Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 37/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa T. B.
przeciwko I. S.A. w J.
o zadośćuczynienie z tytułu naruszenia dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 czerwca 2014 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 15 listopada 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i zasądza od pozwanego
na rzecz powoda kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powoda T. B. jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia 10 001 zł czyli mniejsza niż określona w art. 3982
§ 1 k.p.c. W
zażaleniu powód, zarzucając naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c., wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Powód dochodził w pozwie z dnia 25 października 2011 r. zarówno roszczeń
o charakterze niemajątkowym jaki i zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 10 001 zł.
W zaskarżonym skargą kasacyjną wyroku z dnia 10 lipca 2013 r. Sąd Apelacyjny
oddalił wprawdzie tylko roszczenia powoda z tytułu zadośćuczynienia, ale
jednocześnie Sąd podzielił pogląd Sądu Okręgowego, że nastąpiło naruszenie
dóbr osobistych powoda, a tylko z tego względu, iż działania pozwanej zaspokoiły
roszczenia niemajątkowe powoda nie orzekł o nich w wyroku. W zaskarżonym
skargą kasacyjną wyroku Sąd Apelacyjny orzekał więc zarówno o roszczeniach
majątkowych jak i niemajątkowych, których powód dochodził od pozwanej z tytułu
naruszenia jego dóbr osobistych. W tej sytuacji ograniczenia przewidziane w art.
3982
§ 1 k.p.c. nie mają zastosowania, gdyż ograniczeń dopuszczalności skargi
kasacyjnej w sprawach o prawa majątkowe nie stosuje się w razie łącznego
dochodzenia roszczeń majątkowych i niemajątkowych.
Mając na względzie, że zarzut naruszenia art. 3982
§ 1 k.p.c. okazał się
uzasadniony Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 98 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.