II UZ 17/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 17/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Usługowo - Handlowego "A."
spółki z o. o. z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych […]
o wysokość podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 30 września 2014 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 13 listopada 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z 18 września 2012 r. oddalił apelację skarżącej
Spółki od wyroku Sądu Okręgowego z 30 maja 2011 r. Przedmiotem sporu była
wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne
zainteresowanych (ubezpieczonych). Spółka wniosła skargę kasacyjną i wartość
przedmiotu zaskarżenia określiła na 90.418 zł. Sąd zweryfikował tę wartość biorąc
za podstawę różnicę należnych składek obliczoną od przychodów ubezpieczonych
osobno w każdej zaskarżonej decyzji.
2
Zaskarżonym postanowieniem z 13 listopada 2013 r. Sąd Apelacyjny ustalił
wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach zainteresowanych: J. O. na 7.960 zł,
M. P. na 3.519 zł, W. P. na 4.424 zł, J. P. na 14.376 zł, D. P. na 7.139 zł, D. S. na
377 zł. W konsekwencji z wyłączeniem J. P. odrzucił skargę kasacyjną w stosunku
do tych zainteresowanych, jako niedopuszczalną ze względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia (art. 3982
§ 1 k.p.c.), której nie aprobował jako sumy
odrębnych wartości przedmiotów zaskarżenia, wynikających z indywidualnych
decyzji.
W zażaleniu skarżąca Spółka zarzuciła naruszenie: 1) art. 21 k.p.c. w
związku z art. 39821
§ 2 k.p.c. przez niezastosowanie i błędne ustalenie wartości
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej w stosunku do zainteresowanych, a
w konsekwencji jej niezasadne odrzucenie, jako niespełniającej wymogu
zakreślonego w art. 3982
§ 1 k.p.c.; 2) art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c. przez niezasadne
przyjęcie, iż zainteresowani – pracownicy – występują w sprawie na zasadzie
współuczestnictwa formalnego. W uzasadnieniu podano, że spór toczył się
pomiędzy powodem a organem rentowym, co wykluczało przyjmowanie
jakiegokolwiek współuczestnictwa zainteresowanych w znaczeniu art. 72 § 1 pkt 2
k.p.c. i jednostkowego wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia indywidualnie w
stosunku do poszczególnych zainteresowanych. Roszczenia powinny być więc
zsumowane i określać wartość przedmiotu zaskarżenia. Występowanie w sprawie
wielu zainteresowanych nie świadczy o współuczestnictwie formalnym
prowadzącym do ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia odrębnie dla każdego
z nich. Skarżąca odwołała się do postanowień Sądu Najwyższego z 17 kwietnia
2009 r., II UZ 12/09 i z 11 maja 2012 r., I UZ 17/12).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Sprawa wywołała zagadnienie prawne – „Czy objęcie jednym wyrokiem wielu
decyzji ustalających płatnikowi składek (pracodawcy) i wskazanym w tych
decyzjach pracownikom podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i
zdrowotne oznacza, że w skardze kasacyjnej płatnika roszczenia z nich wynikające
3
podlegają zsumowaniu przy ustalaniu wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 21
k.p.c. w związku z art. 3984 § 3 k.p.c.), czy też wartość przedmiotu zaskarżenia
należy liczyć odrębnie względem każdego ubezpieczonego pracownika?”
Skład powiększony Sąd Najwyższego w uchwale z 12 czerwca 2014 r., sygn.
II UZP 1/14, stwierdził, że „W razie objęcia jednym wyrokiem wielu decyzji
ustalających płatnikowi składek (pracodawcy) i wskazanym w tych decyzjach
pracownikom podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne
wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną oznacza się odrębnie względem
każdego ubezpieczonego pracownika (art. 19 § 2 w związku z art. 3984
§ 3 k.p.c.)”.
Zarzuty zażalenia naruszenia art. 21 k.p.c. i art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c. okazały
się zatem niezasadne, jako że decyduje indywidualny pracowniczy stosunek
podlegania ubezpieczeniom społecznym. Na wartość przedmiotu zaskarżenia w
sprawie nie składa się więc suma wartości przedmiotów zaskarżenia w sprawach
zainteresowanych, w stosunku do których skarga kasacyjna została zasadnie
odrzucona.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Usługowo - Handlowego "A."
spółki z o. o. z siedzibą w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych […]
o wysokość podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 30 września 2014 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 13 listopada 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z 18 września 2012 r. oddalił apelację skarżącej
Spółki od wyroku Sądu Okręgowego z 30 maja 2011 r. Przedmiotem sporu była
wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne
zainteresowanych (ubezpieczonych). Spółka wniosła skargę kasacyjną i wartość
przedmiotu zaskarżenia określiła na 90.418 zł. Sąd zweryfikował tę wartość biorąc
za podstawę różnicę należnych składek obliczoną od przychodów ubezpieczonych
osobno w każdej zaskarżonej decyzji.
2
Zaskarżonym postanowieniem z 13 listopada 2013 r. Sąd Apelacyjny ustalił
wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach zainteresowanych: J. O. na 7.960 zł,
M. P. na 3.519 zł, W. P. na 4.424 zł, J. P. na 14.376 zł, D. P. na 7.139 zł, D. S. na
377 zł. W konsekwencji z wyłączeniem J. P. odrzucił skargę kasacyjną w stosunku
do tych zainteresowanych, jako niedopuszczalną ze względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia (art. 3982
§ 1 k.p.c.), której nie aprobował jako sumy
odrębnych wartości przedmiotów zaskarżenia, wynikających z indywidualnych
decyzji.
W zażaleniu skarżąca Spółka zarzuciła naruszenie: 1) art. 21 k.p.c. w
związku z art. 39821
§ 2 k.p.c. przez niezastosowanie i błędne ustalenie wartości
przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej w stosunku do zainteresowanych, a
w konsekwencji jej niezasadne odrzucenie, jako niespełniającej wymogu
zakreślonego w art. 3982
§ 1 k.p.c.; 2) art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c. przez niezasadne
przyjęcie, iż zainteresowani – pracownicy – występują w sprawie na zasadzie
współuczestnictwa formalnego. W uzasadnieniu podano, że spór toczył się
pomiędzy powodem a organem rentowym, co wykluczało przyjmowanie
jakiegokolwiek współuczestnictwa zainteresowanych w znaczeniu art. 72 § 1 pkt 2
k.p.c. i jednostkowego wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia indywidualnie w
stosunku do poszczególnych zainteresowanych. Roszczenia powinny być więc
zsumowane i określać wartość przedmiotu zaskarżenia. Występowanie w sprawie
wielu zainteresowanych nie świadczy o współuczestnictwie formalnym
prowadzącym do ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia odrębnie dla każdego
z nich. Skarżąca odwołała się do postanowień Sądu Najwyższego z 17 kwietnia
2009 r., II UZ 12/09 i z 11 maja 2012 r., I UZ 17/12).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Sprawa wywołała zagadnienie prawne – „Czy objęcie jednym wyrokiem wielu
decyzji ustalających płatnikowi składek (pracodawcy) i wskazanym w tych
decyzjach pracownikom podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i
zdrowotne oznacza, że w skardze kasacyjnej płatnika roszczenia z nich wynikające
3
podlegają zsumowaniu przy ustalaniu wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 21
k.p.c. w związku z art. 3984 § 3 k.p.c.), czy też wartość przedmiotu zaskarżenia
należy liczyć odrębnie względem każdego ubezpieczonego pracownika?”
Skład powiększony Sąd Najwyższego w uchwale z 12 czerwca 2014 r., sygn.
II UZP 1/14, stwierdził, że „W razie objęcia jednym wyrokiem wielu decyzji
ustalających płatnikowi składek (pracodawcy) i wskazanym w tych decyzjach
pracownikom podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne
wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną oznacza się odrębnie względem
każdego ubezpieczonego pracownika (art. 19 § 2 w związku z art. 3984
§ 3 k.p.c.)”.
Zarzuty zażalenia naruszenia art. 21 k.p.c. i art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c. okazały
się zatem niezasadne, jako że decyduje indywidualny pracowniczy stosunek
podlegania ubezpieczeniom społecznym. Na wartość przedmiotu zaskarżenia w
sprawie nie składa się więc suma wartości przedmiotów zaskarżenia w sprawach
zainteresowanych, w stosunku do których skarga kasacyjna została zasadnie
odrzucona.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.