Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 50/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Roman Kuczyński
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z protestu wyborczego M. L.- M.
przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przy udziale:
1) Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej,
2) Prokuratora Generalnego,
3) Przewodniczącego Okręgowej Komisji Wyborczej w W.
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 lipca 2014 r.
postanawia:
wyrazić opinię, że zarzuty protestu wyborczego w części
dotyczącej Obwodowych Komisji Wyborczych nr:[…], […] oraz
[…] w W. są zasadne, ale nie miały wpływu na ważność wyborów;
natomiast pozostałe zarzuty protestu są niezasadne.
UZASADNIENIE
M. L. – M., wyborca umieszczony w spisie wyborców w Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] (Gimnazjum Nr […] przy ul. T. […] w W.) wniósł do Sądu
Najwyższego protest przeciwko ważności wyborów do Parlamentu Europejskiego,
przeprowadzonych w dniu 25 maja 2014 r., formułując w nim zarzuty naruszenia w
Okręgu Wyborczym nr 4 przez:
2
„1. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. bezwzględnie
wiążącej ich normy pkt 52 Załącznika do Uchwały Państwowej Komisji Wyborczej z
dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie wytycznych dla obwodowych komisji wyborczych
dotyczących zadań i trybu przygotowania oraz przeprowadzenia głosowania w
obwodach głosowania utworzonych w kraju w wyborach do Parlamentu
Europejskiego, zarządzonych na dzień 25 maja 2014 r. w związku z art. 161 § 1
Kodeksu wyborczego poprzez opuszczenie lokalu wyborczego po policzeniu
głosów i niedopełnienie obowiązku wywieszenia w widocznym miejscu protokołu z
głosowania;
2. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. bezwzględnie
wiążącej ich normy pkt 52 Załącznika w związku z art. 161 § 1 Kodeksu
wyborczego poprzez opuszczenie lokalu wyborczego po policzeniu głosów i
niedopełnienie obowiązku wywieszenia w widocznym miejscu protokołu z
głosowania;
3. członków wielu innych Okręgowych Komisji Wyborczych na obszarze
Okręgu Wyborczego nr […] bezwzględnie wiążącej ich normy pkt 52 Załącznika w
związku z art. 161 § 1 Kodeksu wyborczego poprzez opuszczenie lokalu
wyborczego po policzeniu głosów i niedopełnienie obowiązku wywieszenia w
widocznym miejscu protokołu z głosowania;
4. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. normy art. 42 § 2
Kodeksu wyborczego i pkt 28 Załącznika w związku z art. 161 § 1 ustawy poprzez
dopuszczenie do otworzenia urny z głosami przed końcem głosowania, tym samym
przerwaniem głosowania;
5. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. normy art. 71 § 1
ustawy w związku z pkt 42 Załącznika w związku z art. 161 § 1 poprzez błędne
ustalenie liczby ważnych głosów;
6. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr [..] w W. normy art. 71 § 1
ustawy w związku z pkt 42 Załącznika w związku z art. 161 § 1 poprzez błędne
ustalenie liczby ważnych głosów;
7. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. normy art. 71 § 1
ustawy w związku z pkt 42 Załącznika w związku z art. 161 § 1 poprzez błędne
ustalenie liczby ważnych głosów;
3
8. członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W. normy art. 42 § 4
ustawy poprzez spowodowanie opuszczenia na ok. 1, 5 h lokalu wyborczego przez
męża zaufania.
Protestujący, formułując powyższe zarzuty, wniósł o ponowne przeliczenie
głosów w Okręgu Wyborczym nr […], przy udziale wszystkich mężów zaufania, a
po weryfikacji z ogłoszonymi wynikami wyborów przez Państwową Komisję
Wyborczą, ustalenie, czy wybory w tym okręgu są ważne. Nadto wniósł o uzyskanie
od Państwowej Komisji Wyborczej informacji o wszystkich obwodowych komisji
wyborczych na obszarze Okręgu Wyborczego nr […], którzy członkowie komisji
opuścili lokale wyborcze przed wywieszeniem protokołu z głosowania.
Prokurator Generalny oraz Państwowa Komisja Wyborcza (dalej PKW)
odnosząc się do meritum protestu podnieśli, że część zarzutów jest zasadna,
jednak nie miały one wpływu na ważność wyborów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 14 akapitem 2. Traktatu o Unii Europejskiej (w wersji
uwzględniającej zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony: Dz.U. z 2004 r. Nr 90
poz. 864/30 ze zm.) w skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele
obywateli Unii. Ich liczba nie przekracza siedmiuset pięćdziesięciu, nie licząc
przewodniczącego. Reprezentacja obywateli ma charakter degresywnie
proporcjonalny, z minimalnym progiem sześciu członków na Państwo Członkowskie.
Żadnemu Państwu Członkowskiemu nie można przyznać więcej niż
dziewięćdziesiąt sześć miejsc. Rada Europejska przyjmuje jednomyślnie, z
inicjatywy Parlamentu Europejskiego i po uzyskaniu jego zgody, decyzję
określającą skład Parlamentu Europejskiego, z poszanowaniem zasad, o których
mowa w akapicie pierwszym. Członkowie Parlamentu Europejskiego są wybierani
na pięcioletnią kadencję w powszechnych wyborach bezpośrednich, w głosowaniu
wolnym i tajnym.
Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 12 września 2006 r., w sprawie C
-145/04 (Królestwo Hiszpanii v. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej - ZOTSiS 2006/8-/I-7917) zajął stanowisko, że na obecnym etapie
4
rozwoju prawa wspólnotowego określenie osób, którym przysługuje prawo
głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, należy do
kompetencji każdego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że nie narusza ono
prawa wspólnotowego.
Sąd Najwyższy uznał, że zasada ta znajduje zastosowanie również po
wejściu w życie Traktatu lizbońskiego, co implikowało subsumpcję zarzutów
protestu wyborczego pod unormowania Kodeksu wyborczego. Zgodnie z art. 328
ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.)
wybory do Parlamentu Europejskiego są powszechne, równe, bezpośrednie i
proporcjonalne oraz odbywają się w głosowaniu tajnym. Stosownie do art. 338 tego
kodeksu w związku z art. 241 § 1 i 3 - protest przeciwko ważności wyborów wnosi
się na piśmie do Sądu Najwyższego w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników
wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej, a wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty
oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.
Relewantny jest także art. 82 § 1 Kodeksu wyborczego, w myśl którego
przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi
określonej osoby może być wniesiony protest z powodu: 1) dopuszczenia się
przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego,
mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub
wyników wyborów lub 2) naruszenia przepisów kodeksu dotyczących głosowania,
ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, mającego wpływ na wynik
wyborów. Zgodnie z § 2 tego artykułu protest przeciwko ważności wyborów z
powodu dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom, o którym mowa w § 1,
lub naruszenia przez właściwy organ wyborczy przepisów kodeksu dotyczących
głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów może wnieść
wyborca, którego nazwisko w dniu wyborów było umieszczone w spisie wyborców
w jednym z obwodów głosowania. § 3 stanowi natomiast, że protest przeciwko
ważności wyborów w okręgu wyborczym lub przeciwko wyborowi posła, senatora,
posła do Parlamentu Europejskiego, radnego lub wójta może wnieść wyborca,
którego nazwisko w dniu wyborów było umieszczone w spisie wyborców w jednym
z obwodów głosowania na obszarze danego okręgu wyborczego.
5
W związku z powyższym należy stwierdzić, że wnoszący protest wyborczy
powinien zgodnie z wymogami wyżej przedstawionych przepisów Kodeksu
wyborczego sformułować w nim zarzuty dotyczące jego naruszenia, albo
dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom - mające wpływ na wynik
wyborów, jak też przedstawić lub wskazać dowody uzasadniające te zarzuty.
W zakresie dwóch pierwszych zarzutów protestu wyborczego dotyczących
naruszenia wytycznych zawartych w załączniku do Uchwały Państwowej Komisji
Wyborczej z dnia 24.02.2014 r. przez Obwodowe Komisje Wyborcze nr […] i nr […]
w W., sprowadzających się do niedopełnienia obowiązujących procedur przy
sporządzeniu i wywieszeniu do publicznej wiadomości protokołu z wyników
głosowania po ich ustaleniu, Sąd Najwyższy uznał, iż należy przyjąć, że są
uzasadnione. Członkowie Obwodowych Komisji Wyborczych nr […] i nr […] nie
zastosowali obowiązujących procedur z zakresie sporządzenia protokołu z wyników
głosowania oraz jego wywieszenia w widocznym miejscu niezwłocznie po
sporządzeniu protokołów. Na obszarze Dzielnicy […] m. W. powołanych zostało
114 komisji obwodowych, z czego bezpośredniego wspomagania informatycznego
w lokalu nie miało 19 komisji. Dla tych komisji zabezpieczono obsługę 7
informatyków w Urzędzie Dzielnicy […]. Przyjmując, że przedstawione zdarzenie
miało jednak miejsce, to również ze względu na jego zakres nie miało ono wpływu
na wynik wyborów.
Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej w sprawach związanych z
przeprowadzeniem wyborów należy - zgodnie z art. 160 § 1 Kodeksu wyborczego -
sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego i w ramach tego
nadzoru jest ona uprawniona do wydawania wiążących wytycznych i wyjaśnień w
zakresie przeprowadzania wyborów. Wydane wytyczne zawarte w załączniku do
powołanej uchwały były realizacją ustawowego obowiązku Państwowej Komisji
Wyborczej w ramach obowiązującego prawa i zmierzały do usprawnienia procedur
wyborczych. Analiza wskazanego punku 52 powołanego załącznika do uchwały,
odnoszącego się do przepisów Kodeksu wyborczego, dotyczących ustalania
wyników głosowania w obwodzie w porównaniu z art. 77 i art. 76 wskazuje, że
wystąpiły wskazane nieprawidłowości.
6
Stosownie do art. 76 § 1 Kodeksu wyborczego - protokół głosowania
przekazuje się w wyborach do Parlamentu Europejskiemu w Rzeczypospolitej
Polskiej pełnomocnikowi, o którym mowa w art. 173, wyznaczonemu przez
właściwą komisję wyborczą wyższego stopnia; § 2. Pełnomocnik sprawdza pod
względem zgodności arytmetycznej poprawność ustalenia wyników głosowania w
obwodzie i potwierdza obwodowej komisji wyborczej poprawność ustalonych
wyników bądź wskazuje na niezgodność arytmetyczną danych w protokole, którą
obwodowa komisja wyborcza obowiązana jest wyjaśnić i odpowiednio poprawić
oraz podać do publicznej wiadomości w trybie określonym w art. 77 skorygowane
wyniki głosowania. § 3 Komisje wyborcze, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3,
sprawdzają pod względem zgodności arytmetycznej poprawność ustalenia wyników
głosowania w obwodzie. W przypadku stwierdzenia niezgodności arytmetycznych
danych w protokole obwodowa komisja wyborcza obowiązana jest ją wyjaśnić i
odpowiednio poprawić oraz podać do publicznej wiadomości w trybie określonym w
art. 77 skorygowane wyniki głosowania. § 4 Tryb przekazywania i przyjmowania
oraz sposób postępowania z protokołem, o którym mowa w § 1, określa Państwowa
Komisja Wyborcza.
Art. 77 cytowanego kodeksu stanowi, że obwodowa komisja wyborcza
podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości wyniki głosowania w obwodzie,
poprzez wywieszenie w lokalu wyborczym, w miejscu łatwo dostępnym dla
wyborców, kopii protokołu głosowania w obwodzie.
W tym kontekście należy stwierdzić, że członkowie Obwodowej Komisji
Wyborczej Nr […] w W. po ustaleniu wyników głosowania, sporządzili jedynie
projekt protokołu głosowania w obwodzie i opuścili lokal wyborczy zabierając
wszystkie materiały wyborcze. Komisja przed opuszczeniem lokalu nie podała więc
do publicznej wiadomości wyników głosowania w obwodzie poprzez wywieszenie
kopii protokołu.
Jak wynika z nadesłanych do Państwowej Komisji Wyborczej wyjaśnień
Obwodowej Komisji Wyborczej Nr […] w W., Komisja ta po ustaleniu wyników
głosowania i odręcznym sporządzeniu projektu protokołu, o godzinie 23.15 w
pełnym składzie udała się do rejonowego punktu odbioru protokołów, gdzie dane z
protokołu zostały wprowadzone do systemu informatycznego i wydrukowany został
7
protokół, który członkowie Komisji podpisali. Dopiero wówczas Komisja udała się do
swojej siedziby, gdzie wywiesiła kopię protokołu. Karty z przeprowadzonego
głosowania w Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] przywiezione zostały
samochodem przez przewodniczącego Komisji do punktu odbioru kart. Pozostałe
dokumenty zostały przyniesione przez zastępcę przewodniczącego oraz członków
Komisji. Po sporządzeniu i podpisaniu przez członków komisji protokołu głosowania,
komisja zdała wszystkie materiały wyborcze.
Zwrócić należy uwagę, że żaden z członków Komisji Obwodowej, ani mąż
zaufania obecny przy pracach Komisji nie wniósł do merytorycznej treści protokołu
zastrzeżeń.
Wnoszący protest podnosi, że opuszczenie przez członków Komisji bez
wywieszenia protokołu stwarza domniemanie, że jego ujawniona w terminie
późniejszym treść nie odpowiada stanowi faktycznemu. Wnoszący protest stawia
członkom obwodowej komisji wyborczej zarzuty popełnienia przestępstwa
przeciwko wyborom poprzez fałszowanie wyników głosowania, jednak nie
przedstawia na tę okoliczność żadnych dowodów, ani nawet nie uprawdopodobnia,
że do fałszerstwa mogło dojąć.
Sąd Najwyższy wyraża opinię, że postępowanie Obwodowej Komisji
Wyborczej Nr […] w W. naruszało wiążące komisje obwodowe wytyczne, jednak
naruszenie to nie miało wpływu na wynik wyborów. W szczególności wnoszący
protest nie przedstawia żadnych dowodów, aby doszło do zmiany liczby oddanych
głosów na poszczególnych kandydatów. Nieznaczne opóźnienie w wywieszeniu
kopii protokołu wynikało z niewłaściwego zrozumienia Kodeksu wyborczego i
wytycznych PKW dotyczących konieczności sprawdzenia liczby oddanych głosów
pod względem arytmetycznym.
Taka sama sytuacja wystąpiła w Obwodowej Komisji Wyborczej nr […] w W.
W związku z powyższym należy uznać, że zarzucane naruszenie wytycznych miało
miejsce, nie miało ono jednak wpływu na wynik wyborów.
Zarzut zawarty w punkcie 3 protestu wyborczego jest zbyt ogólnikowy,
sprowadza się jedynie do przypuszczeń, że wskazane wyżej nieprawidłowości
wystąpiły także w pracy innych obwodowych komisji wyborczych; nie jest poparty
8
żadnymi dowodami, których przedstawienia wymaga art. 241 § 3 Kodeksu
wyborczego.
Zarzut opisany w pkt 4 dotyczący dopuszczenia w Obwodowej Komisji
Wyborczej nr […] w W. do otwarcia urny z głosami przed końcem glosowania,
należy uznać za uzasadniony. Z brzmienia art. 42 § 2 Kodeksu wyborczego wynika,
że od chwili opieczętowania do końca głosowania urny wyborczej nie wolno
otwierać. Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 Kodeksu wyborczego głosowania
przerywać nie wolno, z wyjątkiem zaistnienia nadzwyczajnych wydarzeń
przejściowo umożliwiających głosowanie. Takim przejściowym wydarzeniem może
być zły stan techniczny urny, z której dalsze korzystanie może się stać utrudnione.
Dopuszczenie do otwarcia urny w trakcie głosowania stanowi naruszenie art. 42 § 1
Kodeksu wyborczego i bez wątpienia nie powinno mieć miejsca. Wyjaśnienia
członków tej komisji wskazują, że wydarzenie miało miejsce ok. godziny 19.20, gdy
przybyło bardzo dużo wyborców na głosowanie. Urna się zapełniła i wyborcy mieli
problem z wkładaniem kart, gdyż urna była za mała. Zastępca przewodniczącego
zgłosił zapotrzebowanie na nową urnę o godzinie 19. Część wyborców
zachowywała się agresywnie i niecierpliwie, pomimo zapewnień, że urna już jedzie.
Zniecierpliwieni wyborcy oderwali wieko urny. W międzyczasie została wezwana
Policja. Policjanci w lokalu wyborczym pozostali do momentu przywiezienia nowej
urny. Dla bezpieczeństwa członek komisji trzymał wieko urny, co pozwoliło innym
wyborcom na oddawanie głosów i zabezpieczenie do momentu przywiezienia
drugiej urny, co nastąpiło między godz. 19.50 -19.55.
Mając na uwadze wyjaśnienia członków komisji oraz to, że sporządzony
protokół jest poprawny pod względem formalnym i merytorycznym i nie wykazuje
nieprawidłowości, należy uznać, że wyżej opisane zdarzenie nie miało wpływu na
wyniki głosowania.
Odnośnie zarzutów zawartych w pkt 5, 6, 7 protestu dotyczących błędnego
ustalenia liczby ważnych głosów, co miałoby wynikać z informacji pochodzących
jedynie od 5 osób, głosujących w różnych komisjach obwodowych, których głosy
nie zostały ujęte w protokołach komisji jako ważne, należy wskazać, że wnoszący
protest nie wskazuje, na które listy i kandydatów oddano głosy, które rzekomo nie
zostały uwzględnione przez obwodowe komisje wyborcze. Trudno zatem odnieść
9
się do zarzutu nieuwzględnienia tych głosów. Nie można wykluczyć, że doszło do
pomyłki w zakwalifikowaniu jako głosów ważnych, jednak te ewentualne błędy i ich
opisana w proteście wyborczym skala nie pozwalają na przyjęcie, że miało to
jakikolwiek wpływ na wynik wyborów. Z opublikowanych wyników głosowania w
Okręgu Wyborczym nr […] w W. wynika, że oddano 762.886 głosów ważnych, co
stanowi 98,11 % oddanych głosów. Zgodnie z art. 228 § 1 pkt 8 Kodeksu
wyborczego obwodowa komisja wyborcza, ustalając wyniki głosowania w obwodzie,
oblicza między innymi liczbę głosów ważnych oddanych na poszczególnych
kandydatów z poszczególnych list. Zatem nawet błędne ustalenie, że na kandydata
nie oddano 5 ważnych głosów w sytuacji, gdy takie głosy w rzeczywistości oddano,
nie ma wpływu na wynik wyborów. Wymienione w proteście E. W. i A. P. wniosły w
tej sprawie oddzielny protest wyborczy (sygn. akt. III SW 44/14), ale również nie
wskazują, której liście i któremu kandydatowi nie policzono prawidłowo głosów.
Odnosząc się do opisanego w pkt 8 protestu zarzutu naruszenia normy
art. 42 § 4 Kodeksu wyborczego przez członków Obwodowej Komisji Wyborczej nr
[…] polegającego na doprowadzeniu do nieobecności męża zaufania, należy
stwierdzić, że wskazana nieobecność czasowa męża zaufania, który w świetle
powołanych przepisów ma prawo obserwować wszystkie czynności obwodowej
komisji oraz ewentualnie ma prawo zgłaszać uwagi i zastrzeżenia do protokołu
głosowania w obwodzie z wymienieniem konkretnych zarzutów, należy uznać za
nieuzasadniony. Nieobecność męża zaufania nie mogła mieć wpływ na wynik
wyborów i przebieg głosowania, a tym samym na ich ważność, gdyż nie naruszała
wskazanego przepisu Kodeksu wyborczego, z ponadto została zgłoszona.
Załącznik do Uchwały Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 24 lutego 2014 r., na
który powołuje się wnoszący protest, poza szczegółową regulacją statusu
ustanowionych mężów zaufania, dopuszcza wydawanie poleceń o charakterze
porządkowym przez przewodniczącego komisji, w przypadku gdy działanie mężów
zaufania wykracza poza ich uprawnienia, bądź utrudnia jej pracę.
Odnosząc się do powyższego zarzutu należy dodatkowo wyjaśnić, iż mąż
zaufania z KW Prawo i Sprawiedliwość, zgłosił się do obserwacji czynności
Okręgowej Komisji Wyborczej w W. I. Komisja Okręgowa do godz. 21.00 w dniu 25
maja 2014 r. prowadziła dyżur telefoniczny udzielając wyjaśnień wyborcom i
10
członkom komisji obwodowych. Pomiędzy godz. 21.43 a 23.25 nie były przez
członków Komisji wykonywane czynności związane z przyjmowaniem protokołów
wyników głosowania z poszczególnych komisji obwodowych. Wobec zgłoszonego
przez męża zaufania wniosku o umożliwienie mu fotografowania protokołów
wyników głosowania, które będą dostarczane z obwodów, konieczne było ustalenie
wspólnego stanowiska Komisji Okręgowej w tym zakresie oraz wystąpienie do
PKW o ew. wyrażenie opinii. Trudno uznać, że także podczas tych czynności
obecność męża zaufania była uzasadniona. 0 przystąpieniu członków Komisji
Okręgowej do prac związanych z przyjmowaniem protokołów wyników głosowania,
mąż zaufania bezzwłocznie został poinformowany. Ponadto, umożliwiono mu
obserwację wszystkich dalszych czynności Komisji (m.in. wprowadzanie danych do
systemu informatycznego), jak i fotografowanie protokołów. Mąż zaufania był
obecny podczas prac Komisji Okręgowej nieprzerwanie od godz. 23.25 do godz.
8.00 dnia następnego i w tym czasie fotografował protokoły. Wniesiony protest w tej
części nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 242 § 1 i 2 Kodeksu wyborczego Sąd Najwyższy
rozpatruje protest w składzie 3 sędziów w postępowaniu nieprocesowym i wydaje,
w formie postanowienia, opinię w sprawie protestu. Opinia, o której mowa w § 1,
powinna zawierać ustalenia co do zasadności zarzutów protestu, a w razie
potwierdzenia zasadności zarzutów - ocenę, czy przestępstwo przeciwko wyborom
lub naruszenie przepisów kodeksu miało wpływ na wynik wyborów.
Protest wyborczy M. L. – M. wskazuje na nieprawidłowości w pracy
Obwodowych Komisji Wyborczych nr […], […] , […] w W. w obszarze Okręgu
Wyborczego nr […], których członkowie naruszyli niektóre spośród przepisów
Kodeksu wyborczego dotyczące przebiegu głosowania i ustalania wyników
wyborów i w tej części należy go uznać za zasadny. Jednak zasadnicze znaczenie
dla oceny zasadności wniesionego protestu wyborczego ma ustalenie, czy
uchybienia, które miały miejsce w postępowaniu członków wskazanych
obwodowych komisji wyborczych, powodujące naruszenia przepisów Kodeksu
wyborczego miały wpływ na wynik wyborów. W świetle art. 82 § 1 pkt 1 Kodeksu
wyborczego powyższe naruszenia przepisów nie miały wpływu na wynik wyborów
11
przeprowadzonych w Obwodowych Komisjach Wyborczych w Okręgu Wyborczym
nr […].
Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji.