IV CNP 17/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 17/14
POSTANOWIENIE
Dnia 8 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w E.
z dnia 29 maja 2013 r.,
w sprawie z powództwa K. C.
przeciwko A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w E.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 października 2014 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 29 maja 2013 r. Sąd Okręgowy w E. oddalił apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu pierwszej instancji zasądzającego od pozwanej na rzecz
powoda kwotę 40 000 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu tytułem
wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwaną z nieruchomości
powoda.
Od powyższego prawomocnego wyroku pozwana wniosła skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. jednym z konstrukcyjnych wymagań
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku jest
wykazanie przez skarżącego, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, spełnienie tej przesłanki
wymaga przeprowadzenia przez skarżącego wszechstronnego i wyczerpującego
wywodu prawnego, w którym „wykaże” (a nie jedynie „wskaże”, „przytoczy”, czy
„uwiarygodni”), że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawych nie było i nie jest możliwe. Musi zatem w sposób wyczerpujący
i niebudzący wątpliwości dowieść istnienia tej przesłanki i ją przekonująco
uzasadnić. Środkami umożliwiającymi wzruszenie zaskarżonego orzeczenia są nie
tylko skarga kasacyjna i skarga o wznowienie postępowania, jak wywiódł skarżący,
lecz także inne narzędzia procesowe, takie jak np. powództwo przeciwegzekucyjne,
a zatem skarżący we wskazanym wywodzie prawnym powinien także wykazać
niemożność skorzystania również z tych środków (porównaj między innymi
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006/7-8/140 i z dnia 16 kwietnia 2014 r. IV CNP 65/13, nie publ.).
Ponieważ pozwana nie wykazała w żaden sposób niemożności skorzystania
z innych – poza skargą kasacyjną i skargą o wznowienie postępowania – środków
umożliwiających wzruszenie zaskarżonego wyroku, skarga podlega odrzuceniu na
3
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., jako niespełniająca wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w E.
z dnia 29 maja 2013 r.,
w sprawie z powództwa K. C.
przeciwko A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w E.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 października 2014 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 29 maja 2013 r. Sąd Okręgowy w E. oddalił apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu pierwszej instancji zasądzającego od pozwanej na rzecz
powoda kwotę 40 000 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu tytułem
wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwaną z nieruchomości
powoda.
Od powyższego prawomocnego wyroku pozwana wniosła skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. jednym z konstrukcyjnych wymagań
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku jest
wykazanie przez skarżącego, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, spełnienie tej przesłanki
wymaga przeprowadzenia przez skarżącego wszechstronnego i wyczerpującego
wywodu prawnego, w którym „wykaże” (a nie jedynie „wskaże”, „przytoczy”, czy
„uwiarygodni”), że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawych nie było i nie jest możliwe. Musi zatem w sposób wyczerpujący
i niebudzący wątpliwości dowieść istnienia tej przesłanki i ją przekonująco
uzasadnić. Środkami umożliwiającymi wzruszenie zaskarżonego orzeczenia są nie
tylko skarga kasacyjna i skarga o wznowienie postępowania, jak wywiódł skarżący,
lecz także inne narzędzia procesowe, takie jak np. powództwo przeciwegzekucyjne,
a zatem skarżący we wskazanym wywodzie prawnym powinien także wykazać
niemożność skorzystania również z tych środków (porównaj między innymi
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006/7-8/140 i z dnia 16 kwietnia 2014 r. IV CNP 65/13, nie publ.).
Ponieważ pozwana nie wykazała w żaden sposób niemożności skorzystania
z innych – poza skargą kasacyjną i skargą o wznowienie postępowania – środków
umożliwiających wzruszenie zaskarżonego wyroku, skarga podlega odrzuceniu na
3
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., jako niespełniająca wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.