Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. N. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 20 czerwca 2005 r. w sprawie III K 34/05

a)  za przestępstwo popełnione w lipcu 2003 r. na mocy art. 45 ust. 2 ustawy za dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

b)  za przestępstwo ciągłe popełnione w lipcu 2003 r. na mocy art. 46 ust. 3 ustawy za dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

c)  za przestępstwo popełnione w dniu 17 listopada 2004 r. na mocy art. 48 ust. 1 ustawy za dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na mocy art. 55 ust. 1 i 2 ustawy za dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek dowodów rzeczowych zaś na mocy art. 45 § 1 k.k. orzeczono przepadek korzyści majątkowej.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 8 grudnia 1005 r. zmienił powyższy wyrok w ten sposób, że uchylił orzeczenie o karze łącznej, na podstawie art. 17 § 1 pkt. 9 k.p.k. umorzył postępowanie w zakresie czynu opisanego w pkt. a, w zakresie czynu opisanego w pkt. b za podstawę wymiaru kary przyjął art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, za podstawę wymiaru kary czynu opisanego w pkt. c przyjął art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, za podstawę przepadku przedmiotów przyjął art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, na mocy art. 85 i art. 86 § 1 k.k. orzekł karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2009 roku w sprawie VII K 531/09,

za przestępstwo popełnione w dniu 4 marca 2009 r. na mocy z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

za przestępstwo popełnione w dniu 4 marca 2009 r. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono karę łączną 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz karę 50 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych. Na poczet wymierzonej kary grzywny zaliczono okres pozbawienia wolności od 4 do 5 marca 2009 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest dwóm stawkom dziennym grzywny. Postanowieniem z dnia 4.04.2011 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary łącznej pozbawienia wolności.

3.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 grudnia 2009 roku, w sprawie VII K 866/09, za przestępstwo popełnione w nocy z 5 na 6 września 2009 r. na podstawie art. 279§1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby. Postanowieniem z dnia 12.05.2011 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, zaś orzeczeniem z dnia 13.09.2011 r. na jej poczet zaliczono okres zatrzymania w dniu 06.09.2009 r.

4.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 lutego 2010 roku, w sprawie VII K 1141/09, za przestępstwo popełnione 12 czerwca 2009 r. na mocy art. 279§1 k.k. wymierzono karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 kwietnia 2011 r. Na poczet orzeczonej kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 12.06.2009 r. do 14.06.2009 r.

5.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 10 stycznia 2011 roku, w sprawie VII K 695/10, za przestępstwo popełnione w dniu 3 lipca 2010 r., na mocy art. 280§1 k.k. wymierzono karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności. Na jej poczet – postanowieniem z dnia 24.02.2011 r. - zaliczono okres pozbawienia wolności od 3.07.2010 r. do 06.08.2010 r. i od dnia 29.08.2010 r. do dnia 25.11.2010 r.

6.  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 13 lutego 2012 r. w sprawie VII K 364/11 za przestępstwo popełnione w dniu 12 stycznia 2011 r. na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierzono karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek dowodów rzeczowych. Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 17 maja 2012 r. w sprawie VIII Ka 299/12 zmienił powyższy wyrok powyższy wyrok w zakresie opisu przypisanego skazanemu czynu i za podstawę skazania i wymiaru kary przyjął art. 62 ust. 1 w ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k. W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

7.  Wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie III K 90/10 za przestępstwo popełnione w okresie od grudnia 2008 r. do stycznia 2009 r. na mocy art. 62 ust. 1 w ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzono karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

Skazany złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie VII K 364/11, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie III 695/10 i Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie 90/10.

Sąd zważył, co następuje:

I

Wniosek skazanego jest częściowo zasadny. Zachodzą bowiem przesłanki do orzeczenia kary łącznej, choć nie w konfiguracji wskazanej we wniosku. Wobec wielości skazań i możliwości połączenia kar pozbawienia orzeczonych również innymi wyrokami Sąd objął z urzędu postępowaniem o wydanie wyroku łącznego kary pozbawienia wolności orzeczone wszystkimi innymi wyrokami, którymi skazano D. N..

W realnym zbiegu pozostają wszystkie przestępstwa, za które D. N. został skazany wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawach VII K 531/09, VII K 866/09, VII K 1141/09, oraz przestępstwo, za które został on skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 90/10.

Pierwsze chronologicznie przestępstwo pozostające w realnym zbiegu z innymi D. N. popełnił w okresie od grudnia 2008 r. do stycznia 2009 r. Został za nie skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie III K 90/10. Kolejne dwa przestępstwa popełnił 4 marca 2009 r. Za te czyny został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2009 roku w sprawie VII K 531/09. Następnego przestępstwa D. N. dopuścił się 12 czerwca 2009 r. Za ten czyn został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 lutego 2010 roku w sprawie VII K 1141/09. Ostatnie przestępstwo zbiegające się z wcześniejszymi zostało popełnione przez D. N. w nocy z 5 na 6 września 2009 r. Karę za to przestępstwo wymierzono mu wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 15 grudnia 2009 roku w sprawie VII K 866/09.

Pierwszy chronologicznie wyrok dotyczący tych przestępstw to wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2009 roku , który został wydany w sprawie VII K 531/09. Nie ulega wątpliwości, że wszystkie wymienione wyżej przestępstwa zostały popełnione przed wydaniem tego wyroku. Za wszystkie przestępstwa Sądy wymierzyły skazanemu kary tego samego rodzaju, tj. kary pozbawienia wolności. Wprawdzie wyrokami Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawach VII K 531/09, VII K 866/09 i VII K 1141/09 wymierzono skazanemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, to jednak wydanymi później postanowieniami Sąd Rejonowy w Białymstoku zarządził wobec skazanego wykonanie wszystkich warunkowo zawieszonych kar. Dlatego nie ulega wątpliwości, że wszystkie kary orzeczone wymienionymi wyżej wyrokami podlegają połączeniu.

Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną w granicach od najsurowszej z wymierzonych kar jednostkowych do sumy wszystkich wymierzonych kar. Najsurowszą karą jednostkową była kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Suma wszystkich kar to 4 lata i 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd wymierzył skazanemu karę łączną kierując się zasadą asperacji. D. N. popełnił pozostające w realnym zbiegu przestępstwa w okresie niecałego roku. Były one skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym – mieniu i zdrowiu publicznemu rozumianemu jako wolność społeczeństwa od patologii narkomanii. Wielość popełnionych przestępstw, czas, w jakim skazany je popełnił oraz naruszenie nimi dwóch różnych dóbr prawnych sprzeciwiały się zastosowaniu przy wymiarze kary zasady absorpcji. Z drugiej strony zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary, jego krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw wskazują na to, że nie jest osobą zdemoralizowaną na tyle, aby stosować przy wymiarze kary łącznej zasadę kumulacji. Orzeczona wobec skazanego kara łączna 3 lat i jednego miesiąca pozbawienia wolności jest w ocenie Sądu wystarczająco dolegliwa, aby skłonić go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości, zwłaszcza, że skazany będzie odbywał również kary pozbawienia wolności orzeczone za inne przestępstwa, kary niepodlegające łączeniu.

Na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach, w których orzeczono kary podlegające łączeniu. D. N. był zatrzymany w związku ze sprawą VII K 866/09 Sądu Rejonowego w Białymstoku w dniu 6 września 2009 r. Był on również zatrzymany w dniach od 12 do 14 czerwca 2009 r. w związku z inna sprawą – sprawą VII K 1141/09 Sądu Rejonowego w Białymstoku. Ponadto w okresie od 24 do 31 maja 2011 wykonywano karę pozbawienia wolności orzeczoną w tej sprawie. Wszystkie te okresy podlegały zaliczeniu na poczet kary łącznej.

II

Skazany dopuścił się również innych przestępstw, ale nie pozostawały one w realnym zbiegu z pozostałymi. Zgodnie z art. 85 k.k. podstawą do orzeczenia kary łącznej jest pozostawanie przestępstw w realnym zbiegu. W realnym zbiegu pozostaje dwa lub więcej przestępstwa popełnionych przed wydaniem pierwszego, chociażby nieprawomocnego wyroku, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Inne przestępstwa popełnione przez skazanego tego kryterium nie spełniają.

W 2003 i 2004 r. D. N. popełnił trzy przestępstwa, za które został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 20 czerwca 2005 r. w sprawie III K 34/05. Wszystkie przestępstwa opisane w części I zostały popełnione przez skazanego po 20 czerwca 2005 r., czyli po wydaniu wymienionego wyżej wyroku i dlatego nie pozostają z wcześniejszymi przestępstwami w realnym zbiegu.

Skazany popełnił przestępstwa również po wydaniu wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2009 roku w sprawie VII K 531/09. I tak 3 lipca 2010 r. popełnił przestępstwo rozboju, za które został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 10 stycznia 2011 roku w sprawie VII K 695/10. Kara pozbawienia wolności orzeczona tym wyrokiem nie podlegała połączeniu z innymi, bo przestępstwo, za które ją orzeczono zostało popełnione po wydaniu pierwszego wyroku skazującego za poprzednie przestępstwa.

Podobnie rzecz się przedstawia z przestępstwem popełnionym przez skazanego 12 stycznia 2010 r. Zostało ono popełnione po wydaniu wyroków skazujących za wszystkie popełnione wcześniej przestępstwa, więc jest oczywiste, że nie pozostaje z nimi w realnym zbiegu.

Zgodnie z art. 572 k.p.k. wobec braku podstaw do orzeczenia kary łącznej a co za tym idzie do wydania wyroku łącznego w tym zakresie postępowanie karne należało umorzyć.

III

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie § 14 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. Dz.U.2013.461).

Skazany od 31 maja 2011 r. odbywa orzeczone wobec niego kary pozbawienia wolności, wobec czego przebywa w jednostkach penitencjarnych. Nie posiada dochodów, ani majątku umożliwiających zapłatę kosztów sądowych. Dlatego zgodnie z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił go od ich ponoszenia