Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 109/14
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie ze skargi B. J. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w W.
z dnia 16 grudnia 2010 r., wydanym w sprawie
z wniosku Gminy R.
przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty W., I. K.
i Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2015 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 marca 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 5 marca 2014 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną skarżącego B. J. od postanowienia tego Sądu z 9 grudnia 2013 r. jako
niedopuszczalną.
W zażaleniu na postanowienie z 5 marca 2014 r. skarżący wniósł o jego
uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej
instancji. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 5191
§ 4 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach rozpoznawanych
w postępowaniu nieprocesowym reguluje art. 5191
k.p.c. Co do zasady,
w postępowaniu tym skarga kasacyjna - w sprawach z zakresu prawa osobowego,
rzeczowego i spadkowego - przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie. Wyjątki rodzajowe od tej reguły przewiduje przepis § 4 przywołanego
artykułu. Skarżący zaskarżył skargą kasacyjną postanowienie o oddaleniu
zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji, którym odrzucono
jego skargę o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania. Na takie
postanowienie, jak trafnie przyjął Sąd Okręgowy, skarga kasacyjna nie przysługuje.
W konsekwencji, Sąd Okręgowy zasadnie odrzucił skargę kasacyjną B. J. jako
niedopuszczalną.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).