V KK 288/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-09-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 288/14
POSTANOWIENIE
Dnia 4 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSN Roman Sądej
Protokolant Barbara Kobrzyńska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 4 września 2014 r.
w sprawie J. S.
skazanego z art. 209 § 1 k.k. i in.
wniosku Prokuratora Generalnego o wstrzymanie wykonania orzeczenia
p o s t a n a w i a:
wstrzymać wykonanie postanowienia Sądu Rejonowego w O.
z dnia 24 stycznia 2013 r.
UZASADNIENIE
Wskazanym powyżej postanowieniem Sąd Rejonowy w O. zarządził wobec
J. S., na podstawie art. 75 § 2 k.k., wykonanie kary 2 lat pozbawienia wolności,
orzeczonej warunkowo na okres próby 5 lat, wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z
dnia 6 czerwca 2011 r. Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył to postanowienie
kasacją wniesioną na korzyść J. S., w której to skardze podniósł zarzut rażącego i
mającego istotny wpływ na jego treść naruszenia przepisów art. 22 § 1 k.k.w. oraz
art. 178 § 2 k.k.w., a konsekwencji uchybienia art. 167 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2
k.k.w. Autor kasacji złożył ponadto wniosek o wstrzymanie wykonania
zaskarżonego postanowienia, podnosząc, że dalsze jego wykonywanie – w świetle
2
wysokiego prawdopodobieństwa podzielenia zasadności podniesionego zarzutu
kasacyjnego – pociągnęłoby nieodwracalne dla skazanego skutki.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wstępna lektura kasacji pozwala stwierdzić, że podniesiony w niej zarzut,
zwłaszcza w zakresie wysuwającym rażące uchybienie przepisom art. 22 § 1 k.k.w.
oraz art. 178 § 2 k.k.w nie jawi się jako zasadny w stopniu wręcz jednoznacznie
oczywistym; wskazuje na to także treść uzasadnienia kasacji, w którym przywołano
okoliczności dotyczące zawiadamiania skazanego o terminach posiedzeń Sądu w
kwestii zarządzenia wykonania kary (s. 3-4). Niemniej, wymagające rozważenia na
rozprawie kasacyjnej twierdzenie kasacji, jakoby do wydania w tym przedmiocie
orzeczenia doszło pomimo tego, że skazany nie uchylał się od nałożonych w
okresie próby obowiązków, a do przeciwnego ustalenia doszło w wyniku rażącego
uchybienia przepisom procesowym, ma poważny ciężar gatunkowy i zostało
uprawdopodobnione w stopniu wystarczającym dla podjęcia rozstrzygnięcia o
wstrzymaniu wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia. Skoro przy tym, na
mocy tego orzeczenia, skazany przebywa w zakładzie karnym od dnia 11 września
2013 r., a więc odbył już prawie połowę orzeczonej kary pozbawienia wolności, to
konkluzja o nieodwracalności skutków wynikających z dalszego – do chwili
rozpoznania kasacji – wykonywania zaskarżonego orzeczenia nie nasuwa żadnych
wątpliwości.
Nie przesądzając zatem ostatecznego wyniku rozpoznania wniesionej skargi
kasacyjnej, Sąd Najwyższy uznał za niezbędne skorzystanie z instytucji
uregulowanej w art. 532 § 1 k.p.k. i dlatego orzekł, jak na wstępie.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 4 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSN Roman Sądej
Protokolant Barbara Kobrzyńska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 4 września 2014 r.
w sprawie J. S.
skazanego z art. 209 § 1 k.k. i in.
wniosku Prokuratora Generalnego o wstrzymanie wykonania orzeczenia
p o s t a n a w i a:
wstrzymać wykonanie postanowienia Sądu Rejonowego w O.
z dnia 24 stycznia 2013 r.
UZASADNIENIE
Wskazanym powyżej postanowieniem Sąd Rejonowy w O. zarządził wobec
J. S., na podstawie art. 75 § 2 k.k., wykonanie kary 2 lat pozbawienia wolności,
orzeczonej warunkowo na okres próby 5 lat, wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z
dnia 6 czerwca 2011 r. Obecnie Prokurator Generalny zaskarżył to postanowienie
kasacją wniesioną na korzyść J. S., w której to skardze podniósł zarzut rażącego i
mającego istotny wpływ na jego treść naruszenia przepisów art. 22 § 1 k.k.w. oraz
art. 178 § 2 k.k.w., a konsekwencji uchybienia art. 167 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2
k.k.w. Autor kasacji złożył ponadto wniosek o wstrzymanie wykonania
zaskarżonego postanowienia, podnosząc, że dalsze jego wykonywanie – w świetle
2
wysokiego prawdopodobieństwa podzielenia zasadności podniesionego zarzutu
kasacyjnego – pociągnęłoby nieodwracalne dla skazanego skutki.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wstępna lektura kasacji pozwala stwierdzić, że podniesiony w niej zarzut,
zwłaszcza w zakresie wysuwającym rażące uchybienie przepisom art. 22 § 1 k.k.w.
oraz art. 178 § 2 k.k.w nie jawi się jako zasadny w stopniu wręcz jednoznacznie
oczywistym; wskazuje na to także treść uzasadnienia kasacji, w którym przywołano
okoliczności dotyczące zawiadamiania skazanego o terminach posiedzeń Sądu w
kwestii zarządzenia wykonania kary (s. 3-4). Niemniej, wymagające rozważenia na
rozprawie kasacyjnej twierdzenie kasacji, jakoby do wydania w tym przedmiocie
orzeczenia doszło pomimo tego, że skazany nie uchylał się od nałożonych w
okresie próby obowiązków, a do przeciwnego ustalenia doszło w wyniku rażącego
uchybienia przepisom procesowym, ma poważny ciężar gatunkowy i zostało
uprawdopodobnione w stopniu wystarczającym dla podjęcia rozstrzygnięcia o
wstrzymaniu wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia. Skoro przy tym, na
mocy tego orzeczenia, skazany przebywa w zakładzie karnym od dnia 11 września
2013 r., a więc odbył już prawie połowę orzeczonej kary pozbawienia wolności, to
konkluzja o nieodwracalności skutków wynikających z dalszego – do chwili
rozpoznania kasacji – wykonywania zaskarżonego orzeczenia nie nasuwa żadnych
wątpliwości.
Nie przesądzając zatem ostatecznego wyniku rozpoznania wniesionej skargi
kasacyjnej, Sąd Najwyższy uznał za niezbędne skorzystanie z instytucji
uregulowanej w art. 532 § 1 k.p.k. i dlatego orzekł, jak na wstępie.
3