynnością prawnie bezskuteczną, dlatego
wzywanie do usuwania braku formalnego takiego wniosku nie spowoduje, że
uzyska on formalny status wniosku o wznowienie postępowania. W aktualnie
obowiązujących przepisach procesowych nie ma odpowiednika art. 545 § 3 k.p.k. w
brzmieniu przyjętym ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2013.1247), który
wejdzie w życie w dniu 1 lipca 2015 r., przewidującego wymiar procesowy
czynności podobnych do tych, które w tej sprawie podjął Przewodniczący II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego. Jednak osobisty wniosek skazanego o
wznowienie postępowania nie jest pozbawiony znaczenia procesowego, ponieważ
analizując jego treść i dociekając intencji skazanego, w kontekście art. 118 k.p.k.,
można stwierdzić jakie postępowanie sądowe zakończone prawomocnym
3
orzeczeniem jest przedmiotem wniosku, czy podlega ono wznowieniu w rozumieniu
przepisów rozdziału 56 k.p.k. oraz czy nie traktuje on tej instytucji jako kolejnego
środka odwoławczego. Po dokonaniu takiej analizy Sąd może podjąć czynności
procesowe, które doprowadzą do sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania z zachowaniem wymogów formalnych, a w szczególności przymusu
adwokacko – radcowskiego.
Należy podkreślić, że w sprawie niniejszej pismo skazanego jest na tyle
ogólnikowe, że nie pozwala przedsięwziąć dalszych czynności procesowych, zaś
próba jego weryfikacji spotkała się z brakiem aktywności skazanego, a przecież
przedmiotowy wniosek nie określa nawet prawidłowo orzeczenia, które zdaniem
skazanego powinno być objęte procedurą wznowieniową, zaś jego argumentacja
związana jest bardziej z zarzutami apelacyjnymi niż podstawami wznowieniowymi.
Nadto w zażaleniu skarżący wspomina o dwóch wyrokach Sądu Rejonowego w B.
w sprawach: II K …/09 i II K …/99. Z tych względów w aktualnym stanie sprawy
trudno dociec jakie prawomocne skazania objął on swoim wnioskiem. Dlatego rację
ma Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego, że wniosek
skazanego jest bezskuteczny. Oczywiście nie uniemożliwia to skazanemu złożenia
ponownego wniosku o wznowienie postępowania z tym, że musi on pamiętać, że
taki wniosek powinien spełniać wymogi określone w art. 545 § 2 k.p.k.
Z tych względów zaskarżone zarządzenie należało utrzymać w mocy.

III KZ 33/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia