IV KZ 35/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 35/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r.,
w sprawie z wniosku M. J.
o wznowienie postępoiwania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 lutego 2007 r.,
zażalenia złożonego przez wnioskodawcę na zarządzenie
Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 stycznia 2014 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Wniosek o wznowienie postępowania, dla swojej prawnej skuteczności musi
być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego (art. 545 § 2
k.p.k.).
Ustanowiony w sprawie obrońca z urzędu – adw. B. J., nie znalazła podstaw
do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie skazanego
(pisemna opinia k. 61 – 63).
W tym stanie rzeczy, zgodnie z art. 120 k.p.k., wezwano skazanego do
usunięcia braku formalnego jego osobistego wniosku w terminie 7 dni przez
złożenie takiego wniosku sporządzonego i podpisanego przez adwokata, pod
rygorem odmowy jego przyjęcia.
2
Skazany M. J. po otrzymaniu wezwania do uzupełnienia podanego wyżej
braku formalnego (k. 65, 72) braku tego w zakreślonym terminie nie uzupełnił. W
tej sytuacji zaskarżonym zarządzeniem prawidłowo odmówiono przyjęcia jego
osobistego wniosku o wznowienie postępowania.
Wbrew twierdzeniom z zażalenia określenie „powinien być", użyte w art. 545
§ 2 k.p.k., nie oznacza dowolności strony skarżącej, lecz obowiązek dostosowania
się jej do tego warunku skuteczności wniosku. Rzecz w tym że podstawy
wznowienia są ograniczone i wyraźnie określone w ustawie (k.p.k.), i samo
niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia nie stanowi takiej podstawy, dlatego
wymaga się, aby to podmiot fachowy przygotowywał wniosek o wznowienie po
zbadaniu, czy w ogóle są ku temu prawne przyczyny. Skarżący był pouczony o
powyższym wymogu i wskazano mu, po oświadczeniu adw. B. J. - obrońcy z
urzędu, o braku podstaw do wznowienia, że musi on teraz - jeśli chce, aby wniosek
był formalnie skuteczny i podlegał w ogóle rozpoznawaniu - sam postarać się o
dopełnienie powyższego wymogu poprzez obrońcę z wyboru, czego wszak nie
uczynił.
Z tych też względów postanowiono jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r.,
w sprawie z wniosku M. J.
o wznowienie postępoiwania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 lutego 2007 r.,
zażalenia złożonego przez wnioskodawcę na zarządzenie
Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 stycznia 2014 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Wniosek o wznowienie postępowania, dla swojej prawnej skuteczności musi
być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego (art. 545 § 2
k.p.k.).
Ustanowiony w sprawie obrońca z urzędu – adw. B. J., nie znalazła podstaw
do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie skazanego
(pisemna opinia k. 61 – 63).
W tym stanie rzeczy, zgodnie z art. 120 k.p.k., wezwano skazanego do
usunięcia braku formalnego jego osobistego wniosku w terminie 7 dni przez
złożenie takiego wniosku sporządzonego i podpisanego przez adwokata, pod
rygorem odmowy jego przyjęcia.
2
Skazany M. J. po otrzymaniu wezwania do uzupełnienia podanego wyżej
braku formalnego (k. 65, 72) braku tego w zakreślonym terminie nie uzupełnił. W
tej sytuacji zaskarżonym zarządzeniem prawidłowo odmówiono przyjęcia jego
osobistego wniosku o wznowienie postępowania.
Wbrew twierdzeniom z zażalenia określenie „powinien być", użyte w art. 545
§ 2 k.p.k., nie oznacza dowolności strony skarżącej, lecz obowiązek dostosowania
się jej do tego warunku skuteczności wniosku. Rzecz w tym że podstawy
wznowienia są ograniczone i wyraźnie określone w ustawie (k.p.k.), i samo
niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia nie stanowi takiej podstawy, dlatego
wymaga się, aby to podmiot fachowy przygotowywał wniosek o wznowienie po
zbadaniu, czy w ogóle są ku temu prawne przyczyny. Skarżący był pouczony o
powyższym wymogu i wskazano mu, po oświadczeniu adw. B. J. - obrońcy z
urzędu, o braku podstaw do wznowienia, że musi on teraz - jeśli chce, aby wniosek
był formalnie skuteczny i podlegał w ogóle rozpoznawaniu - sam postarać się o
dopełnienie powyższego wymogu poprzez obrońcę z wyboru, czego wszak nie
uczynił.
Z tych też względów postanowiono jak na wstępie.