Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WZ 24/14
POSTANOWIENIE
Dnia 12 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
w sprawie kpt. rez. R. G. skazanego prawomocnym wyrokiem Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. z dnia 23 listopada 2005 r., sygn. akt: …45/05, po rozpoznaniu
na posiedzeniu w Izbie Wojskowej w dniu 12 listopada 2014 r. zażalenia kpt. rez. R.
G. na postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 września
2014 r., sygn. akt: … 29/14, o nieuwzględnieniu wniosku skazanego o umorzenie w
całości lub w części spłaty środka karnego - przepadku środków pieniężnych
p o s t a n o w i ł
zażalenia nie uwzględnić, zaskarżone postanowienie utrzymać w
mocy.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 23 listopada 2005 r.,
sygn. akt: … 45/05, kpt. rez. R. G. został skazany za popełnienie przestępstw
wyczerpujących dyspozycję art. 228 § 6 k.k. w zw. z art. 228 § 4 k.k. w zb. z art.
258 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i innych na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy
pozbawienia wolności oraz karę łączną 100 stawek dziennych grzywny po 100
złotych każda stawka. W wyroku tym orzeczono również na podstawie art. 44 § 1
k.k. środek karny w postaci przepadku 150 000 złotych zdeponowanych na
2
rachunku bankowym w Banku [...] SA Oddziale w R. Wyrok ten uprawomocnił się w
dniu 4 kwietnia 2006 r. W toku postępowania wykonawczego wykonanie środka
karnego w postaci zapłaty 150 000 złotych rozłożono, na wniosek skazanego, na
dwie raty po 75 000 zł każda. Skazany uiścił pierwszą ratę w pełnej wysokości.
Przed upływem terminu do zapłaty drugiej raty wniósł o umorzenie spłaty w całości
lub w części drugiej raty orzeczonego przepadku, podnosząc trudną sytuację
rodzinną i materialną.
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 16 września 2014 r.
nie uwzględnił wniosku skazanego. W uzasadnieniu podniesiono, że nie zaistniały
przesłanki wskazane w treści art. 51 § 1 k.k.w. Wskazano, że skazany od kwietnia
2006 r. miał świadomość konieczności spełnienia ciążącego na nim obowiązku-
orzeczonego przepadku kwoty pieniędzy zdeponowanej na rachunku bankowym.
Podkreślono też, że sytuacja rodzinna i materialna rodziny skazanego jest tego
rodzaju, że możliwe jest wykonanie orzeczenia sądu w zakresie finansowego
środka karnego.
Na to postanowienie zażalenie złożył skazany, zarzucając błędną ocenę
możliwości wykonania orzeczenia o przepadku i wniósł o zmianę postanowienia
przez umorzenie w całości lub w części spłaty środka karnego – przepadku
środków pieniężnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 51 § 1 k.k.w. jeżeli skazany, z przyczyn od niego
niezależnych, nie uiścił grzywny, a wykonanie tej kary w innej drodze okazało się
niemożliwe lub niecelowe, sąd może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach,
grzywnę umorzyć w części, zaś wyjątkowo – również w całości. Przepis ten stosuje
się, z mocy art. 206 § 2 i § 3 k.k.w. w przypadku wykonania orzeczenia o
przepadku kwoty pieniężnej. W tej sprawie wyrok w odniesieniu do kpt. rez. R. G.
uprawomocnił się 4 kwietnia 2006 r. Zatem od tego dnia skazany miał świadomość
istnienia obowiązku wykonania wyroku w zakresie orzeczonego przepadku
określonej kwoty pieniężnej zdeponowanej na rachunku bankowym należącym do
skazanego. W toku postępowania wykonawczego ustalono, że na rachunku tym
brak jest środków pieniężnych. Skazany w zażaleniu podniósł, że oprócz
pierwszej raty przepadku w wysokości 75 000 zł, był zobowiązany do uiszczenia
3
innych zobowiązań finansowych na kwotę około 200 000 złotych i zobowiązania te
wypełnił. Podnieść jednak należało, że z mocy wskazanego prawomocnego wyroku
skazany był zobowiązany do uiszczenia 10 000 złotych grzywny oraz kwoty
150 000 złotych tytułem przepadku korzyści bezpośrednio pochodzącej z
przestępstwa. Zatem zobowiązania przekraczające uiszczoną pierwszą ratę
orzeczonego przepadku oraz grzywnę, to nie należności sądowe, które powinny
zostać zaspokojone w pierwszej kolejności, a wydatki poniesione z inicjatywy
skazanego, pozostające w związku z wszczętym przeciwko niemu postępowaniem
karnym. Uwzględniając tę okoliczność oraz jego sytuację rodzinną i materialną,
którą Sąd pierwszej instancji zanalizował szczegółowo i prawidłowo, stwierdzić
należało, że w przypadku skazanego nie wystąpiły, jak to słusznie wywiedziono w
uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, ustawowe przesłanki warunkujące
możliwość umorzenia przypadającej do spłaty kwoty pieniężnej tytułem wykonania
orzeczonego przepadku.
Z tych względów postanowiono jak na wstępie.