V KK 179/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 r. Nr 90 poz. 557 - art. 9)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 179/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
w sprawie P. P.
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 17 września 2014 r.
wniosku obrońcy skazanego
o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia 2013 r.,
zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 21 stycznia 2014 r.,
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W rozważanym wniosku, zawartym w kasacji, obrońca odwołując się do
teoretycznych rozważań co do stosowania instytucji opisanej w art. 532 § 1 k.p.k.,
wskazał na niedające się odwrócić negatywne (bliżej niesprecyzowane) skutki
wykonania wyroku – dla skazanego i jego rodziny, podnosząc zarazem, że
„zakwalifikowanie zachowania skazanego na podstawie art. 156 § 2 k.k.
prawdopodobnie wiązałoby się z wymierzeniem mu kary nieizolacyjnej lub też kary
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania”.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator nie ustosunkował się do
opisanego wniosku, wniósł natomiast o oddalenie wniesionej skargi jako oczywiście
bezzasadnej.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Rozważany wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Wstępna analiza skargi kasacyjnej, choć przemawia za jej skierowaniem do
rozważenia na rozprawie, nie przekonuje jednak do prezentowanego we wniosku
poglądu. Jak ocenia Sąd Najwyższy na obecnym etapie postępowania, kasacja nie
daje jednoznacznych podstaw do stwierdzenia tak oczywistych i rażących naruszeń
prawa, jak się podnosi we fragmencie wniosku wskazującym na przyjmowane w
teorii i judykaturze podstawy stosowania instytucji określonej w art. 532 § 1 k.p.k.
Skarga nie zawiera więc takich okoliczności, które już aktualnie byłyby zdolne
podważyć domniemanie prawidłowości prawomocnego rozstrzygnięcia (art. 9
k.k.w.), a przy tym wskazywałyby na nieodwracalność skutków wykonania tego
orzeczenia. W nawiązaniu do tego ostatniego można jedynie na marginesie
wskazać, że ewentualnie zachodzące okoliczności, wiążące się z aktualną sytuacją
skazanego lub członków jego rodziny mogą być przedmiotem stosownych
wniosków składanych w postępowaniu wykonawczym.
Nie przesądzając zatem ostatecznego efektu rozpoznania sprawy, Sąd Najwyższy
nie znalazł przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego
kasacją wyroku i dlatego orzekł, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
w sprawie P. P.
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 17 września 2014 r.
wniosku obrońcy skazanego
o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 sierpnia 2013 r.,
zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 21 stycznia 2014 r.,
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W rozważanym wniosku, zawartym w kasacji, obrońca odwołując się do
teoretycznych rozważań co do stosowania instytucji opisanej w art. 532 § 1 k.p.k.,
wskazał na niedające się odwrócić negatywne (bliżej niesprecyzowane) skutki
wykonania wyroku – dla skazanego i jego rodziny, podnosząc zarazem, że
„zakwalifikowanie zachowania skazanego na podstawie art. 156 § 2 k.k.
prawdopodobnie wiązałoby się z wymierzeniem mu kary nieizolacyjnej lub też kary
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania”.
W pisemnej odpowiedzi na kasację prokurator nie ustosunkował się do
opisanego wniosku, wniósł natomiast o oddalenie wniesionej skargi jako oczywiście
bezzasadnej.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Rozważany wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Wstępna analiza skargi kasacyjnej, choć przemawia za jej skierowaniem do
rozważenia na rozprawie, nie przekonuje jednak do prezentowanego we wniosku
poglądu. Jak ocenia Sąd Najwyższy na obecnym etapie postępowania, kasacja nie
daje jednoznacznych podstaw do stwierdzenia tak oczywistych i rażących naruszeń
prawa, jak się podnosi we fragmencie wniosku wskazującym na przyjmowane w
teorii i judykaturze podstawy stosowania instytucji określonej w art. 532 § 1 k.p.k.
Skarga nie zawiera więc takich okoliczności, które już aktualnie byłyby zdolne
podważyć domniemanie prawidłowości prawomocnego rozstrzygnięcia (art. 9
k.k.w.), a przy tym wskazywałyby na nieodwracalność skutków wykonania tego
orzeczenia. W nawiązaniu do tego ostatniego można jedynie na marginesie
wskazać, że ewentualnie zachodzące okoliczności, wiążące się z aktualną sytuacją
skazanego lub członków jego rodziny mogą być przedmiotem stosownych
wniosków składanych w postępowaniu wykonawczym.
Nie przesądzając zatem ostatecznego efektu rozpoznania sprawy, Sąd Najwyższy
nie znalazł przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego
kasacją wyroku i dlatego orzekł, jak na wstępie.